یونیسف پروژه آب آشامیدنی را برای صدها خانواده روستایی در بلخ تمویل کرد

بلخ -- پس از دو دهه مشکل در دسترسی به آب آشامیدنی، اکنون ۳۱۴ خانواده ساکن در مناطق روستایی ولسوالی های چمتال و چهاربولک ولایت بلخ به آب آشامیدنی دسترسی دارند.

اداره همکاری و انکشاف تخنیکی (اکتید) دو پروژه آب آشامیدنی را با بودجه صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) اجرا کرد.

یارمحمد شبیر، رییس اداره احیا و انکشاف دهات بلخ گفت که کار روی این دو پروژه در ماه قوس آغاز شد و به تاریخ ۸ حوت رسما افتتاح شدند.

او گفت که در مجموع آنها بیش از ۱۱ میلیون افغانی (۱۲۳۰۰۰ دالر) هزینه دارند.

وی گفت، «اولین شبکه آبرسانی در روستای شورابی از توابع ولسوالی چمتال به طول ۲۶۸۰ متر و شامل یک چاه به عمق ۱۲۰ متر، یک مخزن آب کانکریتی به ظرفیت ۲۳ متر مکعب، ۴۱ شیردهن، مخزن فلزی آب به ارتفاع ۱۰ متر، ۲۰ شیشه شمسی و سایر تجهیزات است.»

او گفت، «شبکه دوم به طول ۵۱۲۸ متر، شامل مخزن آب کانکریتی ۱۲ متری به ظرفیت ۲۳ متر مکعب، ۷۰ شیر دهن، چاه به عمق ۱۵۰ متر و ۳۶ شیشه شمسی در روستای جنگوره ولسوالی چهاربولک اجرا شده است.»

شبیر گفت که اجرای چنین پروژه ها در رفع نیازهای مردم بسیار مؤثر است و از ساکنان محلی خواست تا نقش خود را در حفظ شبکه های آبرسانی و استفاده صحیح از آنها ایفا کنند.

نورالله محمد ولسوال چمتال گفت، «ساکنان آن مناطق با کمبود آب آشامیدنی مواجه بودند، اما تطبیق این دو پروژه، دسترسی صدها خانواده را به آب آشامیدنی فراهم کرده است.»

وی گفت، «در مرحله دوم، در نظر داریم نیازهای مردم در زمینه راه و کلینیک های صحی را برطرف کنیم و در این زمینه با کمک دهنده گان نیز گفتگوهایی صورت گرفته است.»

وی گفت، «خوشبختانه اکنون مردم ما از برکت این پروژه به آب آشامیدنی دسترسی دارند.»

یک راه حل دائمی

اهالی روستاهای شورابی و جنگوره از تامین آب آشامیدنی منازل خود استقبال کردند.

ننگیالی امیری، ۳۶ ساله، که در روستای شورابی زندگی می کند، گفت که ساکنان روستای او در دو دهه گذشته به آب آشامیدنی دسترسی نداشتند.

او گفت، ساکنان مجبور بودند از آب رود که از چندین روستا می گذرد استفاده کنند، اما سطح آب به دلیل خشکسالی کاهش یافته است.

او گفت، «آب رود پاک نیست و باعث مشکلات معده و کلیوی و همچنین امراض در بین کودکان شده است، اما [ساکنان] چاره دیگری نداشتند.»

وی افزود، «مردم این روستا غریب هستند و بدون حمایت موسسات داخلی و بین المللی قادر به ایجاد سیستم آبرسانی نبودند.»

علی اکبر، ۵۲ ساله، ساکن روستای جنگوره، گفت که ساکنان روستای او و چندین روستای نزدیک دیگر از یک چاه دور آب می‌گرفتند.

وی گفت، «کودکان و زنان برای آوردن آب از چاه با استفاده از کراچی دستی یا الاغ یا حمل ظروف آب با دست در تابستان های گرم و زمستان های سرد با مشکلات زیادی مواجه بودند.»

او گفت، «ما بارها درخواست کردیم که مسئولان برای ما شبکه آبرسانی بسازند، اما کسی زحمت شنیدن این موضوع را به خود نداد.»

وی گفت، «اکنون بسیار خوشحالیم که یک سازمان کمک رسانی آمد و مشکل ما را برای همیشه حل کرد و اکنون به آب آشامیدنی دسترسی داریم.»

کمک حیاتی

نورالدین حیدری، متخصص امراض اطفال در مزارشریف، از کمک های ارائه شده توسط موسسات کمک رسانی بین المللی در سراسر افغانستان استقبال کرد و کار آنها را «بسیار حیاتی» توصیف کرد.

او گفت، «متأسفانه، صدها ساکن هر سال به دلیل کمبود آب آشامیدنی سالم، به بیماری های مختلف مبتلا می شود.

متأسفانه نوشیدن آب ناپاک منجر به اسهال در کودکان و مشکلات معده و سنگ کلیه در بزرگسالان می شود.

علی احمد محمدی، ۳۸ ساله، باشنده مزارشریف، گفت که سازمان های بین المللی در ماه های اخیر فعالیت های خود را برای رسیدگی به مشکلات ساکنان به ویژه در مناطق روستایی افزایش داده اند.

وی گفت، «در ماه‌های اخیر به چشم سر خود دیده‌ایم که سازمان‌های بین‌المللی و موسسات امدادی مشغول کار بر روی پروژه‌های مختلف از جمله تامین آب آشامیدنی و آبیاری و همچنین ساخت کانال‌ها و دیوارهای استنادی آنها، جاده‌ها، مکاتب و کلینیک‌های صحی هستند.»

وی گفت، «ما از موسسات بین المللی می خواهیم که مردم افغانستان و بلخ را رها نکنند. آنها نمی توانند به تنهایی به همه این چالش ها رسیدگی کنند.»