بافندگان اناث با تجربه در بلخ آموزش حرفه ای ارائه می دهند

کندز -- زنان ماهر در بخش بافندگی یک کارگاه را در مزارشریف، مرکز ولایت بلخ راه اندازی کرده اند و در آنجا به زنان آموزش می دهند تا بتوانند لباس و سایر اقلام را برای فروش تولید کنند.

تلاش آنها با ایجاد یک طرح آموزشی و کارگاه صنایع دستی برای حدود ۴۰۰ زن دیگر فرصت کاری را ایجاد کرده است.

شکریه محمدی، رئیس مرکز توانمندسازی زنان در مزارشریف، گفت که بیش از ۶۰ زن در هر یک از ماشین های بافندگی این مرکز آموزش می بینند، و ۴۰۰ نفر از کسب مهارت های جدید بهره می برند.

هدف این مرکز که در ماه حوت افتتاح شد، کمک به زنان است تا از خانواده هایشان از لحاظ مالی کمک کنند.

محمدی به سلام تایمز گفت، «زنان در این مرکز حرفه ای علاوه بر خیاطی، به گلدوزی، مهره بافی و سایر بخش ها مشغول هستند.»

او گفت، «بسیاری از زنان پس از آخرین تحولات در کشور مجبور به ماندن در خانه شدند. از طریق این برنامه، ما توانسته‌ایم زنان زیادی را سر کار بگذاریم و به آنها کمک کنیم تا به خودکفایی برسند.»

محمدی گفت که بیشتر زنان حرفه های مختلفی را آموخته اند و می توانند انواع پوشاک و سایر صنایع دستی را در خانه خود بسازند.

سمیرا قادری، یکی از مربیان این مرکز، گفت که زنان در این برنامه ابتدا مهارت های عملی را می آموزند، «و سپس کسب و کار یا کار خود را از خانه خود شروع می کنند.»

او گفت، «ما اکنون فقط زنان را آموزش می دهیم. یک سال دیگر به عنوان بافنده ماهر مشغول به کار خواهند شد.»

وی با اشاره به اینکه تنها چالش تاکنون نبود مکان آموزشی مناسب بوده است، افزود، «تلاش خواهیم کرد در آینده زنان بیشتری را برای رسیدن به خودکفایی از طریق این برنامه و رفع نیازهای روزمره تشویق کنیم.»

به سوی خودکفایی

نرگس صمیمی، یکی از کارآموزان این مرکز، گفت که او در شش ماه گذشته به بافتن مشغول بوده است و سعی می کند همیشه از روندهای جدید در تجارت مطلع باشد.

او گفت،‌ «امسال از لیسه دخترانه مزارشریف فارغ می شدم، اما از آنجایی که مکاتب تعطیل است، مجبور شدم برای آموزش بافندگی ثبت نام کنم.»

او گفت، «در این مدت دوخت هر نوع لباسی را یاد گرفتم. من بافتنی را در خانه شروع می کنم و پس از فراغت خانواده ام را از لحاظ اقتصادی حمایت می کنم.»

او کمبود تجهیزات مدرن برای تولید صنایع دستی به ویژه ماشین های بافندگی را مهم ترین مسئله در این مرکز ذکر کرد و پیشنهاد کرد که در صورت رسیدگی به این موضوع، زنان بیشتری به این برنامه خواهند پیوست.

او گفت، «ما از تجهیزات بسیار قدیمی و ابتدایی استفاده می‌کنیم، در حالی که مشتریان لباس‌های مود روز را می خواهند که این ماشین‌ها قادر به تولید آن نیستند.»

در حال حاضر، لباس های سنتی افغانی (گند افغانی) که در مهمانی ها پوشیده می شود مورد توجه مشتریان قرار گرفته است.

به گفته خیاطان محلی، قیمت این لباس ها بر اساس میزان کاری که روی آن ها انجام می شود، تعیین می شود. لباس های ساده می توانند بین ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ افغانی (۵۶ تا ۱۱۲ دالر) به فروش برسند، در حالی که لباس های پیچیده تر تا ۲۵۰۰۰ افغانی (۲۸۱ دالر) به فروش می رسند.

خالده محسنی که به مدت شش ماه در این مرکز آموزش می بیند، به سلام تایمز گفت که از یادگیری خیاطی خوشحال است و می تواند با این مهارت از خانواده خود از لحاظ مالی حمایت کند.

او گفت، «من هر روز از ماشین خیاطی دستی استفاده می کنم،» و از دولت و موسسات کمک رسان درخواست کرد تا با ارائه ماشین های خیاطی عصری و برقی به این برنامه کمک کنند.

وی گفت، «آموزش خیاطی و راه اندازی این کارگاه فرصت مناسبی برای خودکفایی بانوان است.»

از بین بردن فقر

قدرت الله طارق، شاروال مزارشریف، به سلام تایمز گفت که مقامات محلی قصد دارند دکان ها بسازند و مناطق امن مشخصی را ایجاد کنند که در آن زنان بتوانند صنایع دستی را تولید کنند و بفروشند.

وی گفت، «شاروالی مزارشریف با زنان برای رسیدگی به مشکلات آنها همکاری می کند. ما در تلاش هستیم تا با همکاری موسسات کمک رسانی، تسهیلات بیشتری برای آنها فراهم کنیم.»

وی افزود، «در بازاری که ما می خواهیم برای زنان بسازیم، فقط زنان می توانند صنایع دستی تولید کنند و بفروشند.»

هجرت الله عاصم، باشنده مزارشریف، به سلام تایمز گفت، اگر زنان و دختران بتوانند مانند گذشته در بخش های مختلف اقتصاد کار کنند، می توانند زندگی خود را بهبود بخشند و فقر خانوار را کاهش دهند.

او افزود، «زنان اگر فرصت‌هایی در عرصه‌های مختلف داشته باشند، می‌توانند تغییر ایجاد کنند. هر جا که زنان کار کرده اند، از عملکرد آنها قدردانی شده است».

عاصم گفت، «ممانعت از کار زنان در خارج از خانه نه تنها مشکلات اقتصادی را برای کشور افزایش می دهد، بلکه فقر خانواده ها را نیز افزایش می دهد.»

وی افزود، «زنان نیز مانند مردان در دو دهه اخیر پیشرفت و تحصیل کردند. آنها باید این فرصت را داشته باشند که در سکتورهای دولتی و خصوصی خارج از خانه های خود کار کنند.»