اقتصاد

برنامهء کار در برابر غذا از سوی ملل متحد بیش از ۵۰۰۰ نفر را در تخار به کار گماشته است

گزارش از محمد قاسم

ساکنان محلی به تاریخ ۸ حوت در یک پروژه ساخت جاده در روستای ابدال، تالقان، ولایت تخار که توسط برنامه جهانی غذای سازمان ملل (دبلیو اف پی) تمویل می شود، شرکت می کنند. [سمیع الله صمیمی/ سلام تایمز]

ساکنان محلی به تاریخ ۸ حوت در یک پروژه ساخت جاده در روستای ابدال، تالقان، ولایت تخار که توسط برنامه جهانی غذای سازمان ملل (دبلیو اف پی) تمویل می شود، شرکت می کنند. [سمیع الله صمیمی/ سلام تایمز]

تخار -- برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) ملل متحد کمک های خود را به خانواده های نیازمند و آسیب پذیر در ولایت تخار از طریق یک طرح جدید کار در برابر غذا، افزایش داده است.

موحدالله حمید، مدیر برنامه های ریاست احیا و انکشاف دهات تخار، گفت که ۵۹ پروژه در ولسوالی های مختلف و تالقان، مرکز این ولایت راه اندازی شده است.

دبلیو اف پی این طرح را به تاریخ ۸ حوت آغاز کرد و طی دو ماه اجرا خواهد شد.

وی گفت، «این پروژه ها شامل احیا، هموار ساختن و پاکسازی راه های تخریب شده در روستاها، ساخت راه های جدید و پاکسازی کانال های آبیاری برای کشاورزان است.»

وی گفت، «حدود ۵۴۲۸ نفر از مناطق مختلف برای اطمینان از اجرای موفق این پروژه ها تلاش می کنند.»

هر کارگر بعد از هر ۱۶ روز در بدل ۴ روز هشت ساعت کار در هفته، ۵۰ کیلوگرام آرد، ۵ لیتر روغن خوراکی، ۴ کیلوگرام لوبیا و یک بسته ۷ کیلوگرامی نمک دریافت می کند تا بتواند خانواده خود را سیر کند.

حمید گفت، «تکمیل این پروژه ها همچنین کمبود سرک برای هزاران خانواده را برطرف می کند و آب آبیاری کشاورزان را تامین می کند.»

هدف این پروژه ها تسهیل حمل و نقل برای مردم عام، تامین آب آبیاری، ایجاد فرصت های کاری و مبارزه با فقر و گرسنگی است.

حمید گفت، «اکثر راه های روستایی ولایت در وضعیت بسیار بدی قرار دارند. در برخی از روستاها جاده وجود ندارد و ساکنان در رفت و آمد خود به ویژه در فصل زمستان با مشکلات زیادی مواجه هستند.»

مبارزه با فقر و گرسنگی

ساکنان محلی از اجرای این گونه پروژه ها استقبال کرده و خواستار ادامه آن شدند.

میرویس حکیمی، ۳۷ ساله، یک باشنده تالقان که در یکی از این پروژه ها به عنوان کارگر کار می کند، گفت که قبل از پیوستن به آن، به سختی می توانست پول کافی برای تأمین معاش خانواده چهار نفره خود به دست آورد.

او گفت،‌ «من یک نجار هستم. در شرایط بد اقتصادی فعلی، هیچ کس نمی خواهد برای فرنیچرهای چوبی دست ساز پول خرج کند. ماه هاست که من بیکار هستم و با مشکلات اقتصادی مواجه شده ام.»

وی گفت، «اکنون بسیار خوشحالم که کاری دارم و می توانم امرار معاش کنم و بر روی دسترخوان خانواده ام غذای حلال بگذارم.»

وی افزود، «این پروژه ها ما را قادر می سازد تا راه های جایگزینی برای حمایت از خانواده خود پیدا کنیم.»

توختا مراد، ۵۳ ساله، یک هیزم شکن ساکن روستای نهر چمن در تالقان، گفت که از کار روی این پروژه خوشحال است.

او گفت، «من سال هاست که از طریق کار سخت امرار معاش می کنم. معمولاً در زمستان کار خوب است، اما بعد از آن ماه ها بیکار هستم.»

او گفت، «زمانی که بیکار بودم، نمی دانستم چگونه خانواده هفت نفره ام را سیر کنم، اما اکنون از دریافت غذا خوشحالم و در بازسازی جاده های منطقه خود سهیم هستم.»

وی از سازمان ملل متحد خواست تا در آینده پروژه های مشابهی را در این ولایت برای حمایت از بیکاران راه اندازی کند.

بهبود وضعیت جاده ها

بیشتر سرک هایی که روستاهای تخار را به هم وصل می کند در سال های گذشته در اثر جنگ ویران شده و نیاز به بازسازی جدی دارند.

ساکنان و مقامات محلی می گویند که پروژه های کوتاه مدت مانند دبلیو اف پی این مشکلات را تا حدی برطرف می کند.

شمس الدین قادری، یکی از اعضای شورای انکشافی در تالقان گفت که اکثر روستایان به دلیل وضعیت نامناسب جاده ها هنگام رفت و آمد به بازارها و کلینیک های صحی با مشکلات جدی مواجه هستند.

وی افزود، اجرای چنین پروژه ها می تواند چالش های حمل و نقل عامه را برطرف کند.

قادری گفت، «از آنجایی که بیشتر جاده‌های منتهی به روستاها در زمین ناهموار یا چاله‌های بزرگ هستند، حتی رانندگان از [آنها] اجتناب می‌کنند. گاهی اوقات ساکنان مجبور می شوند مریضان را با الاغ به کلینیک منتقل کنند، زیرا موترها در دسترس نیست.»

او گفت، «پروژه های کار در برابر غذا در شرایط فعلی بسیار مؤثر هستند زیرا به بازسازی جاده ها کمک می کنند و مردم مشتاقانه در این کار ساخت و ساز مشارکت می کنند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

زمانی فکر می‌کردم به جای چنین پروژه‌های کوچکی باید برنامه‌های گسترده‌ای اجرا شود، اما حالا می‌گویم که قطره، قطره دریا می شود. اگر هر روستایی چنین برنامه ای داشته باشد، می توان باغ ها و مزارع خوبی ایجاد کرد و تولیدات کشاورزی را افزایش داد. به این ترتیب منابع درآمدی برای مردم ما فراهم می شود. نکته ضروری دیگر این است که علاوه بر بازار داخلی افغانستان، بازار محصولات کشاورزی افغانستان را در کشورهای همسایه نیز جستجو کرد. برای این امر لازم است که دولت افغانستان توسط کشورهای همسایه و سایر کشورها به رسمیت شناخته شود. برای به رسمیت شناخته شدن حکومت، حاکمان فعلی افغانستان باید شرایط جامعه جهانی را بپذیرند. آنها باید به حقوق بشر احترام بگذارند، آزادی بیان را تضمین کنند و نمایندگان اقلیت ها و زنان را در دولت بگنجانند. و علاوه بر این باید به زنان حق کار و برای دختران حق تحصیل داده شود.

پاسخ

پول در برابر کار یک کار بسیار ستودنی است. با این کار کارمندانی که در این پروژه کار می کنند و هر روز خانه را ترک می کنند، کار می کنند و عصر می آیند، به خود و خانواده خود افتخار می آفرینند، و فکر خواهند کرد که آنها به گدایی ننشسته اند. در عوض کار می کنند، خسته می شوند و در بدل آن مواد خوراکی دریافت می کنند. با این کار افراد بیکار مشغول به کار خواهند شد. افکار شیطانی که در زمان بیکاری به وجود می آیند ناپدید می شوند و تمام روز مشغول خواهند بود. در جریان روز، هم مصروف کار خواهند بود و هم از نظر روحی آسوده خواهند شد. بلی، خستگی جسمی وجود خواهد داشت، اما وجدان در آرامش خواهد بود و او در ساختن کشور که نهایت کار صلح آمیز است، سهیم خواهد بود.

پاسخ

برنامه کار در برابر غذا برای باشنده گان ولایت تخار یک پروگرام خوبی است از این که برای مردم فقیر آز طرف سازمان ملل متحد ویا دفتر دبلیو آف پی ۴۳۰۰ افغانی به طور کمک بشردوستانه داده می‌شود از این کرده این پروگرام بهتر است هم مردم فقیر این ولایت وطن خود را آباد می کند وهم از همین مدرک کار برای فامیل شأن یک لقمه نان پیدا می کنند . به فکر من سازمان ملل متحد این پروسه کار در برابر غذا را در همه‌ ولایت های افغانستان تدبیق کند شاید نتیجه خوبی را سازمان ملل متحد به دست بیاورند. مردم روستا اکسر شأن به خاطر کار از ولایت های مختلف افغانستان به شهر کابل به خاطر کار می‌آید تا که به برای فامیلهای شأن مواد غذایی پیدا کنند. اگر چی سرک های قریه جات شأن خراب است کانال آبیاری شأن به پاک کردن ضرورت دارند پل هایشان قابل تیر شدن موتر نیست دولت افغانستان هم دسترسی کافی ندارد که این کار را در قریه جات انجام بدهید. نظر شخصی من این است که سازمان ملل متحد برنامه کار در برابر غذا را توسعه بدهد واین کمک های نقدی ۴۳۰۰ افغانی را که بدون کار سازمان ملل متحد کمک می کنند دیگر نکند. یک مرد فقیر از ولایت بدخشان به خاطر کار به کابل می‌آید ولی در شهر کابل هم کار نیست کرایه موتر نان خوردن شأن هم سر همین مرد فقیر تعاوان است ولی در ولایت شأن سرک های شأن خراب است پل هایشان هم خراب است کانال های آبیاری شان هم ناپاک است این مرد فقیر اگر یک چند روز در قریه خود کار کند فامیل شأن نان خوردن را ندارد . به همین خاطر مردم در قریه جات خود کار کرده نمی تواند این مردم فقیر ازهمه چیز کرده اولترا غذایی خوردن لازم می دانید. یه خاطر همین من میگویم که برنامه کار در برابر غذا بهتر است هم مردم قریه جات خود را آباد می کند وهم غذاپیدا

پاسخ