یونیسف برای صدها خانواده در نیمروز، آب آشامیدنی پاک فراهم می کند

نیمروز -- صندوق اعانه کودکان ملل متحد (یونیسف) پروژه ای را در ولسوالی چخانسور ولایت نیمروز آغاز کرده است که هدف آن تامین آب آشامیدنی پاک برای هزاران نفر از مردم محلی آسیب دیده از خشکسالی و کمبود آب است.

مؤسسهٔ شهروندان برای حمایت و توانمندی (کووار)، یک سازمان غیرانتفاعی افغانی مستقر در کابل، به تاریخ ۱۳ سنبله کار را روی پروژه آبرسانی آغاز کرد.

بودجه این پروژه ۲۱ میلیون افغانی (۲۳۸۰۰۰ دالر) از سوی یونیسف است و انتظار می رود تکمیل آن دو ماه وقت را در بر بگیرد.

همایون سعادت خیل، رئیس موسسه کووار در نیمروز گفت که هفت قریه دور افتاده در ولسوالی چخانسور تحت پوشش این پروژه قرار دارند.

وی گفت، «این پروژه چاه های عمیقی را در این روستاها حفر می کند و با استفاده از انرژی خورشیدی آب را پمپ می کند. در هر قریه ذخیره های آب ساخته می شود و آب با استفاده از پایپ ها به بخش های مشخص قریه ها توزیع می شود.»

سعادت خیل گفت، «ساکنان آن روستاها به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند. این نبود آب باعث مریضی شده است. ما برنامه های مشترکی با یونیسف داریم و در سایر نقاط نیمروز نیز پروژه های مشابهی خواهیم داشت.»

وی افزود، این پروژه همچنین ده ها شغل برای مردم محلی در طول مدت خود ایجاد می کند.

محمد الحق بشیر، رییس اداره تأمین آب نیمروز گفت که حدود ۵۴۰ خانواده از این پروژه بهره مند خواهند شد.

او گفت، «بیشتر باشندگان نیمروز به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند و برای تامین آب با مشکلات زیادی روبرو هستند. هفت روستایی که این طرح در آنها اجرا می شود از خشکسالی رنج می برند و به آب آشامیدنی سالم نیاز دارند.»

وی افزود، «سطح آب های زیرزمینی در نیمروز به دلیل خشکسالی بسیار کاهش یافته است. در برخی مناطق آب ۴۰ تا ۵۰ متر زیر زمین است و مردم محلی توانایی حفر چاه های عمیق را ندارند.»

بشیر گفت که در برخی از مناطق نیمروز، ساکنان آب آشامیدنی خریداری می کنند، اما کسانی که توانایی مالی خرید آب پاک را ندارند، مجبورند آب غیرصحی بنوشند.

کمبود آب

زنان روستاهای تحت پوشش پروژه یونیسف در گذشته از تالاب های رود هلمند در فاصله ۴ کیلومتری آب می آوردند.

عبدالعلی، باشنده ولسوالی چخانسور که ۶۰ سال دارد، گفت که یک یا دو تن از اعضای خانواده اش همیشه مشغول آوردن آب هستند.

علی گفت، «بسیار خوشحالم که شبکه آبرسانی در قریه ما ساخته می شود. سال هاست که از کمبود آب رنج می بریم و به همین دلیل با مشکلات زیادی مواجه شده ایم.»

وی گفت، «چند سالی است که به دلیل خشکسالی کشاورزی نداریم. باغ‌های ما مرده‌اند. ما حتی در یافتن آب آشامیدنی غیرصحی که باید بنوشیم، مشکل داریم.»

دین محمد، ۷۰ ساله، باشنده دیگر ولسوالی چخانسور، گفت که از اینکه آب آشامیدنی پاک به قریه اش داده خواهد شد، احساس آرامی می کند.

وی گفت، «آبی که ما در حال حاضر مصرف می کنیم چتل و غیرقابل آشامیدن است، اما ما چاره دیگری نداریم.»

محمد افزود، «آب کثیف سالهاست که در قریه ما بیماری ایجاد کرده است. هر وقت به داکتر مراجعه می کنیم می گوید دلیل بیماری ما آب نجس است.»

داکتر خلیل الرحمن عزیزی، متخصص امراض داخله در زرنج، مرکز ولایت نیمروز، تأیید کرد که بیشتر بیماری ها در این ولایت ناشی از نوشیدن آب آلوده است.

وی گفت، «اکثر مریضانی که به ما مراجعه می کنند از اسهال شدید، مشکلات کلیوی و معده و عفونت های خونی رنج می برند که علت اصلی آن آب غیرصحی است.»

نجات جان انسان ها

زرغونه، ۳۶ ساله، باشندهء چخانسور، گفت که دختر یک ساله اش از نوشیدن آب ناپاک به کلورا مبتلا شد و شش ماه پیش درگذشت.

او می گوید، «دخترم از آب رود می خورد اما یک روز بعد از نوشیدن آب دچار اسهال شدید شد و استفراق می کرد. وضعیت او به سرعت رو به وخامت رفت و چند ساعت پس از اینکه او را به شفاخانه شهر بردیم فوت کرد.»

زرغونه گفت، تعدادی از کودکان قریه وی در سال های اخیر بر اثر آب ناپاک جان خود را از دست داده اند.

او گفت، «من هر روز از رود آب می‌آورم. گوسفندها می آیند و از همان آب می نوشند و حتی کرم ها و حشرات نیز در آب هستند. ما باید همان آب را بنوشیم تا زنده بمانیم.»

او گفت، تامین آب آشامیدنی پاک در قریهء آنها جان انسان ها، به ویژه کودکان را نجات می دهد.

غلام فاروق، باشنده ولسوالی چخانسور، گفت که اکثر ساکنان قریه وی به دلیل نوشیدن آب رود مریض شده اند.

او گفت، «آبی که می نوشیم بوی بدی می دهد و ما مجبور هستیم آن را بنوشیم.»

فاروق گفت که آب ناپاک چندین بار او را مریض ساخته است و هر بار بیش از یک هفته او را به شفاخانه می فرستد.

وی گفت، «بسیار خوشحالم که در قریه ما شبکه آبرسانی ساخته می شود و آب آشامیدنی سالمی خواهیم داشت.»

فاروق افزود، «مردم ما دیگر از آب [ناپاک] مریض نخواهند شد.»