![یک مرد مسن به تاریخ ۲۹ عقرب بسته های غذایی را از برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در ولسوالی کلفگان، ولایت تخار دریافت می کند. [ریاست احیا و انکشاف دهات تخار]](/cnmi_st/images/2022/12/13/39594-c-739_416.webp)
تخار-- به گفته مقامات محلی، با آغاز فصل زمستان، برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) با همکاری سازمان های امدادی،کمک های غذایی و غیر غذایی را برای هزاران خانواده در ولایت تخار توزیع می کند.
سمیع الله صمیمی، سخنگوی ریاست احیا و انکشاف دهات ولایت تخار به سلام تایمز گفت که توزیع کمک ها از نیمه ماه عقرب آغاز شد و هنوز هم ادامه دارد.
هر بسته کمکی شامل آرد گندم، برنج، روغن پخت و پز، شکر، چای، نمک، دال نخود و لباس زمستانی است و حدود ۴۳۰۰ افغانی (۵۰ دالر) قیمت دارد.
صمیمی به تاریخ ۸ قوس گفت، «حدود ۱۷۰۰۰ خانواده در پایتخت و هفت ولسوالی از جمله کلفگان، اشکمش، چال، نمک آب، ورسج، دشت قلعه و بهارک کمک‌های دریافت کرده‌اند.»
او گفت، این کمک ها بر اساس سروی انجام شده توسط سازمان غیردولتی شلتر فار لایف با همکاری این ریاست توزیع شده است.
او افزود که این سروی «بیش از ۶۰۰۰۰ خانواده آسیب پذیر را در پایتخت و ۱۶ ولسوالی تخار شناسایی کرد.»
صمیمی گفت، «توزیع کمک‌های امدادی به خانواده‌های فقیر و نیازمند طبق برنامه ادامه دارد و تا پایان سال جاری خورشیدی، همه خانواده‌های مورد بررسی تحت پوشش سازمان ملل [برنامه جهانی غذا] قرار خواهند گرفت.»
او گفت، «با نزدیک شدن فصل زمستان، اکثر خانواده های بیجاشدهء داخلی... با مشکلاتی روبرو هستند. ما در تلاش هستیم تا فورا به این خانواده ها کمک کنیم.»
روزهای سخت
خانواده‌ها از این کمک استقبال کرده‌اند و گفته‌اند که شروع فصل زمستان باعث ترس از کمبود مواد غذایی و بقای فرزندانشان شده است.
عبدالاحمد، ۶۳ ساله، باشنده شهر تالقان مرکز این ولایت که بسته کمکی برنامه جهانی غذا را دریافت کرده، یک کارگر روزمزد و نان آور خانواده اش است.
احمد گفت که تمام روز را به دنبال کار می گذراند اما اغلب با دست خالی به خانه می آید.
او گفت، وقتی کار پیدا کرد، باید با درآمد روزانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ افغانی (۳.۵۰ الی ۴.۶۰ دالر) تا شغل بعدی خود زنده بماند.
احمد گفت، «این کمکها با ما کمک می کند تا سه ماه زمستان را پشت سر بگذاریم، اما من هنوز باید کار کنم تا مقداری پول به دست بیاورم زیرا برای هزینه های دیگر مانند پوشش هزینه های تداوی مریضی به آن ضرورت داریم.»
ذبیح الله، باشنده ۵۲ ساله تالقان و همچنین یک کارگر روزمزد، گفت که خوشحال است که اکنون می تواند با کمک هایی که دریافت کرده است، فرزندانش را سیر کند.
ذبیح الله گفت، «تغذیه خانواده ام با درآمد کارگران روزمزد بسیار دشوار است. با نزدیک شدن به فصل زمستان، قیمت مواد غذایی و سوخت هر روز افزایش می یابد.»
او گفت، او فقط یک یا دو بار در هفته می تواند کار پیدا کند.
اگرچه زمستان هنوز آغاز نشده است، اما قیمت یک سیر چوب از ۹۰ افغانی (۱ دالر) به ۱۰۰ افغانی (۱.۱۵ دالر) نسبت به یک سال گذشته افزایش یافته است. او گفت که قیمت یک سیز زغال سنگ نیز از ۳۵ افغانی (۰.۴۰ دالر) به ۶۵ افغانی (۰.۷۵ دالر) افزایش یافته است.
گرسنگی بی سابقه
باشندگان تخار می گویند که کمک های ارائه شده توسط سازمان های امدادی اکنون بیش از هر زمان دیگری حیاتی است.
عزت الله رحیمی، ۳۷ ساله، باشنده شهر تالقان، به سلام تایمز گفت که فقر، بیکاری و ناامنی غذایی باعث افزایش بی سابقه گرسنگی در افغانستان شده است.
او گفت، «نیاز شدید به کمک وجود دارد... زیرا بسیاری از مردم، به ویژه کودکان و افراد مسن، بیشتر در معرض خطر گرسنگی هستند و چیزی برای زنده ماندن ندارند.»
او گفت، «کمک های ارائه شده توسط سازمان های امدادی، به ویژه سازمان های ملل متحد، به موقع و بسیار موثر است. اکثر خانواده ها چیزی برای خوردن نداشتند و اگر چنین کمکی ارائه نمی شد، با گرسنگی مواجه می شدند.»
رحیمی گفت، سازمان های امدادی باید از خانواده های آسیب پذیر بدون تبعیض حمایت کنند، در غیر این صورت در زمستان پیش رو با گرسنگی مواجه خواهند شد.
زمستان بسیار سختی در افغانستان در راه است در حالی که وضعیت اقتصادی مردم وحشتناک است. در افغانستان، مصرف در تابستان و زمستان افزایش می یابد، زیرا مردم در بسیاری از مناطق برای زمستان به سوخت نیاز دارند. این وضعیت به خودی خود یک فاجعه است که از یک طرف هزینه ها رو به افزایش است و از طرف دیگر اقتصاد ضعیف است. در ۲۰ سال گذشته که جامعه بین المللی میلیاردها دالر درآمد داشته است، هیچ کار اساسی انجام نشده است. البته اگر بین المللی ها پولی به افغانستان بیاورند یا پس می گیرند یا به دزدان افغان تحویل می دهند. هیچ کارخانه یا کار اساسی دیگر برای ملت وجود نداشت که امروز در آن کار کنند و برای خانواده خود روزی بگیرند. افغان ها از کمک های بشردوستانه بین المللی ارائه شده از طریق برنامه جهانی غذا سپاسگزار هستند. با این حال، ما امیدواریم که جامعه جهانی کارهای اساسی را برای افغان ها انجام دهد تا آنها را از فقر و نیاز رها کند.
پاسخ3 دیدگاه
شما مردم را به گدایی واداشته اید. شما واقعاً از روی شفقت انسانی به مردم کمک می کنید، اما همان کمکی که کردید یک ماه دوام نمی آورد. فرض کنید دو ماه گذشته است. آن وقت چه خواهند کرد؟ آیا آنها باید گدایی کنند؟ آیا باید دزدی کنند؟ چه کنند که بچه های این مردم گرسنه نمانند؟ اگر می‌خواهید به این افراد کمک کنید، بهتر است پول کمکی را که به هزاران خانواده می‌دهید در پروژه‌ای خرج کنید که حداقل برای پنج سال به نفع آنها باشد. آن را به یک شغل طولانی مدت تبدیل کنید. و اگر کار درازمدت برای افغان ها خوب نیست به نظر شما به جای هزار خانواده برای پنجصد خانواده تجارت کوچک بسازید. مثلاً برای شخصی یک کراچی دستی و مواد سوپ بخرید و به او بگویید بخشی از درآمدی را که به دست می آورد برای خرید مواد بیشتر برای روز بعد نگه دارد، از درآمد خالصی که به دست می آورد استفاده کند و آن را صرف هزینه های خانواده اش کند. به همین ترتیب، وظایف دیگری را برای افراد دیگر فراهم کنید تا آنها روزانه به آدرس هایی مانند آدرس سازمان شما مراجعه نکنند و آبروی خود را از دست ندهند. با تشکر
پاسخ3 دیدگاه
برنامه جهانی غذا درولایت تخار همراه 17000خانواده کمک کرد . ابن کمک معادل50دالر یا 4300افغانی برای یک فامیل 3ماه زمستان هیچگاه بس نمی کند . مردم افغانستان در شرایطی دشوار فقر زندگی می‌کند . درافغانستان اصلأ ن هیچ کار نیست منبع آمد پول نیست یک فامیل چطور می تواند به یک بوتل روغن 4لیتره 3ماه زمستان خود بگذارند. درست است که برای یک فامیل حقلان یک 10روز آلی 15روز مصرف بک فامیل می شود . اما حق نداریم سر سازمان جهانی غذا حق ما سر دولت ما است باید امارات اسلامی افغانستان برای مردم خود زمینه کار فراهم کند که مردم خود شأن برای خود غذایی که ضرورت شأن باشد تهیه کنند . کمک های اولیه مواد غذایی برای مردم افغانستان ازسوی سازمان ملل متحد ویا موسسه‌ای خارجی فقط چند روز می‌تواند که مشکل یک فامیل حل نمایید . نظر من این است دولت فعلی افغانستان به همکاری موسسه های خارجی سر کانالهای افغانستان در تمام ولایت های افغانستان کار به تیزی شروع کنند که دشتهای خشک ما زمین های کشاورزی مبتلا شود تا خود ما بتوانیم برای خودمان مواد غذایی را تهیه کنم . سر زیر بنای افغانستان کار شروع شود که برای مردم زمینه کار برابر شود .فکر کنید در یک خانواده صرف ضرورت همین چیزها است که سازمان غذایی جهانی کمک کرده است . تا که مردم افغانستان به وطن خود راستکار نشوداز خیرات خوری خلاصه نمی‌شود . مردم افغانستان به وطن خود راستکار نیستند و نه به وطن خود خدمات کرده است .کس که خدمت به وطن خود نکندحالش همینطور است تمام عمر خیرات خور دیگر کشورها خارجی می باشد.
پاسخ3 دیدگاه