صنعت ابریشم هرات فرصتی را برای زنان فراهم کرده است تا در خارج از خانه کار کنند

هرات -- صنعت ابریشم فرصت ارزشمندی را برای صدها زن در ولسوالی زنده جان ولایت هرات فراهم می کند تا در میان محدودیت های بزرگ در افغانستان به کار خود ادامه دهند.

با پرورش کرم ابریشم و پروسیس کردن ابریشم این زنان درآمد کسب می کنند و از خانواده های خود حمایت مالی می کنند.

تولید ابریشم از صنایع باستانی افغانستان است که در غرب کشور به ویژه زندجان رایج است.

شرکت تولید ابریشم زنان هرات، یک نهاد خصوصی در هرات که پیله های ابریشم را از پرورش دهندگان زن خریداری می کند تا به رخت تبدیل شود، دلیل رشد صنعت ابریشم در هرات بوده است.

مریم شیخ، مدیر اجرائي شرکت، گفت که حدود ۷۵۰ زن در ولسوالی زنده جان در صنعت ابریشم کار می کنند.

او گفت، «صدها زن دیگر نیز در طول فصل پرورش کرم ابریشم مشغول به کار هستند. زنان در صنعت ابریشم مهارت های زیادی دارند و در عقب رشد آن دست دارند.»

او افزود، «از پرورش کرم ابریشم و پردازش پیله گرفته تا تبدیل آنها به نخ ابریشم، رنگریزی نخ و بافتن رخت و لباس ابریشم تمام مراحل تولید ابریشم در هرات توسط زنان انجام داده می شود.»

زنان در روستاها کرم ابریشم را پرورش می دهند و به آنها از برگ توت غذا می دهند تا پیله کنند. سپس پیله ها را در آب داغ جوش می دهند تا نخ ابریشم را بدست آورند.

زنان برای تولید لباس، روسری و رخت، نخ را در دوکان های تولید ابریشم در منطقه زنده جان می‌بافند.

حمایت از اقتصاد خانواده ها

سیما ساعی، که ۲۳ سال دارد، نزدیک به۶ سال است که لباس و روسری ابریشمی تولید می کند.

او در مقابل بافتن هر روسری ابریشمی ۱۵۰ افغانی (۱.۶۹ دالر) به دست می آورد. او گفت که درآمد روزانه او ۳۰۰ افغانی (۳.۳۸ دالر) افغانی است.

ساعی گفت، من با پولی که اینجا به دست می‌آورم خرج خانواده‌ام را می‌دهم. پدرم امسال به دلیل بیکاری و خشکسالی عاید کمی داشت. من تقریباً تمام مصارف یک خانواده هفت نفره را با درآمدم تامین کردم.

وی افزود، «خوشحالم که در یک ولسوالی دورافتاده برای خود اشتغال ایجاد کرده ایم. با ایستادن روی پای خود، باری بر دوش خانواده خود نیستیم.»

ساعی گفت که تجارت ابریشم در گذشته بسیار خوب بود، اما درآمد او در سال گذشته به دلیل کاهش فروش ابریشم و توقف صادرات ابریشم کاهش یافته است.

مریم عثمانی، ۵۰ ساله، که در شش سال گذشته نیز در ولسوالی زنده جان ابریشم بافی می کند، می گوید که هر روز بیش از ۲۰۰ افغانی (۲.۲۶ دالر) از بافت ابریشم به دست می آورد.

او گفت که از فرصت کاری در چنین شرایط سختی خوشحال است.

عثمانی گفت، «من نان آور یک خانواده پنج نفره هستم. شوهرم پیر است و نمی تواند کار کند و پسر بزرگم هم معلول است و با پولی که با ابریشم بافی به دست می آورم مخارج خانواده ام را تامین می کنم.»

نرگس هاشمی، رییس اتاق تجارت و صنایع زنان هرات گفت که تلاش ها برای از سرگیری صادرات ابریشم جریان دارد.

از ماه اسد سال گذشته، صادرات ابریشم از هرات تا حد زیادی متوقف شده است.

او گفت، «بسیاری از کشورها به ابریشم افغانستان علاقه مند هستند و ما در تلاش آن هستیم تا راه هایی برای صادرات آن بیابیم.»

او گفت، «لباس های ابریشم قبلاً از طریق پروازهای تجارتی بین المللی صادر می شد، اما با توقف و کاهش پروازهای بین المللی، صادرات ابریشم متوقف شده است.»

نرگس گفت، «زمانی که صادرات از سر گرفته شود، صنعت ابریشم دوباره شکوفا خواهد شد و به بهبود تجارت زنان در صنعت ابریشم کمک خواهد کرد.»

فرار از محدودیت درخانه

زنان در صنعت ابریشم روزانه تا هشت ساعت در بیرون از خانه کار می کنند.

ژیلا قادری، ۲۵ ساله، باشنده ولسوالی زنده جان که نخ های ابریشم را رنگ می کند، گفت که از اینکه می تواند بیرون از خانه اش کار کند، خوشحال است.

او گفت، «من لیسانس ساینس را از پوهنتون هرات گرفتم، اما با همه تلاش هایم نتوانستم در دولت یا سکتور خصوصی کاری پیدا کنم. اکنون در صنعت ابریشم کار می کنم و از خانواده ام حمایت می کنم که سال ها در دوران تحصیل از من حمایت کردند.»

وی افزود، «این یک تراژیدی است که زنان در خانه های خود گیر افتاده اند و نمی توانند بیرون بروند. زنان نیز مانند مردان با استعداد و توانا هستند و می توانند به پیشرفت جامعه کمک کنند.»

قادری گفت، اگر به زنان اجازه داده شود در خارج از خانه کار کنند، فقر در جامعه بسیار سریعتر از بین می رود.

سلطانه محمدی، ۴۸ ساله، باشنده ولسوالی زنده جان که در شرکت تولید ابریشم زنان هرات کار می کند تا نخ های ابریشم را بسته بندی کند، تنها نان آور خانواده اش است.

او گفت که بدون کار او، خانواده اش منبع درآمد دیگری نخواهند داشت.

نامبرده گفت، «اگر من در خانه بمانم و کار نکنم چگونه می توانیم زندگی کنیم؟ اگر به اعضای زن خانواده اجازه کار داده شود، مشکلات اقتصادی اکثر خانواده های فقیر که با گرسنگی شدید مواجه هستند، حل می شود.»

او گفت، «در شرایط فعلی که مردان نمی توانند کار پیدا کنند، زنان نباید در خانه بمانند و شاهد گرسنگی فرزندان خود باشند. زنان روستایی می توانند با مشارکت در زمینه هایی مانند کشاورزی، مالداری و مرغداری کار کنند.»

سلطانه گفت، حبس کردن زنان در خانه و بیکار نگه داشتن آنها تنها بحران اقتصادی و فقر را در جامعه سخت تر می سازند.