کندز -- مقامات گفتند که خانواده هایی در ولایت تخار که در معرض خطر گرسنگی قرار دارند، از برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) کمک های غذایی دریافت می کنند، که از این جمله ۱۵۰۰ خانواده در روزهای اخیر کمک دریافت کرده اند و بیش از۶۵۰۰ خانواده دیگر نیز کمک بدست خواهند آورد.
حیات الله رسولی، مدیر برنامه جهانی غذا برای ولایات شمال شرقی گفت که در تالقان مرکز ولایت تخار، خانواده ها از طریق سازمان غیردولتی پناهگاه برای زندگی (موسسه غیر دولتی) ارزیابی شدند.
او به سلام تایمز گفت که کارگران به تاریخ ۱ اسد بسته های غذایی شامل پنج اقلام ضروری را بین ۱۵۰۰ خانواده توزیع کردند.
رسولی گفت که کمک های غذایی تا ۳۱ اسد به ۶۵۰۰ خانواده نیازمند دیگر در تخار خواهد رسید.
وی گفت، بسته غذایی شامل آرد، برنج، روغن، نخود، بوره و سایر اقلام ضروری یک خانواده است.
وی افزود، «ارزش هر بسته غذایی بیش از ۳۵۰۰ افغانی (۳۹ دالر) است. ما قصد داریم در آینده نزدیک این کمک ها را به سایر ولسوالی ها نیز گسترش دهیم و خانواده های نیازمند و فقیر را تحت پوشش کمک های خود قرار دهیم.»
او گفت که این بسته ها «برای کاهش فشار اقتصادی بر خانواده ها، به ویژه خانواده هایی که در ماه های اخیر متحمل خسارات مالی و جانی شده اند و اکنون با فقر شدید روبرو هستند» ارائه شده است.
وی گفت که ادارات سازمان ملل و سازمانهای غیر دولتی شریک توانستهاند در ماههای اخیر اقلام غذایی و غیرخوراکی را بین هزاران خانواده نیازمند و کم درآمد توزیع کنند و این روند ادامه دارد.
کمک نجات جان
بر اساس گزارش برنامه جهانی غذا در افغانستان، ۱۹ میلیون نفر در سراسر کشور در بحبوحه خشکسالی شدید و بحران اقتصادی فلج کننده با گرسنگی شدید روبرو هستند.
از اواخر سال ۱۴۰۰، برنامه جهانی غذا به بیش از ۱۸ میلیون افغان کمک های نجات بخش بیشتری از جمله ۴۱۰۰۰۰ متریک تُن غذا و ۱۱۵.۸ میلیون دالر پول نقد و کوپون های غذایی ارائه کرده است.
برنامه جهانی غذا در تمام ۳۴ ولایت کار می کند و هر روز کاروان متشکل از ۲۳۹ لاری در حرکت است و به حدود ۸۰۰ سایت توزیع مواد غذایی می رساند.
دولت ایالات متحده بزرگترین کمک کننده بشردوستانه در افغانستان است که از اواخر ماه اسد ۱۴۰۰بیش از ۷۷۴ میلیون دالر کمک بشردوستانه در افغانستان و به پناهجویان افغان در منطقه ارائه می کند.
این شامل بیش از ۵۷۳ میلیون دالر از سوی دفتر کمک های بشردوستانه اداره انکشاف بین المللی ایالات متحده (یو اس ای آی دی) و بیش از ۲۰۱ میلیون دالر از بیروی پناهندگان و مهاجرت وزارت امور خارجه ایالات متحده است.
دریافت کنندگان کمک در ولایت تخار که با سلام تایمز صحبت کردند، ضمن قدردانی از کمک های غذایی، از ادارات بشردوستانه خواستند تا شغل ایجاد کنند تا آنها بتوانند کار کنند و برای خانواده های خود امرار معاش کنند.
فاطمه، ۳۸ ساله، یکی از ساکنان روستای سرای سنگ در حومه تالقان، که تنها به نام کوچک خود است، گفت، «من یک بیوه و مادر شش فرزند هستم.»
وی افزود، «من در پنج سال گذشته نان آور خانه فرزندانم بوده ام، اما مشکلاتی که امسال با آن مواجه شدم بیشتر از مجموع پنج سال گذشته است. من نمی توانم حتی یک بار در روز به فرزندانم غذا بدهم.»
فاطمه گفت، «یک بوری آرد، یک بوری برنج، یک قوطی روغن، ۳.۵ کیلوگرام نخود و یک کیلوگرام نمک دریافت کردم. من خیلی خوشحالم که مدتی است برای فرزندانم غذا دارم.»
وضعیت وخیم
حفیظ الله، یک کارگر روزمزد ۵۷ ساله از روستای ختایان در منطقه تالقان که به نام کوچک خود شناخته می شود، گفت که افغان ها در وضعیت وخیم اقتصادی قرار دارند.
او گفت که فقر فزاینده کمک های غذایی را به یک نیاز اساسی برای خانواده اش تبدیل کرده است.
حفیظ الله گفت، «فرزندان من در چند ماه گذشته یک وعده غذایی مناسب نخورده اند، زیرا من می توانستم فقط نان بخرم.»
او گفت، «اگر من کار پیدا نکنم فرزندانم از گرسنگی خواهند مرد. من نمی دانم چگونه برای خانواده ام امرار معاش کنم.»
وی با اشاره به اینکه کودکان و سالمندان بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر گرسنگی قرار دارند، افزود، «مردم بیش از هر زمان دیگری به کمک نیاز دارند.»
حفیظ الله گفت که کمک های غذایی می تواند جان هزاران نفر را نجات دهد.
به گفته سید اشرف مستغنی، باشنده تالقان، فقر و گرسنگی در افغانستان در ۱۱ ماه گذشته به طور پیوسته افزایش یافته است.
او گفت، «با توجه به عمق مشکلات اقتصادی، کمک های جامعه جهانی و آژانس های کمک رسانی برای افغان هایی که تحت تاثیر ناامنی و درگیری ها قرار گرفته اند، حیاتی است.»
او گفت اما این بسته های کمکی کافی نیست و از همه سازمان های غیر دولتی که تحت دستور سازمان ملل فعالیت می کنند، خواست تا تلاش نهایی خود را برای کمک به خانواده های نیازمند انجام دهند.
مستغنی گفت، «امیدواریم این سازمان های مردم نهاد علاوه بر کمک های غذایی و غیرغذایی، ایجاد فرصت های شغلی برای افغان ها را نیز در نظر بگیرند.»
مردم افغانستان همیشه به کمک کشور های دیگر محتاج است . این که ما افغان ها هچ خدمت به خاک خود نکردم . آب ما مفت به کشور های همسایه روان است زمین های به خاطر کشاورزی فروان دارم اما یک پادشاه مرد پیاده نشود که کانال های را بسازند و زمین های آبیاری کند و افغانستان خودکفا بسازند . ما همیشه به خاطر کمک های دیگر مملکت چشم دوختم از خود هچ کمال به خاطر آبادی و طن خود نشان نه دادیم. همیشه هم چیزهایی را از دیگر مملکت خیرات طلب مکنم تاچی واقت آخر تاکی شرم به کار است برما. هیچ استاد نگوید که من استاد استم چرا که درس وطن دوستی را به شاگرد ن آموختی.یک انجنیر نگوید که من انجنیر یم که هیچ کار به وطن نکردی . هیچ حکومتی به افغانستان کار نکرده که خود بگویید که من به اطفال خود وطن را ساختم ودرخاک خود زندگی کنم فقط چند روز عیش و عشرت کردن وبس پول زر و زور افغانستان را به غارت بردند وبس . افغان هارایتم مانده اند. ماازسازمان ملل متحد میخواهم که ما یتم استم همراه ما همیشه کمک کند تاریخچه ۵۰۰۰سال دارم شرم آور است که همیشه دست طلب دارم
پاسخدر این جای شک نیست که حاکمان افغانستان کار کم کرده است، اما اصلا این تنها ګناه افغانها نیست. در این حالت که سر افغانستان آمده است، همسایه های ما، امپراتوری بریتانیا، اتحاد شوروی سابق، ایالات متحده امریکا، کشورهای خلیج عرب... کل شان شامل هستند. وقتیکه ګپ سر مشکلات کشور ما می آید، همه اینها مجرم شناخته می شوند. ببینیند، در جریان دونیم صد الی سه صد سال اخیر که در جهان اختراعات و کشف ها صورت ګرفت، افغانستان در جنګ بوده است. امپراتوری بریتانیا که حال میراث خور آن خود را مدافع حقوق بشر می خواند اما هیچوقت بخاطر تهاجم های خود از افغانها معذرت نخواست، سه بار بر افغانستان حمله کرد. به هزارها نفر را کشتند. بعدا تقریبا یک صد سال قبل که افغانستان دوباره ازاد شد، و امان الله خان بخاطر پیشرفت و ترقی افغانستان کار آغاز کرد، انګلیس ها جاسوس خود حبیب الله کلکانی (بچه سقاو) همراه با یک تعداد ملاهای پکتیا بر علیه امان الله خان تحریک کرد که نظام او را از پار در آورد و هر چه پیشرفت که صورت ګرفته بود او هم برهم خورد. بعد از او تقریبا ۵۰ سال افغانستان ارام بود که کم کم پیشرفت کرد. در اواخر دهه ۱۹۷۰ اتحاد شوروی بر افغانستان حمله کرد که میلیونها نفر را به قتل رساند... و این سلسله تا به حال جاری است.
پاسخ5 دیدگاه
شما ما را تحقیر کردید. شما از ما گدایگر ساختید. این کار نه تنها به ما کمک نمی کند بلکه مثل زهر عمل کرده ما را مسموم می کند. به جای اینکه ما با چیزهای کم قناعت کنیم، شما به ما زهر می دهید. این برای ما کافی نیست و جایی را نمی گیرد. این کمک ها حتی به ۵٪ خانواده هم نمی رسد. این فقط فریب دادن به مردم است. تنها گزارش های شان زیاد نشر می شوند. در غیر آن من شاهد صحنه هایی هستم که به افراد بسیار نیازمند و فقیر کمک نمی شود، اما کسانی کمک ها را بدست می آورد که کارت را به واسطه دریافت کرده اند.
پاسخ5 دیدگاه
چهل سال است که این مؤسسات شکم افغانها را پر می کند اما هیچ افغانی سیر نمی شود. اګر افغانها بین خود شان جنګ نمی کردند، اګر نظام جمهوری را حمایت می کردند، اګر به ګفته ایران، پاکستان، روسیه، چین، امریکا و انګلستان کشورشان را ویران نمی کردند، و اګر اسیر توطیه های شوم عربها نمی شدند افغانستان حالا این قدر ویران نمی بود و مردم آن هم محتاج و ګدایګر نمی بود. راست است که قدر یک نعمت را باید در وقت آن بدانیم و اګر نه پشیمان می شویم. من باور دارم که بسیاری از این مردم زمانی مخالف جمهوریت اما حالا با غضبی که طالبان بالای شان نازل کرده اند حسرت جمهوریت را می خورند.
پاسخ5 دیدگاه
دبلیو ایف پی یا همان پرگرام غذایی جهان یکی از معدود سازمان های کمک کننده در افغانستان هستند که به گونه صادقانه و موثر به مردم افغانستان کمک می نمایند. من می بینم که تنها سایت خبری سلام تایمز به گونه هفته وار چندین خبر را از فعالیت های این سازمان نشر می کنند. این درحالیست که صدها سازمان دیگر ملی و بین المللی نیز در افغانستان فعالیت دارند اما هیچکدام ایشان به اندازه دبلیو ایف پی کار نمی کنند. من به خاطر دارم که دبلیو ایف پی مردم در دوره اول طالبان به مردم کارت هایی را توضیع کرده بود که بواسطه آن به طور روزانه برای شان نان پخته را ارایه می کردند. بعد در زمان مکت نیز به خاطر دارم که بیسکیت های دبلیو ایف پی شکم شاگردان گرسنه را سیر می کرد. و اکنون در حالیکه افغانستان و تمامی جهان با مشکلات کمبود اقلام غذایی روبرو هستند این سازمان شب و روز تلاش می کند تا به مردم آسیب پذیر رسیدگی نماید. من می خواهم از طریق سایت شما از این سازمان تشکر نموده و برای شان آرزوی موفقیت می نمایم.
پاسخ5 دیدگاه