![کودکان افغان به تاریخ ۳ ماه ثور در یک مکتب در سراباغ، ولایت خوست در فضای آزاد درس می خوانند. [وکیل کوهسار/ ای اف پي]](/cnmi_st/images/2024/11/07/48097-childrensarabagh-739_416.webp)
کابل -- به گفته فعالان حقوق بشر و رسانه های محلی، افزایش نگران کننده خشونت علیه مؤسسات تعلیمی و معلمان در افغانستان در حال وقوع است.
انسیکیورتی انسایت، یک مؤسسهء غیرانتفاعی مستقر در سویس، به تاریخ ۸ عقرب گزارش داد که پنج حادثه بزرگ تنها در ماه سنبله رخ داده است.
این حوادث که شامل تهدید، بمب گذاری انتحاری و کشتار هدفی توسط شاخه خراسان داعش و افراد مسلح ناشناس اند، مؤسسات تعلیمی را مختل کرده و جان افراد را گرفته است.
یک بمب گذار انتحاری شاخهء خراسان داعش به تاریخ ۱۲سنبله در محله قلعه بختیار کابل، شش نفر از جمله یک استاد پوهنتون را کشت و ۱۳ تن دیگر را زخمی کرد.
خشونت به تاریخ ۱۳سنبله در ولسوالی اشکاشم ولایت بدخشان ادامه یافت که در آن یک معلم ریاضی به ضرب گلوله کشته شد.
در همین روز، دو مرد مسلح ناشناس موترسایکل سوار یک معلم لیسه احمدشاه مسعود در مزارشریف را به ضرب گلوله کشتند و سپس موفق به فرار شدند.
به تاریخ ۴ میزان، مقامات از تعدادی از مکاتب در ولایت خوست بازدید کردند و متعلمین را تهدید کردند و به آنها دستور دادند که ریش های خود را کلان کنند.
به تاریخ ۸ میزان، سه نفر مکتب دخترانه بی بی آمنه در پنجشیر را به آتش کشیدند.
موسسهء انسیکوریتی انسایت پیش از این گزارش داده بود که رئیس فاکولتهء اقتصاد پوهنتون ابوریحان در محله پل سرخ شهر کابل به تاریخ ۳۰ ماه سرطان بازداشت و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
به تاریخ ۲ حوت، مدیر مکتب خصوصی روشن ضمیران در ولایت هرات مورد حمله مهاجمان ناشناس قرار گرفت و به ضرب گلوله کشته شد.
نگرانی های فزاینده
این حملات نگرانی هایی را در مورد امنیت استادان تعلیم و تربیه و آینده و خود تعلیم و تربیه در افغانستان در بحبوحه تشدید خشونت ها افزایش داده است.
محمد موسی کریمی، استاد سابق پوهنتون کابل که اکنون در ترکیه زندگی می کند، گفت در حالی که دختران افغان قبلاً از دسترسی به آموزش محروم بوده اند، هدف قرار دادن معلمان نشان دهنده حمله دیگری به بخش تعلیم و تربیهء افغانستان است.
وی گفت، «متأسفانه هدف گروه های تروریستی از بین بردن پایه های تعلیم و تربیهء افغانستان است. آنها تلاش می کنند تا مردم افغانستان را در تاریکی مطلق نگه دارند.»
او به سلام تایمز گفت، «دشمنان افغانستان از جوانان تحصیلکرده افغان می ترسند زیرا می دانند که یک جمعیت آگاه می تواند با طرح های مخرب آنها مقابله کند. به همین دلیل است که آنها مصمم هستند تا از تحصیل افغان ها جلوگیری کنند.»
نبی الله فاطمی، تحلیلگر امور سیاسی افغان مستقر در اتریش، گفت که مقامات کنونی چاره ای جز اقدام قاطع علیه گروه های تروریستی در کشور ندارند.
وی با ابراز اطمینان از اینکه جامعه جهانی آماده کمک به مبارزه با این تهدید است، گفت، «اگر دولت امکانات برای مقابله با گروه‌هایی مانند شاخهء خراسان داعش ندارد، باید خواستار کمک بین‌المللی شود.»
فاطمی گفت، در حال حاضر چندین گروه تروریستی در داخل افغانستان فعالیت می کنند و شاخهء خراسان داعش ارتباطات خود را در میان آنها تقویت می کند.
او هشدار داد، جاه طلبی های شاخهء خراسان داعش فراتر از مرزهای افغانستان است.
او گفت، «برای جلوگیری از گسترش نفوذ شاخهء خراسان داعش به سایر کشورها نیاز فوری است که تلاش ها هماهنگ شود.»
در افغانستان، حاکمان به ترتیب از حیثیت و اهمیت معلمان کاسته اند، گویی نقش آنها غیر ضروری است. چنین حوادثی برای معلمان تعجب آور نیست. آنها مدتهاست که سختی های بی امان فقر و درماندگی را تحمل کرده اند و چیز دیگری برای برداشتن از آنها باقی نگذاشته اند.
پاسخ4 دیدگاه
عااالی
پاسخ4 دیدگاه
بد رفتاری با معلمان ده ها سال است که در افغانستان ادامه دارد. این کار زمانی شروع شد که کمونیست ها کنترل حکومت را به دست گرفتند و شروع به مداخله در سیستم تعلیمی کردند. آنها ارزش های ملی و مذهبی افغانستان را به آرمان های کمونیستی و بی دین تبدیل کردند. حزب دموکراتیک خلق وابسته به شوروی به جای بررسی ارزش های ملی و مذهبی افغانستان در برنامه درسی، آن را با ایدیولوژی سیاسی خود تزریق کرد. در جامعه مذهبی افغانستان مطالب پوچ در برنامه آموزشی مثلا فزیک گنجانده شد. به طور مثال، «نیروی جاذبه بین پسر و دختر در فاصله معین چقدر است؟» اضافه شدند - آنها واقعاً مضحک هستند. این مزخرفات راه را برای فاصله مردم از مکاتب و معلمان و برچسب غیراسلامی به آنها هموار کرده است. از سوی دیگر، گروه‌های جهادی تأسیس شده در پاکستان که از سوی کشورهای غربی و عربی آن زمان حمایت می‌شدند، یک برنامه تعلیمی برای جوانان افغان ایجاد کردند، اما او نیز پر از زهر بود. مرکز تعلیمی نبراسکا یک برنامه درسی برای کودکان افغان در پیشاور ایجاد کرد که کاملاً بر تعلیم خشونت، کشتار و تخریب متمرکز بود. این در چارچوبی مذهبی بود که به مصیبت سخت دیگری برای جوانان افغان تبدیل شد. بچه هایی که تحت این نظام بزرگ و تربیه شدند با دیدگاه های افراطی بزرگ شدند. وقتی به افغانستان برگشتند، با یکدیگر درگیر شدند و به همدیگر برچسب کافر زدند و کشتن یکدیگر را توجیه می کردند. شاعری می گوید: "چه از آمو آمده چه از پنجاب، به نام انقلاب، آمده خانه خراب آنها زندگی ما را به کلی مختل کرده اند، یکی بدون فرهنگ، دیگری بدون کتاب.»
پاسخ4 دیدگاه
تا زمانیکه امنیت سرتاسری در کشور برقرار نشود، وقوع چنین حوادث امنیتی یک کار حتمی است. بعد از تجاوز اتحاد شوروی بر افغانستان در سال ۱۹۷۹ که تا سال ۱۹۸۸ ادامه کرد و به صدها هزار میل اسلحه خفیف و ثقیل به افغانستان وارد شد، و سپس در زمان نظام انارشی به رهبری برهان الدین ربانی در افغانستان که از سوی روسها حمایه می شد، به تون ها اسلحه به افغانستان آورده شد. از یک طرف روسها برای حکومت تحت رهبری برهان الدین ربانی اسلحه فراهم می کرد و بانکنوت های جعلی برایشان چاپ می کرد، از طرف دیگر دشمنان دیرینه افغانستان یعنی ایران و پاکستان به تنظیم های حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار و حزب وحدت اسلامی به رهبری عبدالعلی مزاری که ۹۹٪ اعضای آن شیعه های هزاره بود، اسلحه و تجهیزات فراهم می کرد. از جانب دیگر، عبدالرب رسول سیاف از طرف عربستان سعودی حمایه می شد، و عبدالرشید دوستم رهبر ملیشه های گلیم جم از طرف ترکیه و ازبکستان حمایه مالی و اسلحه بدست می آورد، که در نتیجه همه آنها با یکدیگر درگیر شدند و در نهایت شهر کابل ویران و تاسیسات مرکز و ولایات تخریب شدند، و به ده ها هزار افغان کشته شدند که سلسله آن قتل و کشتار هنوز هم ادامه دارد. ما از حکومت فعلی به رهبری تالبان می خواهیم که ارتباطات خود را با هندوستان و ممالک اروپایي و ایالات متحده محکم کنند و افغانستان را از تکنالوژی و تجهیزات نظامی این کشورها بهره مند سازد، و اگر نه، افغانستان برای بار دیگر مرکز تروریزم به رهبری استخبارات و نظامیان پاکستانی خواهد گشت که نتیجهء منفی آن به مردم افغانستان می رسد و جنرالان پاکستانی برای بار دیگر افغانها را فروخته، و میلیاردها دالر را از امریکا و اروپا دریافت خواهد کرد.
پاسخ4 دیدگاه