امنیت

قربانیان جنگ کندز می گویند که اگر طالبان با صلح موافقت کنند، ممکن آنها را ببخشند

گزارش از هدایت الله

حدود ۴۰۰ نفر از باشندگان ولایت کندز به شمول بزرگان قومی، علمای دینی و زنان، به تاریخ ۱۳میزان در شهر کندز گردهم آمدند تا از طالبان و حکومت افغانستان بخواهند تا با آتش بس موافقت کنند و خونریزی در این کشور را پایان دهند. [هدایت الله]

کندز -- حدود ۴۰۰ بزرگان قومی، علمای دینی، زنان و باشندگان محلی که یا اقارب خود را به دلیل جنگ از دست داده اند یا خودشان در این جنگ به شدت زخمی شده اند، به روز یکشنبه (۱۳ میزان) در شهر کندز جمع شدند تا از طالبان بخواهند که خونریزی و خشونت را متوقف کنند تا مذاکرات صلح بتواند پیشرفت کند.

آنها حملات اخیر را که منجر به کشته شدن مردم ملکی در تعدادی از ولایات شده است محکوم کردند و از جامعه جهانی خواستند تا برای فشار دادن بر طالبان برای موافقت با آتش بس، کمک کند.

اعضای خانواده های قربانیان جنگ که در این گردهمایی شرکت داشتند گفتند که اگرچه جنگ جان والدین و بستگان آنها را گرفته است، اما اگر این جنگجویان نشان دهند که برای پذیرش صلح آماده هستند، آنها می توانند طالبان را ببخشند.

شفیق الله ابراهیم خیل یک نماینده قربانیان جنگ در کندز گفت، «من یکی از قربانیان جنگ هستم زیرا در سن ۵ سالگی یکی از پاهایم را از دست دادمو مادرم ۵ سال پیش در یک حمله موشکی به شهادت رسید.»

باشندگان محلی که در جنگ پاهای خود را از دست داده اند و همچنان اقارب کسانی که کشته شده اند، به تاریخ ۱۳ میزان در شهر کندز گردهم می آیند و از طالبان می خواهند تا جنگ را پایان دهند و در جستجوی صلح باشند. [هدایت الله]

باشندگان محلی که در جنگ پاهای خود را از دست داده اند و همچنان اقارب کسانی که کشته شده اند، به تاریخ ۱۳ میزان در شهر کندز گردهم می آیند و از طالبان می خواهند تا جنگ را پایان دهند و در جستجوی صلح باشند. [هدایت الله]

بیش از ۴۰۰ باشنده ولایت کندز به شمول بزرگان قومی، زنان و علمای دینی، به تاریخ ۱۳ میزان در مرکز این ولایت گردهم آمدند تا طالبان را به ترک خشونت و موافقت با آتش بس ترغیب کنند. [هدایت الله]

بیش از ۴۰۰ باشنده ولایت کندز به شمول بزرگان قومی، زنان و علمای دینی، به تاریخ ۱۳ میزان در مرکز این ولایت گردهم آمدند تا طالبان را به ترک خشونت و موافقت با آتش بس ترغیب کنند. [هدایت الله]

وی گفت، «ما امروز اینجا جمع شده ایم تا از طالبان و حکومت بخواهیم که به وارثین شهدا و خون قربانیان جنگ احترام بگذارند، به جنگ و خونریزی پایان دهند و در میز مذاکره در جستجوی راه حلی برای مشکلات باشند.»

وی گفت، «من به عنوان یک قربانی جنگ از طالبان می خواهم که در اسرع وقت به توافق برسند و صلح را اعلام کنند زیرا مردم نابود شده اند.»

ابراهیم خیل گفت، «آتش بس اولویت مردم است. آتش بس باید اعلام شود تا که مذاکرات به نتیجه ای برسند.»

محمد اسماعیل جبارخیل یکی از بزرگان قومی که هنگام سقوط شهر کندز در میزان ۱۳۹۵ دو عضو خانواده خود را از دست داد گفت، «کشورهای همسایه ایستاده اند و تماشا می کنند تا ما با یکدیگر جنگ کنیم و اگر ما به جنگ ادامه دهیم، خدا (ج) و پیامبرش (ص) از ما ناراضی خواهند شد

وی گفت، «اگر من اطمینان حاصل كنم كه فردا صلح و آتش بس حاصل می شود، ۳۶۵ روز را به خاطر پایان جنگ و خونریزی روزه خواهم گرفت.»

آتش بس پیش شرط برای صلح است

نصی احمد احسانمند یکی از بزرگان قومی در ولایت کندز گفت، «جنگ در افغانستان برای بیش از ۴۳ سال ادامه داشته است. کسانی که در آن زمان متولد شده اند اکنون ریش سفید شده اند و کسانی که در آن زمان کودک بودند اکنون پیر هستند.»

وی گفت، «هنگامی که با هر شهروند این کشور صحبت می کنید، اولین خواسته اش صلح است.»

وی گفت، «همه طرف های درگیری باید به دنبال یک راه حل واقعی سیاسی مبتنی بر صداقت و اعتماد باشند تا که ما بتوانیم به صلح برسیم.»

احسانمند گفت، «گروه های مخرب دیگری نیز در افغانستان وجود دارند که می خواهند روند صلح را به هم بزنند. بنابر این، هر دو طرف باید یکدیگر را در آغوش بگیرند و از کسانی که کشور و مردم را به سمت خونریزی و ویرانی سوق می دهند، جلوگیری کنند.»

حکومت افغانستان و طالبان از ۲۲ سنبله بدینسو در مذاکرات صلح در دوحه مرکز قطر، مشغول هستند. این مسئله خشونت مداوم مذاکرات را مختل ساخته است.

مرضیه رستمی رئیس شبکه زنان افغان در کندز گفت، «همه مردم در انتظار صلح هستند.»

وی گفت، آتش بس اولین قدم برای رسیدن به صلح پایدار است.

رستمی گفت، «ما می دانیم که جنگ ۲۰ ساله فقط در چند روز یا چند ماه حل نمی شود. اما برای اینکه هر دو طرف حسن نیت خود را نشان دهند، آنها باید خشونت را متوقف کنند.»

وی گفت، «افغان ها می توانند در نادیده گرفتن سایر جنایات طالبان انعطاف پذیر باشند، اما آنها هرگز حوادث اخیر خشونت را که باعث تلفات مردم ملکی شدند، نخواهند بخشید.»

وی گفت، «اعلام آتش بس و توقف خشونت می تواند وضعیت را بهبود بخشد و روند مذاکرات را تسریع کند.»

وی گفت، هنگامی که توقعات و نگرانی های افغان ها با هر دو تیم مذاکره کننده در میان گذاشته شود، این می تواند به بهبود اوضاع امنیتی و پایان دادن به جنگ و خشونت کمک کند.

'صلح حق هر افغان است'

محمد یوسف ایوبی رئیس شورای ولایتی کندز در این گردهمایی گفت، «پیام ما به طالبان این است که از جنگ و نابودی این کشور دست بردارند. جوانان و کودکان کشور سرمایه ما هستند. اگر آنها را از دست بدهیم، چه کسی کشور ما را خواهد ساخت؟»

مولوی محمد عقیل سیرت رئیس شورای علمای کندز گفت، هر دو طرف باید انعطاف پذیری نشان دهند.

وی در این گردهمایی گفت، «ما صلح می خواهیم و برادران طالبان ما نیز به دنبال صلح هستند. صلح حق هر افغان است و باید این حق به آنها داده شود.»

نصیبه هولکر رئیس اداره امور زنان کندز، یک سلسله سؤالات بلاغی را مطرح کرد.

وی پرسید، «ما چه چیزی را از جنگ بدست میاوریم؟ چه کسی در جنگ پیروز شده است و آنها غیر از خون شهدا، قبرستان های شهدای جوان، و یتیمان و بیوه ها چه چیزهایی را بدست آورده اند؟»

وی گفت، «ما از جنگ چندین دهه به چه چیزی رسیده ایم، چقدر طول خواهد کشید و چه کسی از این جنگ شیطانی خوشحال است؟ چرا ما نمی توانیم آرامش، امنیت، آسایش و پیشرفت داشته باشیم تا مردم ما بتوانند زندگی آرامی داشته باشند؟»

عبدالستار میرزکوال والی کندز از طالبان خواست تا در هنگام مذاکرات انعطاف پذیری را نشان دهند و خواسته های مشروع افغان ها را بپذیرند.

وی در این گردهمایی گفت، «من بار دیگر از طالبان می خواهم كه با آتش بس موافقت كنند زیرا مردم ما دیگر تحمل انفجار، حمله انتحاری یا خونریزی را ندارند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

2 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

من از همه گروه ها و نهادهای جامعه مدنی و رسانه ها می خواهم که جنگ را بیشتر از این تحریک نکنند و بگذارند که پس از چهل سال یک صلح پایدار در افغانستان بیاید. یک تعداد از حلقات داخلی تلاش دارند تا پس از بازگشت طالبان مسئله بخشیدن و نبخشیدن را مطرح کنند تا اینکه جنگ داخلی دوباره آغاز شود.

پاسخ

جنگ و صلح افغانستان به دست امریکا است. اگر امریکا بخواهد میتواند در ظرف یک هفته در سراسر افغانستان صلح را بوجود بیاورد. امریکا میتوانید که اعم به طالبا و حکومت افغانستان قناعت بدهد که بین خود جور بیاید اما امریکا این کار را نمی کند. امریکا تلاش دارد که منافع خود را جستجو کند. هر نظام که به نفع امریکا کار کرد همو را تاسیس خواهد کرد. اگر طالبان گپ امریکا را گرفت همین فردا اشرف غنی را از ارگ ریاست جمهوری با دو معاونش بیرون خواهد کرد و طالبان را داخل ارگ خواهد کرد. و اگر امریکا بداند که طالبان به خاطر منافع امریکا کار نمی کنند و با روسیه و چین در ارتباط هستند، هیچگاه طالبان را اجازه نخوهد داد که وارد کابل شود. برای امریکا منافع آن کشور از هر چیزی دگیر مهم است. امریکا در قصه این نیست که روزانه صد ها افغان بیچاره شهید می شود. امریکا در فکر این است که چگونه روسیه، ایران، و چین از خاک افغانستان نظارت کنند و چگونه نفوذ این کشور ها را در افغانستان بگیرد. بناءً امریکا منتظر است که منافع امریکا را حکومت افغانستان خوبتر تامین کرده میتواند و یا طالبان. هر کدامش که به نفع امریکا تمام شد، همو روز آن گروه را به قدرت می رساند و صلح را تامین می کند.

پاسخ