![در تصویر دختران مکتب به تاریخ ۶ حوت دیده می شوند که، در احاطه انستیتوت علوم عصری کندهار در ولایت کندهار قدم می زنند. [جاوید تنویر/ای اف پی]](/cnmi_st/images/2020/03/02/22761-000_1pd1iw-739_416.webp)
کابل -- در حالی که فاضله صالحی محصل پوهنتون از برکت یک آتش بس قسمی در سراسر افغانستان -- از یک ناوقت شب نادر با خانواده خود لذت برد -- وی تلاش میکرد احساس بد شگونی در مورد آینده کشورش را از ذهن خود بدور باندازد.
بر اساس تقسیم اوقات ارائه شده در توافقنامه ای که به تاریخ ۱۰ حوت بین واشنگتن و طالبان امضا شده است، در ازای تضمین های امنیتی و تعهد این جنگجویان برای گفتگو با کابل، تمام سربازان خارجی در ظرف ۱۴ ماه از افغانستان خارج خواهند شد.
این توافقنامه پس از یک آتش بس محدود یک هفته ای انجام شد که از آن زمان بدینسو توسط اشرف غنی رئیس جمهور افغان تمدید شده است، با کاهش چشمگیر حملات، به افغان ها فرصتی نادر برای ادامه زندگی روزمره خود بدون ترس از خشونت می دهد.
صالحی که گشت و گذار شبانه وی در حومه شهر زادگاهش هرات را «یک خواب شیرین» عنوان کرد به ای اف پی گفت، «این بهترین هفته زندگی من بود؛ یک هفته صلح آمیز بود».
این جوان ۲۰ ساله گفت، «در ۸ ماه این اولین باری بود که سرگرمی داشته باشیم.»
وی اعتراف کرد که، اما طعم آزادی تلخ و شیرین بود، در حالیکه وی با این احتمال دست به گریبان شد که طالبان، که پنج سال حکومت وحشیانه ۱۳۷۵-۱۳۸۰ شان، زنان را به خانه های خود محدود می کرد و دختران را از ادامه تحصیل ممنوع می کرد، می تواند بار دیگر در زندگی وی دخالت کنند.
این محصل ژورنالیزم گفت، «ما می ترسیم و هیجانی هستیم. من به عنوان یک زن، انتظار ندارم اجازه داشته باشم که بیرون بروم و از همین آزادی که اکنون دارم لذت ببرم.»
وی افزود، «من قصد دارم بعد از فراغت کار کنم، اما اگر طالبان بازگردند، فکر نمی کنم آنها به من اجازه دهند.»
طالبان به روز دوشنبه (۱۲ حوت) گفتند که آنها عملیات تهاجمی علیه نیروهای امنیتی افغان را از سر گرفتند، و به آتش بس قسمی پایان دادند.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان به ای اف پی گفت، «کاهش در خشونت ... اکنون به پایان رسیده است و عملیات ما به صورت عادی ادامه خواهد یافت.»
این اعلامیه فقط یک روز پس از آن صورت می گیرد که غنی گفت که وی آتش بس قسمی را حداقل تا زمان شروع مذاکرات بین مقامات افغان و طالبان، که ظاهراً به تاریخ ۲۰ حوت آغاز می شوند، ادامه خواهد داد.
احساسات متفاوت در مورد این توافقنامه
در جریان دهه ۱۳۷۰ میلیون ها نفر افغان در حالیکه کشور از جنگ داخلی رنج می برد و طالبان کنترل آن را به دست گرفتند از کشور فرار کردند.
خانواده خاطره صافی از جمله کسانی بودند که به همسایگی ایران پناه بردند.
این فعال حقوق بشر ۲۹ ساله به ای اف پی در کابل گفت، «ما فرار کردیم که من و خواهرم بتوانیم به مکتب برویم ... اما همیشه این آرزوی ما بود که به افغانستان برگردیم.»
در سال ۱۳۸۵، پنج سال پس از تهاجمی به رهبری ایالات متحده، که طالبان را سرنگون کرد و شرایط تغیر به یک دیموکراسی تحت حمایت غرب را مساعد کردند، خانواده وی به این کشور بازگشتند.
صافی در مورد توافقنامه صلح احساسات متفاوتی دارد.
وی گفت، «من از دیدگاه اینکه زندگی از بین نمی رود، خوش بین هستم. [اما] وقتی به قوانینی فکر می کنم که توسط طالبان و اعتقادات سخت آنها وضع می شوند، بسیار نگران هستم.»
نیلوفر نیکپور عکاس گفت، «شاید ما دیگر شاهد حملات انتحاری یا انفجارهای دیگری در افغانستان نباشیم، اما در عوض ما منحیث زنان افغان ممکن است استقلال خود را از دست دهیم.»
با این حال، دیگران گفتند که چشم انداز صلح، ارزش خطر مذاکره با طالبان را داشت.
خلیل رسولی، استاد پوهنتون مستقر در هرات گفت، «امیدوارم که هر دو طرف تعهد خود را در مورد کاهش خشونت و کار برای یک صلح پایدار حفظ کنند.»
وی گفت، «من و خانواده ام در هفته گذشته برای تنفس هوای تازه و دیدن فضاهای سبز... به مکانهای تفریحی زیادی رفتیم.»
رسولی با افزودن اینکه چنین شادابی حتی چند هفته پیش «غیرممکن» بود گفت، «من و فرزندانم تقریباً هر روز برای آیسکریم بیرون می رفتیم.»
'چگونه از خانواده خود حمایت خواهم کرد؟'
در دوران طالبان، زنان از تحصیل یا کار -- حقوقی که متخصصین زن افغان امروز به شدت محافظت می کنند منع بودند.
ستاره کریمی، فروشنده ۳۲ ساله در شهر هرات به ای اف پی گفت، «اگر صلح بیاید و طالبان دست از کشتار مردم ما بگیرند بسیار خوشحال می شوم.»
این مادر سه فرزند که طلاق شده است افزود، «اما اگر طالبان به قدرت برگردند ... با ذهنیت سابقه خود، این برای من نگران کننده است.»
وی گفت، «اگر آنها به من بگویند در خانه بنشینم، من نمی توانم از خانواده ام حمایت کنم. هزاران زن مانند من در افغانستان وجود دارند. همه ما نگران هستیم.»
اما پروانه حسینی یک دختر مکتب در کندهار، زادگاه طالبان، یک یادداشت خوش بینانه نادر را اظهار کرد.
این دختر ۱۷ ساله به ای اف پی گفت، «من نگران نیستم. طالبان کی هستند؟ آنها برادران ما هستند. ما همه افغان هستیم و صلح می خواهیم.»
وی افزود، «نسل جوان تغیر کرده است و به طالبان اجازه نخواهد داد که اعتقادات سابقه خود را بر ما تحمیل کنند.»
اگر افغانستان واقعاً برای ما مهم است، ما باید ۵۰۰۰ زندانی را در بدل ۱۰۰۰ سرباز رها سازیم بخاطریکه ما حقانی را در بدل استادان پوهنتون امریکایی رها ساختیم. اگر ما چنین کاری را انجام دهیم، به خانواده های شش هزار افغان و اقارب شان خوشی میاید. ما جنگ نمیخواهیم، بلکه صلح می خواهیم. طالبان اردوی ملی= افغانها
پاسخو اگرما واقعاً صلح میخواهیم و افغانها را مسلمان میدانیم، ما نباید اعلان کنیم که صلح با امریکایی ها صورت گرفت و برعلیه نیروهای افغان جنگ از سر گرفته خواهد شد!
پاسخ5 دیدگاه
طالبان منطق عجیب دارند، آنها همراه متجاوزین صلح می کنند و برعلیه هموطنان شان می جنگند. اکنون آنها نادان هستند و نیروهای افغان را بخاطر مصئونیت آماج قرار خواهند داد. خداوند نیروهای افغان را کمک کند.
پاسخ5 دیدگاه
هیچ امیدی برای صلح وجود ندارد. رئیس جمهورغنی مانع اصلی بر سر راه توافق صلح است. اشرف غنی اکنون به حیث رئیس جمهور اعلان شده است، و وی از قدرت کنار نخواهد رفت. توافق صلح با طالبان میتوانست قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری مثمر واقع شود.
پاسخ5 دیدگاه
من فکر می کنم که وضعیت وخیم تر از قبل خواهد شد. بخاطریکه غنی زندانیان را رهان نمی کند و طالبان هم جنگ خود ادامه خواهد داد. دیروز سخنگوی این گروه جنگ علیه اداره کابل را صادر کرد. امریکا قبلا از امضای توافق نامه صلح با طالبان باید از سیاسیون افغانستان میخواست که با طالبان در مورد یک حکومت موقت گفتگو کنند. حالا غنی برنده انتخابات ریاست جمهوری گذشته اعلان شد و وی هیچگاه از قدرت کنار ونخواهد رفت. و تیم که با غنی کار می کند همه اشخاص در آن چهره های ضد طالبانی است، مثل اسدالله خالد و امرالله صالح. این ها با طالب جور نمی آیند. شما دیدید که امرالله صالح معاون اول غنی صریحاً گفت که او هیچاهی با طالبان آشتی نخواهد کرد و از لظاظ فکر با طالبان مشکل دارد. و اسدالله خالد با وجود که یک هفته کاهش خشونت به خوبی به پیش رفت و هیچ اتفاق بزرگ رخ نداد، و طالبان به تعهدات خود باقی ماند، گفت که در این یک هفته رویداد های زیادی رخ داده و طالبان به تعهد خود پابند بودند. از گفته هایش معلوم می شود که وی نیز آب را خط می کند تا همراه طالبان صلح نشوند و وی از طالبان انتقام بشتر بگییرد.
پاسخ5 دیدگاه