بحران بیکاری چندین صنعت چین را متأثر کرده است

چین با موج بی‌سابقه‌ای از بیکاری در همه بخش‌ها دست و پنجه نرم می‌کند، که تهدید ضعف اقتصادی را برای سال‌های آینده بمیان می آورد.

در شانگهای، ساکنان خارج از بانک های خون برای اجوره های ناچیز چند صد یوان صف کشیده اند.

در گوانگژو و شنژن، کارگران مهاجری که قادر به یافتن کار نیستند، در کوچه ها زیر لبه های ساختمان، در تونل های عابر پیاده و در ایستگاه های قطار می خوابند.

در دویین (Douyin)، یک پلاتفورم رسانه اجتماعی، مجموعه‌ای از ویدیوها با عنوان «وقتی بیکار هستید کجا بخوابید» در فضای مجازی منتشر شده است. این ویدیوها ده ها میلیون بازدید به دست آورده است که نشان دهنده بحران گسترده بیکاری در چین، به ویژه در میان جوانان است.

رویترز به تاریخ ۸ حوت گزارش داد، آمارهای رسمی نشان می دهد که تعداد فرصت های کاری شهری چین تا پایان سال ۲۰۲۲ با ۸.۴ میلیون کاهش به ۴۵۹.۳۱ میلیون نفر رسیده است که اولین کاهش از سال ۱۹۶۲ است.

نرخ بیکاری شهری منتشر شده توسط اداره ملی احصایه ۵.۶٪ بود که جمعیت بیکار شهری در چین به ۲۵.۷ میلیون نفر رسید.

مقیاس بیکاری جوانان در مناطق شهری به طور نامتناسبی بالاست. در ماه سرطان ۱۴۰۱ به اوج خود رسید، که تقریباً یک پنجم جوانان شهری ۱۵ تا ۲۴ ساله بدون کار ماندند.

گزارش‌های مربوط به «فارغ شدن به بیکاری» برای محصلین در رسانه‌های چینی رایج است و انتظار می‌رود امسال رقابتی‌ترین سال برای بازار کار در صنایع مختلف باشد.

بیکاری فراگیر

دینگ زکون که شراب فرانسوی را به شانگهای وارد می کند، گفت، بازار کار به دلایل مختلف با فشارهای متعددی مواجه است.

او گفت، «سفارشات خارج از کشور به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و تجار صادراتی بهبود مورد انتظار را مشاهده نکرده اند. بازار مصرف داخلی همچنان ضعیف است و حتی برخی از کارکنان ناراضی نیز داوطلبانه استعفا داده اند.»

یکی از کارمندان دینگ که دارای سند فوق لیسانس است، در ماه قوس گذشته کار خود را رها کرد و در ماه حمل از او خواست که آیا می تواند برگردد.

دینگ گفت، «اکنون از جمله کسانی که تجربه بیشتری دارند، بیش از ۳۰ عارض برای این موقف رقابت می کنند. من هنوز در مورد اینکه اجازه دهم او به سر کار برگردد یا نه متردد هستم.

کوکو چن، که در بخش تولید اعلانات در شانگهای کار می کند، گفت که پس از چند ماه پیش استعفا از یک شرکت تبلیغاتی متوسط، هنوز فرصت کاری پیدا نکرده است.

چن گفت، «سوانح کاری من نسبتاً رقابتی است. من برخی از معروف ترین پروژه های تبلیغاتی را در چین انجام داده ام. با این حال، جستجوی کار آنطور که انتظارش را نداشتم خوب نیست،» و افزود که او تصمیم گرفته است تا کاروبار شخصی اعلانات را به راه اندازد.

یکی از بزرگترین وب‌سایت‌های استخدام چین، Zhaopin.com، در ماه حمل نظرسنجی را از حدود ۵۰۰۰۰ کارمند انجام داد که نشان داد ۴۷.۳٪ از پاسخ‌دهندگان نگران این بودند که ممکن است شغل خود را در سال جاری از دست بدهند، در حالیکه این اندازه یک سال قبل ۳۹.۸٪ بود.

حدود ۶۰٪ از پاسخ دهندگان «محیط اقتصادی نامطمئن» را به عنوان عامل اصلی تأثیرگذار بر اعتماد آنها ذکر کردند که این رقم در سال ۲۰۲۲ میلادی ۴۸.۴٪ بود.

اخراج در شرکت های تکنالوژی

آنچه قبلاً موقعیت های غبطه برانگیز با درآمد بالا در صنعت فناوری پیشرفته بود، اکنون به عنوان «شغل های پرخطر» پنداشته می شود.

در سال ۲۰۲۲، علی بابا حدود ۲۰۰۰۰ کارمند را اخراج کرد. تغییر ساختار اخیر این شرکت بزرگ فناوری، بسیاری از کارمندان را نگران کرده است که اخراج های بیشتری وجود داشته باشد.

از چندین ماه به اینسو اخراج های کارمندان تینسینت (Tencent)، بزرگترین شرکت اینترنتی آسیا را نیز تهدید می کند.

در ماه حوت، شرکت بزرگ تکنالوژی چین به رویترز گفت که در حال انجام برخی تعدیل های کارمندان پس از یک گزارش رسانه ای است که گفته بود شرکت فناوری چینی تا ۳۰۰ کارمند خود را اخراج می کند.

چهار منبع در ماه عقرب به رویترز گفتند، این شایعات به دنبال دوری از تعدیل فرصت های کاری با هدف تجارت های پخش ویدیوی، بازی و ابر (کلاود) Tencent بود.

وانگ جیان، یک تحلیلگر ارشد که در خارج از چین زندگی می کند، گفت که پیامدهای رکود اقتصادی، کسب درآمد از بازدیدکننده گان را برای شرکت های فناوری دشوار کرده است.

وانگ گفت، «شرکت ها مانند Tencent و Meituan بازدیدکننده گان زیادی دارند و مدل کسب و کار آنها تبدیل بازدیدکننده گان به پول نقد است که به آن درآمدزایی بازدیدکننده گان می گویند. زمانی که اقتصاد رو به کاهش است، درآمدزایی از بازدیدکننده گان بسیار دشوار می شود زیرا [کاربران] قدرت خرید ندارند.»

علاوه بر این، وی گفت، «محیط سیاسی در چین به طور فزاینده ای غیردوستانه می شود و فضای شرکت های اینترنتی برای گسترش به بیرون به حداقل ممکن کاهش یافته است.»

به همین دلایل «بسیاری از موقف های پردرآمد در شرکت‌های اینترنتی به موقف های پرخطر تبدیل شده‌اند.»

کارگران مهاجر با مشکل روبرو هستند

کارگران مهاجر چینی، به ویژه آنهایی که ثبت نام خانواده روستایی دارند، بیشترین ضربه را از بازار کار دشوار این کشور دیده اند.

این کارگران شامل اندازه بیکاری شهری نیستند، اما از پایان جشنواره بهار در شهرها گیر مانده اند و برای یافتن فرصت های کاری دست و پنجه نرم می کنند.

چین حدود ۳۰۰ میلیون کارگر مهاجر دارد که بسیاری از آنها اکنون بیکار هستند.

در نیمه ماه حوت، تعداد زیادی از کارگران مهاجر دیده شدند که در ایستگاه جنوبی گوانگژو و ایستگاه شرقی دونگوان جمع شده بودند، نتوانستند کار پیدا کنند و مجبور به بازگشت به خانه شدند.

در امتداد کوچه های نزدیک ایستگاه اتوبوس لونگوا شنژن، کارگران مهاجر اخراج شده با بیک های خود روی زمین نشسته‌اند و برخی حتی زیر پل‌ها یا پارک‌های عمومی خوابیده‌اند.

ویدیوهایی که به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته شده است، ساکنان بیکار را نشان می دهد که در زیر لبه های بام ساختمان ها در شنژن نشسته اند، در حالی که دیگران نکاتی را در مورد چگونگی یافتن محل اقامت و غذای رایگان یا نحوه دوش گرفتن رایگان در هوتل ها به اشتراک می گذارند.

فرصت های کاری کوتاه مدت

در این بازار کار نامشخص، برخی از جوانان بیکار به «فرصت های کاری کوتاه مدت» روی آورده اند.

بر اساس آمار رسمی گزارش شده در ماه حوت سال ۱۴۰۱، حدود ۲۰۰ میلیون چینی در وضعیت «فرصت های کاری کوتاه مدت» هستند.

بر اساس گزارش مجله الکترونیکی تینک چاینا (Think China) در سینگاپور، تا نشر شدن این گزارش عبارت «کارمندان کوتاه مدت چین به ۲۰۰ میلیون نفر می رسد» به یکی از جستجوهای برتر در Weibo تبدیل شده است.

رسانه‌های دولتی «فرصت های کاری کوتاه مدت» را با عبارات مثبت توصیف می‌کنند، اما بسیاری از کاربران رسانه‌های اجتماعی متحیرند که آیا این مفهوم نسبتاً جدید فقط بدیل برای بیکاری است.

تینک چاینا گفت، این سوال را مطرح می کند که «چند نفر زندگی غبطه ورانه ای 'کار نه کردن' دارند و چند نفر از وقت یک تادیه تا به تادیه دیگر زندگی می مانند؟»

کاربران Weibo نگرانی های مشابهی را ابراز کردند:

آنها می گویند، «او فقط یک زندگی از دست تا به دهان است، و با این حال آنها آن را بسیار الهام بخش می کنند!»

یکی دیگر گفت، «آنها بیکاری و انجام کارهای عجیب و غریب را بسیار تر و تازه می سازند.»

هو شیجین، مدیر مسؤل سابق گلوبل تایمز، گفت، «این رقم ۲۰۰ میلیون را نمی توان به عنوان یک دستاورد تلقی کرد. این یک واقعیت است. ناامیدی و سختی قطعا بیشتر از زرق و برق و شادی خواهد بود.»