خانواده های افغان که براثر جنگ جدا شده اند پس از سالهای ناراحتی به صلح امیدوار هستند

كندوز-- در شش سال گذشته، محمد سرفراز در آرزوی پایان درگیری در افغانستان است تا دو پسر وی بتوانند میان خود صلح كنند.

یک پسر در نیروهای امنیتی دولت خدمت می کند و دیگری با طالبان یک جنگجوی است.

حالا که در ماه گذشته توافقنامه صلح بین ایالات متحده و این گروه جنگجوی امضا شد، سرفراز خوشبین است که آشتی بین پسران وی بالاخره امکان پذیر است.

سرفراز به عبدالبصیر، یک خبرنگار محلی با رادیو آمو در بدخشان گفت، «من شش فرزند دارم. یکی از فرزندانم به عنوان سرباز در صفوف اردوی ملی در ولایت هلمند خدمت می کند و دیگری در کنار طالبان می جنگد.»

سرفراز، که در روستای علیا در شهر فیض آباد ولایت بدخشان سکونت دارد گفت، «پسرم که در اردو خدمت می کند، نمی تواند به دیدنش برود، و فرزند طالب من نمی تواند به خانه بیاید.»

این پدر ۵۷ ساله افزود، «ما از جنگ خسته شده ایم و می خواهیم صلح برقرار شود تا فرزندانم بتوانند به خانه برگردند و یکدیگر را در آغوش بگیرند.»

وی گفت، «من در شش سال گذشته روزهای سختی را متحمل شدم و تلاش کردم پسرم را از طالبان برگردانم، اما تلاش های من موفق نشدند. پسرم که با طالبان است، چندین بار پسر سرباز من و دیگر اعضای خانواده من را تهدید به مرگ کرده است.»

سرفراز منتظر روزی است که فرزندانش دیگر با یکدیگر دشمن نباشند و بتوانند یکبار دیگر به عنوان برادران یکدیگر را در آغوش بگیرند.

درد خانواده ها

خانواده های دیگر افغان سرگذشت های دردناک مشابه را حکایت کردند و ابراز داشتند که آنها در انتظار صلح دائمی در این کشور هستند.

صابره ۳۰ ساله، که همسرش فیض الله با نیروهای دولتی خدمت می کند گفت، «من شش سال برادر شوهرم و خانمش را ندیده ام. امیدوارم وقتی صلح فرا برسد بتوانم آنها را بصورت حضوری ببینم.»

وی گفت، «ما از جنگ بسیار خسته شده ایم. همه ما باید با هم زندگی کنیم و جنگ و خونریزی باید پایان یابد.»

مولوی صفی الله، یکی از باشنده گان روستای باشان در ولسوالی وردوج گفت، «من دو برادرم، یک برادرزاده، یک خاله و تقریباً ۱۰ نفر از اقارب دیگر خود را در جنگ ها بین طالبان و حکومت از دست دادم.»

صفی الله گفت که وی سال گذشته بر اثر خشونت طالبان در این ولسوالی، ۲۲ عضو خانواده و اقارب خود را از دست داده است.

وی گفت، «ما از جنگ خسته شده ایم و صلح دائمی می خواهیم. طالبان نباید به اذیت کردن مردم ادامه دهند، و آنها باید با استفاده از این فرصت برای صلح، خشونت را کنار بگذارند.»

امیدوار بودن برای صلح

در حالی که اکنون یک توافقنامه صلح بین طالبان و ایالات متحده برقرار است، این گروه جنگجوی همچنان به حملات بالای نیروهای افغان ادامه داده و راجع به مذاکرات صلح میان کابل و طالبان را که به تاریخ ۲۰ حوت قرار بود آغاز شود -- اما نشد - شک و تردید را ایجاد کرده است.

ایالات متحده تعهد کرده است که در صورت حمله طالبان بالای آنها، به پشتیبانی نیروهای افغان ادامه خواهد داد.

شماری از فعالان جامعه مدنی در ولایت بدخشان می گویند، باوجود خشونت مداوم طالبان، امیدها برای پایان جنگ پس از امضای توافقنامه صلح افزایش یافته است.

محمد حسین عالمی، یک فعال جامعه مدنی در این ولایت گفت، ده ها گردهمایی برای حمایت از روند صلح در بدخشان صورت گرفته است.

وی گفت، «علمای دینی، فعالان جامعه مدنی، بزرگان قومی، زنان و جوانان در این گردهمایی ها در شهر فیض آباد و تعدادی از ولسوالی های بدخشان شرکت کردند و با یک صدا حمایت خود را از روند صلح و کاهش خشونت اعلام کردند.»

عبدالله ناجی نظری، یک عضو شورای ولایتی بدخشان گفت، امضای توافقنامه صلح باعث شده است که افغان ها برای پایان جنگ و هرج و مرج در این کشور امیدوار باشند.

ناجی گفت، «ما در اکثر ولایات به شمول بدخشان مواردی داریم که نشان می دهد اعضای عین خانواده با یکدیگر می جنگند چون آنها در طرف های مخالف شامل هستند.»

وی گفت، «ما از جامعه بین المللی می خواهیم كه برای پایان دادن به جنگ و آوردن صلح به افغانستان از حکومت افغان حمایت كند، زیرا این امر مردم را از آسیب، فقر، بدبختی و ناامنی محافظت خواهد کرد.»

ناجی با افزودن اینکه وی امیدوار است تا مذاکرات صلح چنین خصومت هایی را پایان دهد گفت، جنگ و ناآرامی حتی نزدیکترین اقارب را در مقابل یکدیگر قرار داده است.