پروژه حرفه ای هرات به زنان آسیب دیده توسط جنگ کمک کرد تا به خودکفایی برسند

هرات -- حکومت افغان برنامه های آموزش حرفه ای را برای زنان و خانواده های بیجاشده داخلی در ولایت هرات معرفی کرده است تا به آنها در امرار معاش و فرار از فقر کمک کند.

این ابتکار توسط ادارات دولتی، مؤسسات خصوصی و سازمان های بین المللی صورت می گیرد.

احمد جاوید نادم، رئیس مهاجرین و عودت کنندگان هرات گفت، در سال خورشیدی سال ۱۳۹۸ تا به حال، بیش از ۱۰۰۰ زنان بیجاشده داخلی در هرات از برنامه های آموزش حرفه ای ارائه شده توسط این اداره و آژانس های همکار، بهره مند شده اند.

نادم گفت، این برنامه های آموزشی مسلک هایی از قبیل فیشن مو و آرایش، بافندگی، گلدوزی، یخن دوزی، خیاطی و نقاشی را در بر می گیرد.

عبدالستار ظریفی، رئیس کار و امور اجتماعی هرات گفت، بیشتر برنامه های آموزش حرفه ای در هرات برای خانواده های بیجاشده داخلی است که به آنها کمک می کند تا فرصت های کاری را پیدا کرده، بر خود متکی شوند.

ظریفی گفت، «این برنامه ها برای کاهش بیکاری و فقر و تقویت وضعیت اقتصادی خانواده ها تنظیم شده است.»

وی افزود، «بر اساس ارزیابی ها، بیش از ۷۰٪ از زنان بیجاشده ای که برنامه های آموزش فنی و حرفه ای خود را تکمیل کرده اند وارد بازار کار شده اند و اکنون می توانند نیازهای خانواده های خود را [با کسب درآمد] برآورده کنند.»

ذبیح الله منیب، رئیس یک موسسه غیر دولتی آلمانی (این جی او) با نام «کمک – کمک کردن با مردم تا آنها با خودشان کمک کنند» در افغانستان، گفت، این سازمان غیر دولتی یک آموزش ۸ ماهه حرفه ای را برای زنان و مردان بیجاشده داخلی در ولایت هرات آغاز کرده است.

آنها تجارتهای مختلفی به شمول خیاطی، بافندگی، ترمیم موتورسیکلت و سیم کشی برق را آموخته اند.

وی افزود، «همه این افراد قادر به کار در مسلک هایی هستند که آموزش دریافت کرده اند.»

منیب گفت، «ما سعی می کنیم هنگام فراغت برای این بیجاشده گان داخلی شغل ایجاد کنیم. ما برای ایجاد فرصت های شغلی با سازمان ها و شرکت های مختلفی در تماس هستیم. این زنان و مردان به زودی شغل دریافت خواهند کرد.»

'اکنون من شغل بهتری دارم'

زنانی که در داخل کشور بیجا شده اند و آموزش را پشت سر می گذارنند، اظهار داشتند که از فرصتی برای کار در خارج از خانه خود خوشحال هستند و این که اکنون می توانند بخش بزرگی از درآمد خانواده خود را بدست آورند.

ستایش سادات، که اصلا ساکن ولایت غور است و دو سال در هرات زندگی کرده است گفت، «وقتی به ولایت هرات نقل مکان کردیم، زندگی بسیار بدی داشتیم. ما مشکلات اقتصادی زیادی داشتیم. من حالا ۵ ماه است که یک برنامه آموزش حرفه ای را گرفته ام و مهارت های خود را در کار بافندگی ایجاد کرده ام.»

سادات گفت، «من از بافندگی پول کسب می کنم و از خانواده ام حمایت می کنم. فشارهای روانی من کاهش یافته است. من سه فرزند دارم و ۴۰٪ درآمد خانواده ام را از بافندگی بدست می آورم.»

وی گفت، «همیشه در روستای من جنگ بوده است و ما به دلیل ترس از جنگ در هرات مجبور شدیم خانه خود را ترک کنیم. همه وسایل خود را در آنجا جا گذاشتیم. تنها چیزی که می توانستیم بیاوریم خودمان بودیم. من از وقتی که کار بافندگی را یاد گرفته ام یک وظیفه داشته ام. اگر به قریه خود برگردم، در آنجا نیز به کارم ادامه داده و به زنان دیگری نیز آموزش می دهم.»

لطیفه جاغوری باشنده ولایت غزنی که اکنون در ولایت هرات زندگی می کند گفت، «تجارتی که من آموخته ام به رشد مالی خانواده ما کمک کرده است. من گلدوزی را آموختم، و تولیدات ما به خوبی و سریع به فروش می رسند.»

وی افزود، «در ولسوالی جاغوری جنگ اتفاق افتاد ... که ما را مجبور کرد تا هرات بیاییم و در اینجا مستقر شویم.»

جاغوری گفت، خانواده هایی که بر اثر جنگ ها آواره شده اند با مشکلات زیادی روبرو هستند.

وی افزود، «ما خانه و وسایل خود را از دست داده ایم. من بیش از دو سال بیکار بوده ام. اکنون شغل بهتری دارم که به من کمک کرده است مشکلات اقتصادی خانواده را کاهش دهم.»

مریم که تخلص ندارد گفت، «سال گذشته، ما به دلیل جنگ و حملات طالبان خانه خود را در ولسوالی بالا مرغاب در بادغیس ترک کردیم و به هرات آمدیم. ما مشکلات اقتصادی زیادی داشتیم. حتی پول برای معالجه فرزندانمان را نداشتیم.»

مریم افزود، «من در سه ماه گذشته خیاطی را به صورت حرفه ای آموخته ام و اکنون درآمد خوبی دارم که با آن از خانواده ام حمایت می کنم. مشکلات اقتصادی ما کاهش یافته است، و ما زندگی جدیدی را در اینجا آغاز کرده ایم. ما می خواهیم حکومت با ما در مورد بازاریابی برای تولیدات ما کمک کند.»

صادرات به امریکا و اروپا

عبدالرحمان مولوی زاده گفت، محصولات و صنایع دستی زنانی که در برنامه های آموزشی در هرات ثبت نام کرده اند با بازارهای بین المللی ارتباط یافته است.

مولوی زاده، رئیس اداره انجمن رفاه برای انکشاف افغانستان در هرات (ودان)، یک سازمان غیردولتی ملی است که با حمایت کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR)، به صادر کردن تولیدات و صنایع دستی زنان بیجاشده داخلی کمک کرده است.

وی افزود، ما بخشی از این تولیدات را به واشنگتن ارسال کردیم. «صنایع دستی زنان همچنان به دبی، هند و جینیوا [سوئیس] صادر شده اند.»

وی گفت، «این زنان در نمایشگاه های مختلف در کابل شرکت کرده اند و تولیدات خود را به سطح ملی به نمایش گذاشته اند. در حال حاضر بخشی از صنایع دستی زنان بیجاشده داخلی فروخته شده است و ما انتظار داریم برخی از این تولیدات را به کشورهای مختلف صادر کنیم.»

مولوی زاده گفت، در گذشته محور ابتکارات برای خانواده های بیجاشده داخلی فراهم نمودن کمک به آنها بود، اما اکنون تلاش ها برای یافتن شغل دائمی برای این خانواده ها متمرکز شده اند.

وی افزود، پس از گذراندن دوره های آموزش حرفه ای، زنان بیجاشده داخلی اکنون نسبت به آینده خود خوش بین هستند زیرا بسیاری از آنها به خود کفایی رسیده اند.

وی خاطرنشان كرد، اگر این زنان به ولایات و روستا های خود برگردند، قادر خواهند بود كه كار خود را در آنجا انجام دهند زیرا این افراد مجهز به مهارت های ویژه هستند.

نادم از ریاست مهاجرین و عودت کنندگان هرات گفت، تولیدات ساخته شده توسط این زنان در این برنامه، به اروپا و امریکا صادر شده اند.

وی افزود، «زندگی این زنان تغیر خواهد کرد زیرا درهای بازارهای اروپایی و امریکایی به روی تولیدات و صنایع دستی زنان افغان -- به ویژه زنان بیجاشده، باز است. سال آینده محصولات بیشتر این زنان بیجاشده داخلی صادر خواهند شد.»

نادم گفت، «خانواده های بیجاشده با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کنند. حکومت و جامعه جهانی برنامه های امدادی را تطبیق می کنند که به مسائل اقتصادی این خانواده ها می پردازند.»