![یک ماشین حفاری (اکسکواتور) به تاریخ ۱۷ سنبله بر روی کانال آبیاری در ولسوالی علی آباد ولایت کندز کار می کند. [تصویربردار: عبیدالله احمدی]](/cnmi_st/images/2022/09/21/37204-a__2_-739_416.webp)
کندز -- یک سازمان بین المللی کمک با کمک مالی برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی)، کار نوسازی کانال آبیاری را در ولسوالی علی آباد ولایت کندز آغاز کرده است که برای بیش از ۱۰۰۰ هکتار (۵۰۰۰ جریب) زمین زراعتی آب آبیاری را تامین می کند.
به گفته فیض الله هویدا، رئیس کمیته سویدن برای افغانستان (اس سی ای) در ولایات شمال، کار روی این کانال از ۱۷ سنبله آغاز شد و تکمیل آن سه ماه طول خواهد کشید.
هزینه بازسازی ۹ میلیون افغانی (۱۰۲۰۰۰ دالر) خواهد بود.
هویدا در مراسم قطع نوار این پروژه به خبرنگاران گفت، «خوشبختانه امروز در حال راه اندازی کار ساخت کانال آبیاری در ولسوالی علی آباد هستیم که آرزوی دیرینه اهالی به ویژه کشاورزان بود.»
وی گفت، «این کانال ۲۷ کیلومتر طول دارد که ۱۱۰ متر آن را که در اثر سیل و آفت های طبیعی تخریب شده، بازسازی خواهیم کرد.»
وی افزود، «این کانال حدود ۱۰۰۰ هکتار (۵۰۰۰ جریب) از زمین های زراعتی را آبیاری می کند که زمین های غیر حاصلخیز و یک فصله را نیز به دو فصله تبدیل می کند. این کار حتما تأثیر مثبتی بر تولیدات زراعتی و معیشت کشاورزان ما خواهد داشت.»
به گفته هویدا، علاوه بر تامین آب آبیاری، کار ساخت و ساز در این کانال برای صدها تن از باشندگان ولسوالی شغل ایجاد خواهد کرد.
وی افزود، «کمیته سویدن برای افغانستان با همکاری شرکای خود، در نظر دارد تا پروژه های مشابه را در سایر ولسوالی های ولایت کندز برای رفع نیازهای مردم در مناطق مختلف اجرا کند.»
سحرگل مرادی، رئیس اجرائیه شرکت ساختمانی کندز-شمال که این پروژه را تطبیق می کند، از مردم محلی خواست تا در بهره برداری و نگهداری این کانال با این شرکت همکاری کنند.
وی گفت، «انتظار ما از جامعه جهانی حمایت از بخش خصوصی برای رفع مشکلات مردم از طریق اجرای پروژه های عمرانی است.»
رفع کمبود آب
کشاورزان از راه اندازی این پروژه استقبال کرده اند.
جمعه الدین، ۵۸ ساله، یک دهقان در ولسوالی علی آباد، گفت که محصولات دهقانان اغلب در اثر کمبود آب و خشکسالی های منظم از بین می روند که منجر به خسارات مالی می شود.
وی گفت، «سال هاست که ما با کمبود آب مواجه هستیم. ما می‌توانستیم مقداری گندم کشت کنیم، اما هرگز نتوانستیم برنج کشت کنیم.»
وی گفت، «با آب آبیاری کافی، علاوه بر گندم، می‌توانیم برنج نیز کشت کنیم، زیرا تقاضا برای برنج زیاد است. همچنین درآمد خانواده ها را بهبود می بخشد.»
عبدالصمد، ۴۹ ساله، یک دهقان در قریه لالا میدان ولسوالی علی آباد، گفت که پروژه آبیاری معیشت را در سراسر منطقه بهبود می بخشد.
وی گفت، «ما در گذشته مشکلات امنیتی و اقتصادی زیادی داشتیم، اما اکنون امیدواریم که به مشکلات عمده کشاورزان ما رسیدگی شود.»
وی گفت، «در ۲۰ سال گذشته هیچ کار اساسی [زیربنائی] در قریه ما و قریه های اطراف انجام نشده است. هیچ پل، برق، جاده وجود ندارد. هیچ کاری برای ما انجام نشده است.»
وی گفت، «اگر مشکلات عمده کشاورزان به ویژه مسائل آبیاری برطرف شود، قیمت مواد غذایی در بازار کاهش می یابد و معیشت کشاورزان بهبود می یابد.»
حمایت عمومی از پروژه ها
به گفته ساکنان محلی، بیشتر کانال های قدیمی آبیاری در علی آباد به دلیل ساخت نامناسب و ترمیم های جزئی در طول زمان به دلیل سیل ویران شده است.
اسدالله سالم، یکی از بزرگان قومی در علی آباد، گفت، «آب بسیار کمی در کانال جاری می شد که در اثر بالا آمدن سطح آب و سیل نیز آسیب می دید.»
او گفت، ساکنان «آن را به شیوه ای سنتی و بدون اثربخشی زیاد بازسازی می کردند، اما با ساخت و ساز [مناسب]، زمین ها محافظت می شود و دسترسی به آب بازیابی می شود.»
سالم گفت، «کانالی که قرار است در قریه لالا میدان ولسوالی علی آباد ساخته شود از ده ها قریه دیگر می گذرد و به ساکنان به ویژه کشاورزان اجازه می دهد از آب آن بهره مند شوند.»
وی گفت، «از سایر کمک کنندگان می خواهیم که پروژه های عام المنفعه را در این ولسوالی تطبیق کنند، زیرا این ولسوالی به پروژه های زیربنایی مانند کانال ها، دیوارهای حائل، پل ها، سرک ها، برق، آب آشامیدنی و مکاتب نیاز دارد.»
سالم با بیان اینکه ساکنان ولسوالی علی آباد از اجرای پروژه های عمرانی استقبال می کنند و از آن حمایت می کنند، افزود که نیاز به کارهای زیربنایی بیشتر است.
عبدالخالق ابراهیم یک نماینده والی کندز گفت، «با تطبیق این پروژه، آب کافی برای کشاورزانی که پیش از این به دلیل آسیب ها و خرابی ها در کانال قادر به دریافت آب مورد نیاز نبودند، تامین می شود.»
وی گفت، «با ساخت جزئی این کانال از تخریب آن جلوگیری می شود و کشاورزان آب کافی دریافت خواهند کرد.»
ابراهیم خواستار تطبیق پروژه های بیشتر در مرکز این ولایت و ولسوالی ها شد و افزود که «این گونه پروژه ها می تواند نقش مثبتی در بهبود معیشت باشندگان داشته باشد.»
ساخت کانال و جمع آوری حتی یک سطل آب و استفاده از آن در افغانستان نیز برای افغان ها مفید است. دست همه کسانی که برای ساختن کانال و بند در افغانستان تلاش می کنند را ببوسید. این افراد دوستان واقعی شما هستند. چه سازمان ملل، چه آمریکایی ها، چه عرب ها، چه هندی ها و حتی اگر منافقین (پاکستانی ها) باشند، باید از کسانی که به افغان ها کمک می کنند تا آب در افغانستان را کنترل کنند، قدردانی کرد. پاینده باد افغانستان
پاسخ9 دیدگاه
نصیر فایق: «طبق توافقنامه سال گذشته، امسال نیز هیچ کس به نمایندگی از افغانستان و میانمار در مجمع سازمان ملل صحبت نخواهد کرد. این بدان معناست که افغانستان برای دومین سال متوالی از حق سخنرانی در سازمان ملل محروم شد.» شما فکر کنید سازمان ملل آنقدر احمق است که اجازه نمی دهد کسی از طرف یک کشور ویران صحبت کند. به عبارت دیگر، جهان از مشکلات جاری در افغانستان مطلع نخواهد شد. روی حقوق بشر، حقوق زنان، حقوق کودکان، آزادی بیان، جنایات ارتکابی توسط طالبان، ائتلاف جهانی و ائتلاف شمال در افغانستان بحث نخواهد شد. هیچ کس از تهاجم وحشیانه پاکستان به افغانستان، تهاجم فرهنگی ایران، دخالت روسیه و غارت منابع افغانستان توسط چین صحبت نخواهد کرد.
پاسخ9 دیدگاه
فکر می کنم موسسات بین المللی حالا مسیر اصلی را انتخاب کردند. به نظر من کمک های بشری دیگر بس است. تمام تمرکز باید سر تقویت زیربناهایی کشور باشد. همچنان موسسات بین المللی باید تلاش کنند که برنامه میثاق شهروندی را دوباره آغاز سازند. این پروگرام هم مردم را در کوتاه مدت کمک می کند. هم باعث ایجاد تغیرات بنیادی در ساختار های افغانستان می شود. توقف این برنامه ملی در حقیقت بزرگترین ضربه به انکشاف افغانستان می باشد. این برنامه پول زیاد هم نمی طلبد با همین مصارف پروژه های بشردوستان می توان این پروگرام را تطبیق کرد به شرطیکه واقعا اراده خوب داشته باشیم و بخواهیم که مردم افغانستان را از فقر و احتیاج برای همیشه نجات دهیم.
پاسخ9 دیدگاه
پیوسته به ګذشته: ببینید اګر فرض کنیم که ۲۰ میلیون المانی کار می کرد و هر یکی از آنها ۲ هزار دالر معاش می داشت. هر نفر از آنها باید ماهانه ۵ دالر پرداخت می کرد که ماهانه ۱۰۰ میلیون دالر یا یورو می شد. یعنی ماهانه ۱۰۰ میلیون یورو مردم المان برای انکشاف کشور خود پرداخت می کرد. همینطور اګر فی جریب زمین که از این چنین کانال ها آبیاری می شود ۵۰ افغانی جمع شود، ۵ هزار جریب زمین ماهانه ۲۵۰ هزار افغانی حاصل دارد که در یک سال ۳ میلیون افغانی می شود. بنا بر این می توان که با هزینه ۳ میلیون افغانی یک کانال دیګر را ساخت. و از چنین ساختارها باید بطور جدی مراقبت کنیم. با احترام. محمد
پاسخ9 دیدگاه
به اساس ګزارش ذیل که بتاریخ ۱۱ اګست سال ۲۰۲۰ توسط وزارت زراعت و آبیاری پخش شده است، دو کانال در کندز به بهره برداری سپرده شده است: «ریاست زراعت، آبیاری و مالداری ولایت کندز می‌گوید که کار ساخت شماری از کانال‌های آبیاری در این ولایت آغاز شده است و از این میان، کار اعمار دو کانال به پایان رسیده است. این ریاست می‌گوید که این دو کانال حالا به بهره‌برداری سپرده شده و دهقانان از آن استفاده میکنند. ریاست زراعت ولایت کندز می‌گوید که پروژه سرمایه‌گذاری انکشاف منابع آبی کوکچه «LKISP»، کار ساخت کانال‌های درجه دوم را در ولایت کندز آغاز کرده است. این ریاست می‌گوید که از میان این تأسیسات تحت ساخت، کانال‌های «یونس» و «جمالی»، تکمیل گردیده و بهره‌برداری سپرده شده است. این کانال‌ها که جمعاً ۱۳ کیلو متر طول دارد، به صورت پخته و اساسی، ساخته شده‌اند و مشکلات کمبود و تقسیم آب میان دهقانان مناطق تحت پوشش را به صورت اساسی حل می‌کند. هزینه‌ی ساخت این کانال‌ها ۱۲ میلیون افغانی است که توسط بانک انکشاف آسیایی تمویل شده است.» هدف من از این یاداشت اینست که اګر یک کانال ساخته میشود باید مردم محل از آن مراقبت نمایند و در غیر اګر کانال باشد یا هر ساختمان دیګر باشد خراب می شود و از بین می رود. اصلا ما باید فکر کنیم که چطور می توانیم از زیربناهای که با کمک جامعه بین المللی ساخته می شود، طوری استفاده کنیم که از ثمره آن خود ما در داخل کشور و در قریه های همجوار کانال های دیګر را بسازیم. ما نباید به امید کمک های جامعه بین المللی بشینیمږ من یک مثال ذکر می کنم. المان شرق در سال ۱۹۸۹ با المان غرب یکجا شد، از آن به بعد هر المانی مکلف شد که ۰.۲۵٪ از عواید خود را به صندوق اعانه انکشاف المان شرق پرداخت کند. تمام نشد.
پاسخ9 دیدگاه
بسیار خوب. فقط با این ګونه پروژه ها می توانیم که افغانستان را از سقوط اقتصادی نجات دهیم. با پروژه های موقت و کوتاه مدت امکان ندارد که این وضعیت تغیر کند. تمام مؤسسات کمک کننده باید از این پروژه الهام بګیرند و برنامه هایی را تطبیق کنند که دارای تاثیرات بلند مدت بوده و تغیر مثبتی را در جامعه و مردم بوجود آورد. کشورها و نهاد های دونر نیز باید این ګونه پروژه ها را الګو قرار دهند و فقط پروژه هایی را که زیربنای افغانستان را تقویت می کنند تمویل نمایند. این خواست من و اکثریت مردم رنج دیده و ستم دیدهٔ افغانستان است.
پاسخ9 دیدگاه
هر صبح که من به دفتر می آیم اولین کار من این است که به سایت سلام تایمز سر بزنم. این کار را به این خاطر می کنم که سلام تایمز همیشه خبر های مثبت را نشر می کند که مرا در جریان روز خوش و امیدوار نگه میدارد. درحالیکه سایر رسانه ها خبرهای جنگ، تفرقه و نا امیدی را نشر میکنند این سلام تایمز است که هر روز با نشر خبرهای مثبت و انکشافی در کشور ما را به یک آینده بهتر امیدوار می سازد. همچنان مهم است که مردم بیبینند که جامعه جهانی آنها را فراموش نه کرده اند و جامعۀ جهانی با وجود اینکه طالبان حاکمیت را در افغانستان به دست گرفته اند و افغانستان مثل سابق عضو فعال جامعه جهانی نیست اما باز هم دوشادوش مردم افغانستان کار می کنند. تشکر از کمیته سویدن، یو این دی پی و سایر شرکای شان برای تمویل و تطبیق پروژه های انکشافی. و تشکر ویژه از سلام تایمز بخاطر پخش این خبرها.
پاسخبرعلاوه خبرهای مثبت، سلام تایمز به ارتباط فعالیت های شیطانی چین و ایران و همچنان روسیه نیز خوب می نویسد. اما بدبختانه که در ارتباط به حمایت اردوی پاکستان از تروریزم تا به حال هیچ چیزی نوشته نکرده است. به ګمان اغلب که سلام تایمز ویب سایت اردوی یا استخبارات پاکستان است و دلیل آن نیز آشکار است که هیچ وقت در رابطه به منافقت های پاکستان در مقابل افغانستان و جهان چیزی نه می نویسد.
پاسخ9 دیدگاه
انجام فعالیت های انکشافی یک خبر بسیار عالی است، اما اگر از بعد دیگر به آن نگاه کنید افغانستان از وضعیت بسیار بد میگذرد. سازمان غذا و زراعت ملل متحد (اف ای او) و برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در این اواخر در مورد وضعیت اظطراری در افغانستان هشدار داده اند. این اداره به تاریخ ۳۰ سنبله اعلان داشت که تا ماه عقرب سال جاری نزدیک به ۶ میلیون نفر در افغانستان با بحران گرسنگی مواجه خواهند بود. این سازمان افغانستان را در فهرست شش کشوری قرار داد که به کمک های عاجل نیاز دارند، و باشندگان آن باید از خطر مرگ نجات داده شوند. اگر جامعه جهانی به گونۀ واقعی به افغانستان کمک و همکاری نه کند این کشور با یک بحران بزرگ انسانی مواجه خواهد شد. خانواده هایی هم وجود دارند که اکثریت مردان شان را به دلیل جنگ از دست داده اند و تنها زنان شان زنده مانده اند. این زنان فقط دارای یک سرپرست هستند که وی نیز پیر و مریض می باشد و با سختی ها و مشکلات زیادی در زندگی روبرو هستند. در نتیجه، آنها بعد از گذشتن از مشکلات و چالش های زیاد، در شرایطی قرار می گیرند که باعث جریحه دار شدن احساسات یک انسان می شود. من نگران خانواده هایی هستم که هیچ نان آور ندارند و شدیدا تحت تاثیر فقر قرار گرفته اند. هیچکس در قصۀ آنها نیست و هیچ کمکی را هم بدست نه آورده اند. آنها چه خواهند پوشید، چطور به سایر امور زندگی ادامه خواهند داد؟
پاسخ9 دیدگاه