پروژۀ سبزخانه ها فرصت های کاری را برای صدها زن در ولایت بلخ ایجاد کرده است

کندز -- زنان ولایت بلخ از یک پروژه که هدف آن خودکفایی آنها است مستفید می شوند.

شکیبا یک زن بیوۀ ۴۸ ساله که در قریۀ حیات آباد ولسوالی نهرشاهی زندگی می کند مادر ۵ فرزند است.

وی به تاریخ ۹ ماه جوزا گفت، «من شوهرم را در ماه عقرب سال ۱۳۹۸ در انفجار یک بمب در شهر مزارشریف از دست دادم، از آن وقت به بعد، روز خوش را ندیده ام.»

شکیبا گفت، «پس از آنکه شوهرم را از دست دادم با مشکلات زیادی روبرو گردیدم، من جهت امرار معاش اولادهایم کارهای زیادی را از لباس شویی گرفته تا آشپزی و پاک کاری خانه ها انجام دادم.»

اما حالا وی تحت پوشش پروژۀ سبزخانه ها قرار دارد که توسط اداره همکاری تخنیکی و انکشافی (اکتید) که یک سازمان غیر دولتی بشردوستانه فرانسوی می باشد تطبیق گردیده است.

شکیبا افزود، «من حالا یک کمی امیدوار هستم تا با کاشتن و فروختن سبزیجات بتوانم برای خودم امرار معاش کنم.»

به نقل از حسرت الله حمیدی، رئیس منطقه ای اکتید در شهر مزارشریف مؤسسۀ اکتید با حمایت مالی وزارت خارجۀ فرانسه، ۱۵سبزخانه را در ولسوالی های نهرشاهی، دهدادی و چارکنت ساخته است.

وی گفت، این سبزخانه یکجا با وسایل و بذرهای سبزیجات برای زنان تسلیم داده می شوند تا به این وسیله محصولات زراعتی رشد نموده و آنها بتوانند از خانواده های شان حمایت مالی نمایند.

حمیدی گفت، «هر سبزخانه ۱۲۰ متر مربع مساحت داشته که طول آن ۱۵ متر و عرض آن هشت متر می باشد.»

وی افزود، «در هر سبزخانه ۲۰ زن کار می کنند که مصروف کشت انواع مختلف سبزیجات هستند. این زنان پیش از این آموزش های ضروری را در زمینۀ راهکارهای کاشتن و درو کردن حاصلات زراعتی دریافت کرده اند.»

نظر به گفته های حمیدی، این پروژه درماه حوت به هدف کمک به زنان غرض رسیدن به خودکفایی اقتصادی راه اندازی گردید.

وی افزود، هر سبزخانه به هزینۀ ۳۵۰۰۰۰ افغانی (۳۹۰۰ دالر امریکایی) ساخته شده است.

زلیخا رشیدی یکی از مستفدین این پروژه در ولسوالی نهر شاهی گفت، «من یک خانم خانه هستم که شوهرم فلج است و مادر سه فرزند می باشم. من یگانه نان آور خانواده خود هستم.»

وی گفت، «ما یک گروه ۲۰ نفره هستم که در سبزخانۀ خود بادرنگ، رومی بانجان، بانجان سیاه، مرچ، کاهو، ملی سرخک و سایر انواع سبزیجات فصلی را پرورش داده ایم، ما تا چند روز دیگر اولین حاصل خود را درو خواهیم کرد.»

وی افزود، «من بسیار خوشحال هستم که حالا مشغول انجام یک کارهستم و می توانم بخشی از ضرورت های روزانۀ خانواده خود را برآورده سازم.»

رشیدی که فارغ لیسه نیز است گفت، وی حالا سایر زنان را در بخش نگهداری و مراقبت از سبزخانه های شان کمک می کند.

نظر به گفته های مؤسسه اکتید در افغانستان، این پروژه همچنین در ولایات جوزجان، تخار، بغلان و بادغیس نیز تطبیق می شود.

جلوگیری از خشونت خانوادگی

در حالیکه توانمند سازی و بهبود خودکفایی زنان بیوه و بی بضاعت از اهداف اصلی این پروژه است، این گونه پروگرام همچنان به زنان کمک کرده است تا از خشونت های خانوادگی در امان باشند.

خدیجه عالمی یک باشندۀ ۳۸ ساله ولسوالی دهدای به سلام تایمز گفت، «ما از این فرصت که برای ما مهیا گردیده است خوشحال هستیم، ما از این طریق می توانیم که از خود و خانوادۀ خود حمایت کنیم.»

عالمی با بیان اینکه عایدات اضافی می تواند مشکلات خانوادگی را کاهش دهد گفت، «در بیشتر موارد بیکاری دلیل اصلی بوجود آمدن خشونت های خانوادگی می باشد.»

فریده بیکزاده یک باشندۀ شهر کندز گفت، تحمیل محدودیت ها و فشار های جاری بر زنان، آنها را بیش از پیش منزوی، افسرده و در معرض خشونت خانوادگی قرار می دهد.

وی گفت، «تجربه ثابت ساخته است که اکثریت خشونت های خانوادگی بر زنان و همچنان مبتلا شدن آنها به افسردگی در داخل خانه به وجود می آیند.»

نامبرده گفت، «وقتیکه زنان در بیرون از خانه کار می کنند در مقابل خشونت خانوادگی محافظت شده و همچنان می توانند از مردان خود حمایت اقتصادی کنند.»

بیکزاده گفت، «به زنان باید فرصت کار کردن و وظیفه فراهم شود تا به این وسیله پیشرفت کرده و توانمند شوند.»