کندز -- حدود ۳۰۰ تن از ساکنان سرپل به عنوان بخشی از پروژه ای که توسط مقامات محلی با همکاری برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) سازمان ملل متحد راه اندازی شده است، برای نه ماه آینده وظیفه دارند.
به گفته عبدالواحد نبی یار، مدیر انجمن احیا و انکشاف دهات در ولایت سرپل، این پروژه به تاریخ ۱۰ میزان راه اندازی شد و هدف آن این است که منابع آب محلی را احیا و توسعه دهد.
وی به تاریخ ۱۴ میزان گفت، «امروز کار واقعی حفاری حوض های کوچک و کانال سازی را در روستاهای سرخک و قره غو سرپل آغاز کردیم.»
او افزود، «ما به هر کارگر ماهانه ۷۰۰۰ افغانی (۸۱ دالر) می پردازیم.»
وی گفت، «بخش اصلی این پروژه ساخت کانال ها و حفر حوضچه های کوچک در دره ها برای ذخیره آب باران است تا از فرسایش خاک و سیل جلوگیری کند. همچنان، این پروژه می تواند به بهبود سطح آب زیرزمینی کمک کند.»
نبی یار گفت که دبلیو اف پي این پروژه را برای ایجاد فرصت های شغلی، مبارزه با فقر و گرسنگی در روستاها و مقابله با مهاجرت غیرقانونی تامین می کند.
وی گفت، بارندگی شدید و جاری شدن سیل ... قبلاً به منازل مسکونی آسیب وارد می کرد، اما با اجرای این طرح، باران و آب سیلاب مدیریت می شود و خسارات وارد شدنی به منازل کنترل می شود.
نبی یار گفت که این پروژه به زودی فرصت های شغلی برای نزدیک به ۲۰۰ زن ایجاد خواهد کرد، و همچنین دوره های آموزشی حرفه ای مانند باغبانی در پهلوی منزل را برای آنها فراهم می کند.
مبارزه با فقر و گرسنگی
فقر و گرسنگی در سراسر افغانستان طی سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است و شرکت کنندگان در پروژه احیای روستایی آن را گامی بزرگ در جهت بهبود زندگی خود توصیف کردند.
آنها از دبلیو اف پی برای ایجاد این پروژه ابراز قدردانی کردند و گفتند که خوشحال هستند که می توانند در عین حال در بازسازی کشورشان درآمد کسب کنند.
عبدالسلام باشنده سرپل، که ۳۸ سال دارد، برای امرار معاش خانواده پنج نفره خود به عنوان کارگر روزانه کار می کرد.
اما به گفته او پس از از دست دادن وظیفه، خانواده اش در آستانه گرسنگی قرار گرفته بود.
او گفت، «مشکلات اقتصادی من بیش از یک سال است که افزایش یافته است. هر روز با دست خالی به خانه برمی گشتم و هیچ گزینه ای برای غذا دادن به خانواده ام نداشتم.»
سلام گفت، «خوشبختانه یک هفته است که روی پروژه حفاری کانال ها کار می کنم. من ماهانه ۷۰۰۰ افغانی معاش می گیرم. اکنون خوشحالم که وظیفه نسبتاً طولانی مدتی دارم.»
صاحب خان، ۴۲ ساله، یکی دیگر از باشندگان سرپل که در این پروژه کار می کند، گفت که او نیز در سال گذشته با چالش های اقتصادی بزرگی روبرو بوده است، اما اکنون خوشحال است که وظیفه و درآمد دارد.
وی گفت، «وضعیت اقتصادی من بسیار بد بود. من فقط برای یک وقت غذا در روز پول داشتم و دوران بسیار سختی را پشت سر گذاشتم.»
او گفت، «من هر روز از ساعت ۸صبح تا ۴ بعد از ظهر کار می کنم. همه کسانی که با من کار می کنند فقیر هستند و قبلا بیکار بودند. این پروژه به همه کمک می کند تا غذا را به سفره های خود بیاورند.»
خان گفت، «من دوست دارم سر کار مشغول باشم و بتوانم برای خانواده ام نفقه مشروع به دست بیاورم. امیدوارم بتوانم به کارم ادامه دهم و کشورم را بسازم.»
قدردانی از ادامه کمک ها
باشندگان سرپل می گویند که موسسات کمک رسانی بین المللی به نیازهای متعدد مردمی که با گرسنگی و بیکاری مواجه بودند، رسیدگی کرده اند.
شگوفه مخزون، باشنده سرپل، گفت، «سازمان ملل متحد و کشورهای کمک کننده، افغان ها را در زمان های بسیار سخت تنها نگذاشتند و به کمک های بشردوستانه به خانواده های فقیر ادامه دادند.»
او گفت که این کمک ها تنها از طریق توزیع مواد غذایی و نقدی انجام نمی شود، بلکه آنها در اجرای پروژه های اشتغال به هزاران نفر نیز کمک کرده اند.
شگوفه گفت، «این سازمان ها از طریق ارائه کمک های بشردوستانه به خانواده های آسیب پذیر کمک می کنند و کمک های خود را در زمینه های مختلف ادامه داده اند.»
تشکر از برنامه جهانی غذا برای حمایت مداوم و به موقع آنها از افغان ها. اگر این سازمان نبود، امروز وضعیت افغانستان بسیار بد بود. مدیریت منابع آب برای افغانستان مفید و ضروری است. در افغانستان ما صنایع نداریم و مردم ما بیشتر به زراعت مشغول هستند. بنابراین مدیریت آب بسیار مهم است، ده ها سال است که آب کشور ما به صورت رایگان به پاکستان و ایران می رود و در کشور ما آب کافی برای آبیاری محصولات ما وجود ندارد.
پاسخ7 دیدگاه
اصلا تمرکز باید روی این گونه پروژه ها باشد. درست است که اولویت باید جلوگیری از گرسنگی و کمک به مردمی باشد که از نا امنی غذایی رنج می برند. اما فواید این پروژه تنها محدود به پر کردن شکم مردم نیست. هفت هزار افغانی به یک خانواده فقیر در قریه جات پول زیادی است. آنها می توانند با این پول زندگی خوبی داشته باشند و اگر بخواهند حتی پس انداز نیز کرده می توانند. در عین حال قسمیکه در گزارش شما به آن اشاره شده است ساختن کانال ها و حوزچه ها می توانند در بلند بردن سطح آب یک منطقه مفید واقع شود و از خشکسالی جلوگیری کند. همچنان این پروژه در بخش زراعت نیز موثریت دارد. زیرا هر قدر سطح آب بلند باشد به همان اندازه زمین های زراعتی مردم آب خواهند داشت. پس به نظر من سازمان جهانی غذا و سایر سازمان ها باید از توزیع رایگان پول جلوگیری کنند و بگذارند که مردم در مقابل پول این گونه فعالیت های انکشافی را انجام دهند.
پاسخ7 دیدگاه
تشکر از دبیلو ایف پی بخاطر حمایت دوامدار و به موقع از مردم افغانستان. اګر این سازمان نه می بود شاید امروز وضعیت مرردم افغانستان بسیار زیاد خراب می بود. اما این سازمان با اقدامات به موقع اش توانسته است تا در اسرع وقت به افغانهای نیازمند رسیدګی نماید و کمک ها را جذب کند. اما در همین حال چیزی که من متوجه شده ام در جریان توضیع کمک های سازمان های کمک کننده بین المللی طالبان همیشه اشتراک می کنند. آنها به مردم طوری وانمود می کنند که این اداره طالبان است که این کمک ها را فراهم نموده است و بدینوسیله تلاش می کنند تا یک تصویر بهتری را از خود به مردم نشان دهند. توقوع من از سازمان های کمک کننده و همکاران افغان شان این است که تا حد ممکن نګذارند که طالبان از کمک های جامعه جهانی برای خوشنامی خودشان استفاده کنند و از آنها بهره ببرند. تشکر
پاسخنظر تان در رابطه به دبلیو اف پی درست است اما در رابطه به طالبان عاقلانه نیست. اګر ما وشما قبول کنیم یا نکنیم، امروز طالبان حکومت افغانستان است. این حکومت یا نظام را هم امریکایی می شناسد هم دیګر ممالک جهان. و دو دلیل عمده دارد. یکی اینکه توافق دوحه این را تایید کرد که حکومت قبلی وارث نظام در افغانستان نبود و بجای آنها طالبان طرفی بود که امریکا با آنها مذاکره کردند و بالاخر قدرت را برایشان سپرد. دیګر اینکه، با احترام به داکتر غنی که شخص وطن پرست بود و تلاش می کرد تا افغانستان را نجات دهد، دیګر حکومت قبلی جز از یک عده جنایتکاران، خائنان، دزدن، قاچاقبران مواد مخدر و متعصبان قومی چیزی دیګری نبود ور نه چرا نتوانستند در ظرف بیست سال افغانستان را طوری بسازد که محتاج دیګران نباشد. در حالیکه همه جنایتکاران و حامیان حکومت قبلی از جمله امرالله صالح، دانش، سیاف، الله ګل مجاهد، عطامحمد نور، جنرال دوستم، احمد ضیا مسعود، ظاهر قدیر وامثالهم زندګی مرفه را برای خود در ترکیه، امارات و دیګر ممالک جور کرده و هنوز هم می خواهند که اولادهای غریب را به جنګ در مقابل طالبان روان کنند. بهترین راه اینست که هم طالبان از خود انعطاف نشان دهند و به اقلیت های قومی و مذهبی سهم بدهند و هم جامعه جهانی حکومت جدید را به رسمیت بشناشد و در غیر افغانستان در جنګ های دیګر بیشتر خراب و ویران می شود.
پاسخ7 دیدگاه
عالی است. مدیریت منابع آب برای افغانستان سودمند و ضروری است. از آنجاییکه در افغانستان صنایع وجود ندارند و اکثریت مردم ما در سکتور زراعت مشغول هستند، بنابراین مدیریت آب بسیار مهم و ضروری است. مثال هایی زیاد در مورد مدیریت و عدم مدیریت آب وجود دارند، مثلا زمانیکه آب باران در یک سطل آب که دهن آن به سوی بالا قرار دارد جمع آوری شوند و یا هم اگر دهن این سطل به سوی پایین قرار داده شود، قطره های باران روی آن می ریزند و به همین گونه جریان پیدا می کنند. درحالیکه در کشور ما آب کافی برای آبیاری محصولات زراعتی ما وجود ندارد، آب کشورما از دهه ها بدینسو به گونۀ رایگان به ایران و پاکستان سرازیر می شوند. به نظر من هر قریه باید برای جمع آوری آب چقری های کوچکی را در بیابان های اطراف خود حفر کنند. اگر آب باران فقط برای سه روز در این چقری ها ذخیره شود هم به نفع کشور خواهد بود. از یک طرف از تخریب و فرسایش خاک جلوگیری می شود و از طرف دیگر نیمی از آب در زمین جذب می شود که سطح آب را منظم نگه خواهد داشت همچنان نیم دیگر آن تبخیر گردیده و به هوا می رود که باعث بارش بارندگی بیشتر می گردد. اگر ملل متحد، ایالات متحده، اروپا و یا هر کشور دیگر در این زمینه به افغانها کمک کند، باید از آنها حمایت کنیم. من از آنها قدردانی میکنم.
پاسخ7 دیدگاه
در حالیکه این روند در ولایت سرپل به همکاری مؤسسات بین المللی آغاز گردیده است، در این اواخر مردم در برخی ولایات با مصارف خودشان کار روی ساختن بندهای ذخیرۀ آب را آغاز کرده اند. مردمی که این مصارف را از جیب خود شان می پردازند، اشخاص شجاع و با غیرت هستند. آنها متوجه شده اند که مدیریت آب مهم است و اگر آنها این کار را نه کنند، خدای نخواسته چند سال بعد با خشکسالی شدید مواجه خواهند شد. بناَ این یک کار خوب است، فرق نمی کند که به مصارف شخصی و یا هم کمک مؤسسات انجام می شود، بهتر این است که فرصت کاری و مصروفیت بوجود بیآید و آب کنترول شود تا درسال های آینده با خشکسالی مواجه نشویم. بلی، یک مسله وجود دارد که اگر آب در افغانستان کم شود، تاثیر ناگواری بر محیط زیست خواهد داشت. به همین دلیل بهتر است جهان با ما همآهنگ شود و نگذارد که بیش از این به دلیل محیط ناسالم آسیب ببینیم.
پاسخاین مشکل نیز توسط ابر قدرت های جهان و کشورهای صنعتی بوجود آمده است. در حالیکه هیچ گونه آسیبی از طرف کشورما به آنها نمی رسد، اما ما به شدت از فعالیت های صنعتی آنها آسیب می بینیم. چین و هندوستان که کشورهای نزدیک به ما هستند روزانه مقدار زیاد زغال سنگ را می سوزانند و محیط زیست را آلوده می کنند. در همسایگی ما پاکستان بی شرم که از یک سو خودش را قدرت هسته ای می نامد، و از سوی دیگر از هر کشور و هر نهاد مالی قرضدار است با فابریکه های خارج از کنترول خود به محیط زیست آسیب می رساند. یکی از عوامل مهم خشکسالی در کشور ما همین کشورها هستند. البته مدیریت آب ما را از بسیاری از مشکلات نجات خواهد داد. اگر کانال قوش تیپه در شمال و بند برق بر دریای کنر اعمار گردند و بیابان های کشورما آبیاری گردند مشکلات زیاد ما مرفوع خواهند شد. ان شاءالله
پاسخ7 دیدگاه