دختران افغان برای مجادله با ویروس کرونا از پرزه جات موتر دستگاه تنفس مصنوعی کم هزینه می سازند

کابل -- یک تیم از دختران دیزاین کننده روبات در افغانستان در تلاش است تا از پرزه جات موتر یک دستگاه طبی کم هزینه برای تنفس مصنوعی بسازد، زیرا مقامات صحی به دنبال تقویت ظرفیت های مراقبت ویژه برای بیماران ویروس کرونا هستند.

تا روز پنجشنبه (۲۸ حمل)، افغانستان ۸۴۰ مورد تائید شده از ویروس کرونای کووید-۱۹، به شمول ۳۰ مورد مرگ را داشته است. ترسی وجود دارد که تعداد واقعی این موارد بالاتر از این باشد، زیرا فقط تعداد محدود دستگاه های آزمایش موجود است.

اگر این نوجوانان موفق شوند و تائید حکومت برای این نمونه اولیه را بدست آورند، آنها می گویند که می توانند آن را با هزینهء ۲۳۰۰۰ افغانی (۳۰۰ دالر) تکثیر کنند، در حالی که معمولاً این آلات تنفسی با قیمتی حدود ۲.۳ میلیون افغانی (۳۰ هزار دالر) به فروش می رسند.

رویا محبوب، کسی که یک شرکت افغانی تکنالوژی را اداره می کند و این گروه ۵ نفری دخترانی که ۱۴ الی ۱۷ سال سن دارند، را تمویل می کند گفت، «این تیم با متخصصین صحی محلی و همچنان کارشناسان پوهنتون هارورد کار می کند، تا این نمونه اولیه را بر اساس یک دیزان از انستیتوت تکنالوژی ماساچوسیتس تولید کند.»

آنها بخشی از یک گروه بزرگتری از دختران مکتب است که به عنوان «خیال بافان افغان» از هرات معروف هستند، جایی که پس از بازگشت هزاران افغان از کشور همسایه ایران، کشوری که اوج موارد را تجربه کرده است، ویروس کرونا در حال رشد است.

این دختران در سال ۱۳۹۶ پس از محروم شدن از ویزه برای شرکت در مسابقه ربات ها در واشینگتن -- قبل از آنکه دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده مداخله کرد، و اجازه سفر به آنها را فراهم کرد، خبرساز شدند.

استفاده از پرزه جات تویوتا

آنها پرزه جات انجین و بطری را از تویوتا کرولا – که در جاده های افغانستان فراوان است -- می گیرند تا یک نمونه اولیه ای را که آنها پس از آن دیزاین کردند که والی هرات خواستار آله های تنفس مصنوعی بیشتر شد، زیرا موارد ویروس کرونا افزایش یافت.

در مرکز این آله تنفس مصنوعی یک کیسه پلاستیکی وجود دارد که از هوا پر می شود و به عنوان کیسه آمبو شناخته می شود که کارکنان طبی از آن برای کمک به تنفس بیماران استفاده می کنند. این نمونه اولیه دختران از یک سیستم میخانیکی استفاده می کند تا این کیسه بطور خودکار و دقیق کار کند.

سومایا فاروقی، کپتان ۱۷ ساله این تیم به ای اف پی گفت، «بخش پیچیده اینست که زمان و فشار پمپ کردن چگونه عیار شود، زیرا بیماران مختلف بر اساس سن و شدت وضعیت شان به حجم و فشار هوای متفاوت نیاز دارند.»

افغانستان با نفوس ۳۵ میلیون نفری، تنها حدود ۳۰۰ دستگاه تنفس مصنوعی دارد.

وحیدالله مایار سخنگوی وزارت صحت عامه افغان گفت، مقامات از متخصصین و انجنیران خواسته اند تا به این تیم كمک كنند.

مایار گفت، «ما از این دختران پرتلاش، خواهران خود، بخاطر تلاش شان برای تولید دستگاه های تنفس مصنوعی، قدردانی می کنیم و آنها را تشویق می کنیم.»

مایار گفت، قبل از اینکه این تیم بتواند دستگاه های بیشتری را تولید کند، هر نمونه اولیه این دستگاه تنفس مصنوعی نیاز به تائید سازمان صحی جهان (WHO) و وزارت صحت عامه دارد.