کابل -- فعالان و باشنده گان می گویند که انتخاب بی سابقه دو زن افغان به سمت نظارت بر روند انتخابات کشور نشان دهندء پیشرفتی است که زنان پس از آزادی از حکومت ظالم طالبان تقریبا دو دهه پیش بدست آورده اند.
حوا عالم نورستانی، بحیث رئیس کمیسیون مستقل انتخابات و زهره بیان شینواری نیز بحیث رئیس کمیسیون مستقل شکایات انتخاباتی، بتاریخ ۱۴ حوت برگزیده شدند.
۱۷ نامزد ریاست جمهوری بتاریخ ۱۰ حوت اعضای هر دو کمیسیون را انتخاب کردند. انتخابات ریاست جمهوری برای ۲۹ سرطان پلان ریزی شده است.
نورستانی به سلام تایمز گفت که انتخابات آزاد، شفاف و عادلانه می تواند اعتماد افغان ها به کمیسیون را بازگرداند.
او گفت: «آینده سیاسی کشور به کمیسیون مستقل انتخابات متکی است.»
نورستانی گفت: «بنابرین، من متعهد استم که هر چه در توان دارم را انجام دهم تا منجر به برگزاری یک انتخابات آزاد، منصفانه و شفاف شود؛ انتخاباتی که فقط رای دهنده گان سرنوشت و رئیس جمهور آینده خود را انتخاب کنند.»
وی با اشاره به رای گیری اخیر در ماه میزان گفت: «من کمیسیون انتخابات و کمیسیون مستقل شکایات انتخاباتی را برای همکاری نزدیک با یکدیگر آماده کردم. اکنون ما کوشش می کنیم تا نتایج انتخابات ولسی جرگه را برای متباقی ولایت ها نهایی کرده و اعلام کنیم.» مقامات افغان هنوز نتایج نهایی را تکمیل نکرده اند.»
نورستانی همچنین وعده داده است که کمک کند تا از اجرای اصلاحات مناسب و به تعویق افتاده در پروسه انتخابات، از جمله استفاده از تکنالوژی برای مقابله با تقلب رای دهنده گان، اطمینان یابد.
او گفت: «برای تضمین شفافیت و برگزاری انتخاباتی که برای مردم قابل قبول باشد، دور بعدی انتخابات به شیوه الکترونیکی و بر اساس تکنالوژی بایومتریک انجام خواهد شد.»
نورستانی گفت: «من اصلاحات را در کمیسیون انتخابات انجام خواهم داد. من افراد فاسد و جانبدار را با شخصیت های مستقل، با استعداد و متعهد جایگزین می کنم تا این کمیسیون بتواند به طور مستقل فعالیت کند.»
وی افزود: «پس از اعلام نتایج انتخابات ولسی جرگه و اصلاحات در کمیسیون، ما پلان های خود را برای شوراهای ولسوالی ها و انتخابات ریاست جمهوری آغاز خواهیم کرد و با جامعه مدنی، احزاب سیاسی و جامعه جهانی هماهنگ خواهیم شد تا پروسه انتخابات با موفقیت اجرا شود.»
دستاوردهای بی سابقه
صعود دوگانه نورستانی و شینواری تازه ترین دستاورد از مجموعه دستاوردهای زنان افغان در چشم اندازهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور است.
شکریه جلالزی، یک فعال جامعه مدنی در کابل به سلام تایمز گفت: «این تعیینات منحیث رئیس کمیته مستقل انتخابات و رئیس کمیسیون مستقل شکایات انتخاباتی یکی از صدها دستاورد زنان افغان است.»
جلالزی گفت: «زنان افغان در ۱۹ سال گذشته به دستاوردهای زیادی دست یافته اند. زنان در سیاست، اقتصاد، تجارت و حکومت حضور فعال داشته اند و حتی در بخش امنیتی مانند خدمت در پولیس و اردو نیز فعال بوده اند.»
جلالزی افزود: «زنان افغان تغییرات بزرگی را در زنده گی شان تجربه کرده اند.»
به گفته جلالزی، ۱۴ زن معین و ۳۰ زن نماینده مجلس استند. برای اولین بار در تاریخ افغانستان، یک زن بحیث سفیر کشور در سازمان ملل منصوب شده است.
فاطمه مسعود، یک فعال حقوق زنان مستقر در کابل به سلام تایمز گفت: «تعیین دو زن در سمت رهبری کمیسیون های کلیدی و حیاتی، یک تصمیم بی سابقه است ... که از سوی جامعۀ زنان افغان مورد استقبال گسترده ای قرار گرفته است.»
مسعود با اشاره به به زنده گی تحت رژیم سابق طالبان، گفت: «۱۹ سال گذشته برای زنان افغان عصر طلایی بوده است و زنان از این فرصت طلایی برای دستیابی به حقوق خود بهره مند شده اند. زنان افغان هرگز حقوق و آزادی هایی که امروز دارند را نداشتند.»
وی گفت: «حق تحصیل، آزادی بیان و حق اشتغال در نهادهای حکومتی و خصوصی و بسیاری از حقوق دیگر، از جمله مزایایی است که زنان در سال های اخیر کسب کرده اند.»
امید به آینده
به گفته فتانه گیلانی، یک فعال سیاسی و رئیس شورای زنان افغانستان انتخاب دو زن می تواند به طور بالقوه اعتماد شهروندان را در روند انتخابات کشور تقویت کند.
او به سلام تایمز گفت: «ما از انتخاب بی سابقه دو زن بحیث رؤسای کمیسیون مستقل انتخابات و کمیسیون مستقل شکایات انتخاباتی استقبال می کنیم.»
او گفت: «من امیدوارم که این دو زن قادر باشند تا انتخابات بهتری برگزار کنند که طی آن خواسته های عامه بازتاب یابد و بر عدم اطمینانی که در میان افغان ها نسبت به کمیسیون انتخابات وجود دارد، غلبه کنند. این تغییر، رای دهندگان را متقاعد می کند تا به دلخواه در انتخابات ریاست جمهوری اشتراک کنند؛ انتخاباتی که قرار است در چند ماه آینده برگزار شود.»
گیلانی نسبت به این که این تعیینات پیشرفت های بیشتری را برای زنان در افغانستان ارائه خواهد داد، خوشبین است.
او گفت: «زنان افغان در سال های اخیر در عرصه های سیاسی و اجتماعی موفق بوده اند و من امیدوارم که نقش و مشارکت زنان در حکومت و سایر سکتورهای سیستم افزایش یابد تا برابری جنسیتی قابل مشاهده شود.»
شبانه رحیمی ۳۱ ساله، باشنده کابل و کارمند یک شرکت خصوصی به سلام تایمز گفت: «بیست سال پیش، زنان از حقوق بنیادی شان محروم بودند، اما اکنون زنان تغییرات بزرگ و باور نکردنی را در زنده گی شان تجربه می کنند.»
« زنان خانه هایشان را ترک کرده نمی توانستند اما اکنون آنها بحیث وزیر، معین، مدیر، سفیر، والی و استاد پوهنتون خدمت کرده و نقش مهمی در جامعه ایفا می کنند. من منحیث یک زن خوشحال استم که دو زن پروسه ملی انتخابات را رهبری می کنند.»
او افزود: «میلیون ها دختر و زن مصروف تحصیل در مکتب ها و پوهنتون ها استند، ده ها زن عضو پارلمان استند و نقش زنان و دستاوردهای شان همچنان هر روز پیشرفت می کند. این تغییرات، زنان را برای آینده شان امیدوار ساخته است.»
بسیار خوب کار است. من بشدت با افغان سیاست های طالبان مخصوصا قتل افغان ها توسط آنها مخالفم. مگر یک چیز است که وقتی شما مقایسه می کنید، نباید بگویید که وضعیت زنان در دورران طالبان چه بود. شما می توانید درباره وضعیت زنان قبل از طالبان و دوران برهان الدین ربانی هم بنویسید. مگر آن زمان پستان های زنان را در دوران ربانی در شهر کابل نمی بریدند؟ مگر افراد مسعود یک دختر جوان را وادار نکردند خودش از منزل چهارم در ساحه مکروریان پایین بیاندازد؟ مگر اطفال و شوهران زنان را در مقابل چشمان شان نمی کشتند؟ ترور همسر و فرزندان صالح محمد زیری، یکی از وزیران سابق، در دوران ربانی و در یک آپارتمان پدر ساحه مکروریان شاهد بر این ماجرا است. اگر موافق نیستید، می توانید از دخترشان نجیبه لیما بپرسید که بحیث مجری خبر در سرویس پشتوی بیبیسی در لندن مصروف کار است. از زمان کودتا بر ضد حکومت جمهوری داوود خان توسط کمونیست ها و دو تا سه سال قبل از کودتا زمانی که دزدان و غارتگران جهادی نزد استخبارات پاکستان رفته و از آنها تعلیم گرفتند، تا همین امروز رهبران همه گروه های مسلح سرو ته یک کرباس اند و کدام یک بهتر از دیگری نیست.
پاسخ1 دیدگاه