![یکی از ساکنان فیض آباد، مرکز ولایت بدخشان، به تاریخ ۲۹ سنبله از یک پمپ آب دستی که توسط کمیته ناروی برای افغانستان (ان ای سی) نصب شده است، آب می خورد. [نجیب الله/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2022/10/14/37820-2-739_416.webp)
بدخشان -- با کمک مالی کمیته ناروی برای افغانستان (ان ای سی)، مرکز آموزشی زنان افغان (ای دبلیو اي سي) در سال جاری امکان دسترسی صدها خانواده را در ولایت بدخشان افغانستان به آب آشامیدنی فراهم کرده است.
محمد اسحاق حیدر که این برنامه را رهبری می کند، گفت، «بر اساس برنامه سال ۱۴۰۱ ای دبلیو اي سی، یک تعداد چاه ها و سیستم هاب تامین آب در سال جاری ساخته شده اند.»
حیدر افزود که آب آشامیدنی پاک به عنوان یکی از نیازهای حیاتی بدخشان تعیین شد و ای دبلیو اي سی را بر آن داشت تا ده ها چاه حفر کند و شبکه های آبرسانی را از چشمه ها به روستاها بسازد.
به عنوان مثال، مهندسان ای دبلیو اي سی یک سیستم آبرسانی به طول ۸۰۰۰ متر از یک چشمه تا روستای چوکولاچ ساختند.
وی افزود، حفر چاه ها در روستای قوشلاق فیض آباد مرکز این ولایت نیز نیازهای آبی نزدیک به ۲۰۰ خانواده را برطرف کرده است.
حیدر گفت، عملیات بر اساس نیازهای مردم و با مشورت با اهداکنندگان پروژه برنامه ریزی شده است.
یک نیاز حیاتی
ساکنان بدخشان می گویند، خشکسالی های اخیر کمبود شدید آب آشامیدنی پاک را ایجاد کرده است.
محمد عمر، باشنده چوکولاچ، گفت که این روستا در ۲۰ سال گذشته به آب آشامیدنی سالم دسترسی نداشته است.
ساکنان مجبور بودند از رودخانه ای که از چندین روستا می گذرد آب بنوشند، اما سطح آب آن به دلیل خشکسالی کاهش یافته است.
وی گفت، «آب یکی از نیازهای حیاتی ما بود و همه مردم روستا نگران کم آبی بودند.»
محمد شعیب یکی دیگر از باشندگان روستا می گوید، «آب رودخانه پاک نبود، بچه ها را مریض می کرد و مشکلات معده و کلیوی ایجاد می کرد.»
شعیب افزود، گاوها و گوسفندان از رودخانه می نوشند و آنها نیز در آب دراز می کشند.
او گفت که مردم این روستا فقیر هستند و بدون حمایت سازمان های محلی و بین المللی نخواهند توانست شبکه آبرسانی را بسازند.
محمد احسان، یکی از ساکنان کهنه قوشلوق، گفت که ساکنان روستای او و چندین روستای اطراف از چاهی که در فاصله کمی دورتر قرار داشت، آب می آوردند.
او گفت، «کودکان و زنان در تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد برای آوردن آب از [چاه]، استفاده از کراچی، الاغ یا حمل آن با مشکلات زیادی مواجه بودند».
کمک های بین المللی
داکتر محمد جاوید، متخصص اطفال در بدخشان گفت، «متأسفانه سالانه صدها تن از باشنده گان بدخشان به دلیل نبود آب آشامیدنی سالم از امراض مختلف رنج می برند.»
وی گفت، «اکثریت باشندگان روستایی بدخشان متأسفانه به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند و در نتیجه کودکان دچار اسهال و بزرگسالان از مشکلات معده و سنگ کلیه رنج می برند.»
جاوید از حمایت های ارائه شده توسط سازمان های بین المللی که در بخش های مختلف در افغانستان فعالیت می کنند و کار آنها را حیاتی می داند ابراز قدردانی کرد.
پهلوان رحمت الله، یکی از ساکنان کهنه قوشلوق، گفت، «در گذشته آب آشامیدنی در این روستاها وجود نداشت و باعث مشکلات زیادی برای ساکنان روستاهای کهنه قوشلوق، لیابه و ایساری - حدود ۲۰۰ خانواده شد.»
رحمت الله افزود که با ای دبلیو اي سی تماس گرفت و این سازمان پس از ارزیابی وضعیت توسط مهندسان، درخواست کمک او را پذیرفت.
او همچنین از ای دبلیو اي سی و ان ای سی برای حفر چاه در روستای خود قدردانی کرد.
نامبرده گفت، «مردم روستای ما درآمد مناسبی ندارند و با کشاورزی امرار معاش می کنند.»
او گفت، «آنها پولی برای حفر چاه در جامعه خود یا ساختن سیستم های آبرسانی ندارند.»
رحمت الله گفت، «ما از سازمان های بین المللی می خواهیم که افغانستان و مردم بدخشان را تنها نگذارند. مردم نمی توانند به تنهایی به این مشکلات رسیدگی کنند.»
لعنت بر جنگ و بی اتفاقی که افغانها حتی در قرن ۲۱م نیز به آب نوشیدنی دسترسی ندارند. شرم است به رهبران قبلی و فعلی افغانستان که همه روز چیغ می زنند اما مردم شان از تشنگی می میرند. رهبران جمهوریت همه شان اشخاص فاسد و بی وجدان بودند که از طرف امریکا به چوکی نشانده شده بودند و تمام روز دزدی می کردند و پلان های امریکا را در افغانستان تطبیق می کردند. رهبران طالبان نیز همه شان جاسوسان آی ایس آی هستند که تنها ماموریت و وظایف داده شده توسط پاکستان را اجرا می کنند. هیچ کس به فکر وطن و مردم بیچاره خود نیست. جهنم جای این رهبران فاسد و بی کفایت.
پاسخ3 دیدگاه
تعجب آور است. مردم در یک ولایتی چون بدخشان که سرشار از منابع آب است از کمبود آب صحی رنج می برند. بدخشان دارای بیشترین تعداد یخچال های طبیعی است. آب این یخچال ها از گوارا ترین و صحی ترین آب ها می باشد. بدخشان همچنان دارای آبشارهای طبیعی فراوان است که از همین یخچال های طبیعی سرچشمه می گیرند. چشمه های آب گوارا نیز در آن بسیار زیاد است. با این حال مردم ما حتی در بدخشان نیز از کمبود آب صحی رنج می برند. وقتی در بدخشان وضعیت این گونه است فکر کنید که وضعیت در سایر ولایات کشور چگونه خواهد بود؟ وضعیت در کندهار، ارزگان، بلخ و فاریاب چگونه خواهد بود؟ افغانستان از هر سو با مشکل و چالش روبرو است. خداوند خودش رحم کند.
پاسخ3 دیدگاه
یک خبر خوش. در این اواخر بعد از وقوع سیلاب ها و بارندگی های غیر فصلی در افغانستان، مردم به دلیل آب غیرصحی به شمول وبا به امراض مختلف مبتلا شدند. انسان های زیادی در ولایات مختلف کشور مانند ارزگان و نورستان جان شانرا از دست دادند. تأمین منابع آب آشامیدنی یک وظیفۀ ابتدایی است. این کار باید بسیار پیش انجام می یافت، با آن هم خوشحال هستم که حالا مورد توجه قرار گرفته و انجام شده است که در نتیجه مردم بعد از این به دلیل نوشیدن آب غیرصحی به بیماری های مختلف مبتلا نخواهند شد. من همین حالا در ویبسایت رادیو آزادی خواندم که برنامهء انکشافی ایالات متحده ۳۰ پروژۀ مختلف را برای نیازمندان در افغانستان راه اندازی نموده است. در گزارش گفته شد که کمک های بیشتری در این زمینه ها ارائه خواهند شد زیرا اکثریت مردم افغانستان در بخش زراعت و مالداری مشغول کار هستند. خوب است که تعداد زیاد افغانها از این برنامه مستفید می شوند. ما حالا نمی گوییم که ما این کار را نمی کنیم و آن کار را نمی کنیم، بلکه افغانها اکنون به این باور هستند که باید به آنها زمینۀ تعلیم و کارهای سخت فراهم شود تا از شر دیگران خلاص شوند و به کشور عزیز شان «افغانستان» خدمت نموده، آنرا انکشاف دهند. بر اساس گزارش ها، نزدیک به ۲۳ میلیون افغان با نا امنی غذایی مواجه بوده و تا ماه قوس نزدیک به ۶ میلیون افغان با وضعیت بشری اضطراری روبرو خواهند شد. پس برای کنترل این وضعیت و برای اینکه منطقه و جهان از شر ما خلاص شوند، بهتر است که برای ما به جای شر، خیر برسانند. پروژه های اجتماعی باید تطبیق و روی شان سرمایه گذاری شود. مردم مصروف خواهند شد و به کسی آسیب نخواهد رسید.
پاسخ3 دیدگاه