اعضای پارلمان: آنعده از اعضای گروه طالبان که طرفدار صلح هستند در حکومت افغانستان استقبال می شوند

کابل -- اعضای پارلمان و تحلیلگران می گویند، در حکومت افغانستان برای اعضای طالبان جایگاهی وجود دارد، اما فقط در صورتی که آنها از خشونت دست بکشند و تعهد کنند که برای بهبود افغانستان برای همه افغان ها تلاش کنند.

رحمت الله اندر سخنگوی شورای امنیت ملی و فرمانده اسبق طالبان یک مثال بارز آن است.

وی گفت، «حکومت به چند فرد یا گروه تعلق ندارد، بلکه متعلق به همه افغان ها است. برای پیوستن طالبان به حکومت زمینه های زیادی وجود دارند و مشکلی در این مورد وجود ندارد، اما فقط در صورتی که آنها صلح را بپذیرند.»

وی گفت، «در چارچوب قانون اساسی افغانستان، هر کس جایگاهی دارد و طالبان نیز می توانند در حکومت جذب شوند.»

اندر در سال ۱۳۸۳ دو ماه در زندان بود و در سال ۱۳۸۶ برای بیش از دو سال دوباره زندانی شد.

وی در مصاحبه ای با بی بی سی فارسی که به تاریخ ۲۵ میزان پخش شد گفت، پس از ۱۱ سال عضویت در طالبان وی در سال ۱۳۹۱ به «اختلافات ایدیولوژیکی» خود با این گروه پی برد و وابستگی به آنها را قطع کرد.

وی با افزودن اینکه نقش وی در حکومت «استدلال دینی حکومت علیه طالبان را تقویت یا تضعیف نمی کند» گفت، «علاوه بر من، بسیاری از علمای دینی دیگر در حکومت فعلی کار می کنند».

وی گفت، «بسیاری از علمای دینی بخشی از تیم مذاكره كننده حکومت هستند» و می توانند از نظر دین با طالبان بحث كنند.

وی با افزودن اینكه ساختار سیاسی فعلی «بهترین و فراگیرترین نظام» است گفت، «جمهوریت سایبانی است که برای افراد از همه اقشار جامعه جایگاه دارد».

وی گفت، «حکومت همه تلاش خود را می کند تا خدمات عامه را به بلندترین حد ممکن ارائه کند.»

به دست آوردن قدرت از طریق روش های قانونی

وژمه صافی یک عضو ولسی جرگه از ولایت کنر گفت، اولین و یگانه راه به دست آوردن قدرت قانونی، از طریق صلح است.

وی گفت، اگر طالبان صلح کنند و قانون اساسی را بپذیرند، هیچ چیز مانع آنها نخواهد شد تا در مقام های ارشد حکومتی خدمت کنند.

وی گفت، «اگر طالبان واقعاً به صلح متعهد هستند و خواهان آن هستند، شکی نیست که باید قربانی داده شود. در صلح، اگرچه ما چیزهای خاصی را به دست می آوریم، چیزهای خاصی را از دست نیز می دهیم. و این اصل به شمول برخی از اعضای ارشد حکومت، برای هر دو طرف تطبیق می شود.»

صافی گفت، «اگر هیچ کدام از طرفین قربانی ندهد، صلح امکان پذیر نیست. طالبان باید با پذیرفتن قانون اساسی و همکاری در کنار مقامات حکومتی در این زمینه به تفاهمی برسند.»

احمد بهروز یک تحلیلگر سیاسی مستقر در کابل گفت، «هر سیاستمدار موقف های مختلفی را در زندگی اتخاذ می کند، اما بالاخره بهترین گزینه انتخاب کردن راهی است که به نفع مردم و کشور باشد.»

وی گفت، «اگر رهبران طالبان مانند اندر به کشور متعهد باشند، باید خشونت را کنار بگذارند و بیایند در کنار مردم خود در بازسازی و شکوفایی کشور کار کنند.»

بهروز گفت، سایر اعضای پیشین طالبان و سایر گروه های مخالف مسلح اکنون در حکومت خدمت می کنند و در صلح زندگی می کنند.

عبدالرحیم رحیم یک عضو پیشین ولسی جرگه از ولایت بادغیس گفت، یگانه راه پایان دادن به جنگ در افغانستان از طریق آتش بس و مذاکرات است.

وی گفت، «یگانه نظامی كه افغان ها می توانند در آن اشتراک خود را مشاهده کنند نظام جمهوری و جمهوری اسلامی افغانستان است: نظامی كه به آراء مردم متكی است. طالبان باید به چنین حکومتی بپیوندند.»

رحیم گفت، «اگر طالبان ادعا می کنند که از پشتیبانی مردم برخوردار هستند، باید بیایند و در انتخابات شرکت کنند و بر اساس قانون در تشکیل یک حکومت اسلامی اشتراک کنند.»

ناجیه ناصری ۲۴ ساله یک محصل علوم سیاسی در کابل همچنان از طالبان خواست که برای به دست آوردن قدرت راه صلح آمیزی را انتخاب کنند.

وی گفت، «برخی از رهبران طالبان در صورت صلح ممکن نگران از دست دادن مقام های خود باشند، اما آنها باید بدانند که یگانه راه قانونی به دست آوردن قدرت از طریق انتخابات است.»

ناجیه افزود، «چندین عضو پیشین طالبان که فهمیدند خشونت راه حل نیست و از آن دست کشیدند اکنون در مقام های مختلف حکومت خدمت می کنند. این بهترین و مناسب ترین گزینه است.»