حقوق زنان

با آغاز شدن مذاکرات صلح، زنان افغان برای حفظ دستاوردهای خود گردهمایی کردند

گزارش از عمر

با آغاز شدن مذاکرات صلح بین حکومت افغانستان و طالبان در دوحه مرکز قطر، زنان افغان بار دیگر صدای خود را بلند می کنند تا حفظ شدن حقوق و دستاوردهای خود را بخواهند. [عمر]

هرات -- با آغاز شدن مذاکرات صلح میان حکومت افغانستان و طالبان در اوایل این هفته، زنان افغان بار دیگر صدای خود را بلند می کنند و خواستار حفظ حقوق و دستاوردهای خود شدند.

این مذاکرات طی مراسم افتتاحیه در دوحه مرکز قطر، به روز شنبه (۲۲ سنبله) آغاز شدند.

طی ماه گذشته، شبکه ولایتی زنان با حمایت سازمان برابری برای صلح و دیموکراسی، برای فرستادن یک نامه به سازمان ملل متحد، امضاهای زنان افغان را جمع آوری می کرد.

در این نامه از جامعه جهانی خواسته شده است تا از دستاوردهای زنان افغان طی دو دهه گذشته حمایت کرده و در صورت بازگشت طالبان به قدرت از تحمیل محدودیت ها بالای زنان جلوگیری کند.

یک ورزشکار زن معلول به تاریخ ۲۰ سنبله در ورزشگاه میرویس صادق در شهر هرات، یک جایزه را در دست گرفته است. [عمر]

یک ورزشکار زن معلول به تاریخ ۲۰ سنبله در ورزشگاه میرویس صادق در شهر هرات، یک جایزه را در دست گرفته است. [عمر]

ده ها نفر از زنان به تاریخ ۱۹ سنبله در ریاست امور زنان کندوز در شهر کندز گردهم آمده و از طالبان و حکومت افغانستان می خواهند تا با آتش بس موافقت کرده و حقوق و دستاوردهای زنان را حفظ کنند. [هدایت الله]

ده ها نفر از زنان به تاریخ ۱۹ سنبله در ریاست امور زنان کندوز در شهر کندز گردهم آمده و از طالبان و حکومت افغانستان می خواهند تا با آتش بس موافقت کرده و حقوق و دستاوردهای زنان را حفظ کنند. [هدایت الله]

این دو سازمان غیر دولتی برای جمع آوری امضاها در تعدادی از شهرها – به شمول کابل، مزارشریف، قندهار و کندوز -- گردهمایی های زنان را ترتیب داده اند که آخرین آنها به تاریخ ۱۹ سنبله در آدیتوریم تجارت در شهر هرات برگزار شد.

تاکنون ۱۵۰۰۰ زن افغان در ۱۵ ولایت این نامه را امضا کرده اند.

فاطمه فراهی، رئیس شبکه ولایتی زنان در ولایت هرات گفت، امضا کنندگان شامل خویشاوندان قربانیان جنگ، متعلمین، معلمین، استادان و داکتران هستند.

وی گفت، «زنان افغان از روند صلح حمایت می کنند زیرا آنها نمی خواهند که دیگر جنگ ادامه یابد. اما آنها صلحی را نمی خواهند که فقط جنگ را خاتمه دهد؛ آنها منتظر یک صلح جامع هستند که حقوق و دستاوردهای زنان را حفظ کند.»

فراهی گفت، «نوع صلحی که زنان را در خانه هایشان محدود کند و دستاوردهای آنها را از بین ببرد، یک صلح پایدار نخواهد بود و برای هیچ زن افغان قابل قبول نیست.»

وی گفت، «زنان نباید از حق تحصیل، کار یا فعالیت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی محروم شوند.»

'هیچ زنی نمی تواند به طالبان اعتماد کند'

جمیله عظیمی، یک فعال حقوق زنان در شهر هرات گفت، سابقه رفتارهای خشن این گروه جنگجوی باعث شده است که هر افغان، به ویژه زنان، نگران این باشد که طالبان برای رسیدن به اهداف خود از تمام وعده های خود چشم پوشی کنند.

وی گفت، «نگرانی شدید این است که ما دستاوردهای ۲۰ سال گذشته را از دست بدهیم و طالبان خواسته های خود را بر زنان افغان تحمیل کنند. زنان می خواهند در روند صلح سهم داشته باشند و از حقوق خود دفاع کنند.»

عظیمی گفت، «جامعه بین المللی، به ویژه ایالات متحده، باید روند صلح بین الافغانی را کنترل کند تا اطمینان حاصل شود که طالبان از دستاوردهای زنان چشم پوشی نمی کنند.»

النازعظیمی، یک نماینده هرات در پارلمان جوانان افغانستان گفت، زنان درباره روند صلح به شدت نگران هستند.

وی گفت، «ما نگران هستیم كه مبادا زنان افغان از فعالیت های سیاسی و اجتماعی حذف شوند. از آنجا که ما نگران هستیم که شاید طالبان بخواهند زنان را کنار بگذارند، ما به حمایت جامعه جهانی، به ویژه ناتو و ایالات متحده نیاز داریم.»

عظیمی گفت، «طالبان باید بدانند که زنان افغان در حالت ۲۰ سال قبل نیستند و برای حقوق خود خواهند جنگید. دستاوردهای زنان باید در مذاکرات صلح حفظ شوند و هیچ کس حق ندارد که آنها را نادیده بگیرد.»

سكینه حسینى، یک عضو شورای ولایتی هرات گفت، زنان افغان نگران اند كه ممكن است بار دیگر شکار سیاست لفاظی شوند و تمام دستاوردها و فرصت های خود را از دست بدهند.

وی گفت، «هیچ زنی نمی تواند به طالبان اعتماد کند زیرا اکثر ما دوران تاریک حکومت آنها را تجربه کرده ایم. زنان هرگز اجازه نخواهند داد که آن دوران تاریک تکرار شود و در صورت نیاز، زنان آماده هستند تا فداکاری های بیشتری را انجام دهند.»

یک صلح همه شمول

ده ها زن به تاریخ ۱۹ سنبله در ریاست امور زنان کندوز گرد هم آمدند و خواستار آتش بس دایمی و حمایت از دستاوردها و حقوق زنان شدند.

سلیمه حیدری، یک فعال حقوق زنان در ولایت کندوز در این گردهمایی گفت، زنان از طالبان می خواهند که با آغاز کردن مذاکرات آتش بس دایمی اعلام کنند.

وی گفت، «ما خواهان صلحی هستیم كه زنان و مردان... از هر قشر بتوانند در آن شركت كنند. این باید یک صلح سیاسی نه... بلکه یک صلح انسانی باشد.»

حیدری گفت، یکی از توقعات اساسی زنان در مذاکرات این است که هر دو طرف به حمایت از حقوق زنان و دستاوردهای آنها در دو دهه گذشته تعهد کنند.

شیما حسینى، یک فعال حقوق زنان در کندوز گفت، «روند صلح در صورت متوقف نشدن جنگ هیچ معنا و منطقی ندارد. اگر جنگ ادامه پیدا کند و حملات انتحاری در کشور ما رخ دهند، شروع مذاکرات منطقی نیست.»

وی گفت، «ما از جامعه جهانی می خواهیم که از روند صلح به رهبری حکومت افغانستان حمایت کند تا بتوانیم به یک صلح جامع دست یابیم.»

عزیزه امینی، یک محصل پوهنتون کندوز در این گردهمایی گفت، «همانطور که طالبان خط سرخ خود را برای حکومت افغانستان ارائه می کنند، مذاکره کنندگان حکومت افغانستان باید نشان دهند... که از آنها می خواهند تا آتش بس دایمی را بپذیرند و حقوق و دستاوردهای زنان را حفظ کنند.»

وی گفت، «جنگ در افغانستان بالای ما تحمیل شده است. ما یک صلح باعزت می خواهیم و طالبان دیگر نباید کشور خود را نابود کنند.»

امینی گفت، «همه مذاکره کنندگان باید به توافق برسند تا بتوانند به راه حل قابل قبول برای افغان ها دست یابند.»

نصیبه هولکر، رئیس امور زنان کندوز گفت، «زنان افغان با وجود رنج های فراوان، در دو دهه گذشته دستاوردهای بزرگی داشته اند و نمی خواهند دستاوردهای آنها نادیده گرفته شوند.»

وی گفت، «زنان هرگز آماده نیستند كه دستاوردهای خود را از دست بدهند و آنها می خواهند پس از حل و فصل صلح با قوت بیشتری در حکومت خدمت كنند.»

ورزشکاران زن برای صلح

حتی در میان اضطراب در مورد حقوق زنان در کشور، زنان جوان افغان همچنان از حقوق خود استفاده می کنند و دستاوردهای جدیدی را کسب می کنند.

به عنوان مثال، به تاریخ ۲۰ سنبله، ۲۵ زن معلول در یک سلسله مسابقات شطرنج، نشانه زنی و بدمینتون که در تالار ورزشی میرویس صادق در شهر هرات برگزار شده بودند، اشتراک کردند.

این مسابقات برای احترام به صلح و تقاضای پایان دادن به درگیری، برگزار شده بودند.

سوسن احمدی، یک عضو تیم ویلچیر باسکتبال در هرات گفت، «ما به صلح خوشبین هستیم و امیدواریم که جنگ در کشور ما پایان یابد و هیچ کس دیگر هرگز معلول نشود.»

وی گفت، «ما انتظار داریم که طالبان به خشونت پایان دهند و تلاش های خود را برای برقراری صلح به خرج دهند. وقتی آنها به جامعه و حکومت افغانستان باز می گردند، ما امیدواریم كه آنها زنان، به ویژه ورزشكاران مانند ما را محروم نسازند و به ما اجازه دهند كه در سطح جهانی برای افغانستان افتخار کسب كنیم.»

شکریه امیری، یک ورزشکار معلول در شهر هرات گفت، همه معلولین که قربانی جنگ اند انتظار صلح و رفاه را دارند.

وی گفت، «ما از طالبان و حکومت می خواهیم که فرصت اشتراک در مسابقات بین المللی را برای ما فراهم کنند تا بتوانیم توانایی های خود را به جهانیان نشان دهیم و باعث افتخار کشورمان شویم.»

وی گفت، صلح زنان و دختران را به اشتراک در ورزش ها تشویق خواهد کرد تا آنها بتوانند بیرق افغانستان را در جهان بلند کنند.

نادرشاه حیدری، رئیس فدراسیون پارالمپیک هرات گفت، معلولین به دلیل اینکه قربانیان اصلی جنگ بوده اند، برای صلح بیشتر ضرورت دارند.

وی گفت، «زنان و دختران معلول در ورزش های ولایت هرات برای چندین سال باعث افتخار افغانستان شده اند.»

وی گفت، اخیراً ورزشکاران ما حتی در تعدادی از مسابقات در ایران مدال هایی گرفتند. این زنان ورزشکار معلول توانستند که نام افغانستان را در سطح بین المللی روشن کنند.»

[هدایت الله از کندوز در تهیه کردن این گزارش کمک کرده است.]

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

خلکو ته د ښځو دست اورد مست آورد اړین نه ده، خلکو ته سوله اړینه ده. په تیرو شلو کلونو کې په سلګونو زره بیګناه ملکی خلک د طالب او حکومت تر مینځ جګړې له امله په شهادت ورسیدل او تاسو راغلي یاست او د دست آورد خبره کوی. آزادی او دیموکراسی غرب لپاره جوړه شوی او هغوی لپاره ښه سستم ده. موږ افغانانو لپاره اسلامی مرکزی نظام ښه نتیجه ورکوي. که دغه نظام په افغانستان کی نتیجه ورکولی نو د شلو کلونو کې به یی نتیجه ورکړی وه، ورځ تر بلې فساد زیاتیږی. هره ورځ خلک په رڼا ورځ په کابل ښار کې یو مبایل په خاطر د غلو لخواه وژل کیږی. دا څه ډول نظام ده؟ خلک د طالبان په سیمو کې هیڅ ډول بی بندوباری نشی کولی. هلته غلا نشته فساد نشته. ظلم نشته. ټولی ستونزی د حکومت ولکو لاندی سیمو کی تر سره کیږی. تر څو چی شریعت په دغه وطن کی نافذ شی دا وطن ستونزی نه حلیږی او دا وطن نه جوړیږی.

پاسخ

ما به حقوق زنان احترام قایل هستیم، اما اکثر زنان که امروز داد از حقوق زنان می زنند از سوی سفارت های خارجی بخاطر مختل ساختن روند صلح افغانستان حمایت می شوند. امروز که یک روزنه ای صلح باز شده و برای مردم افغانستان یک امید صلح و آرامیش در این کشور پیدا شده، رسانه های مزدور تلاش دارند که خبر های دروغین را به نشر بسپارند که گفتگو ها بین حکومت افغانستان و طالبان نتیجه ندهند. برای مردم افغانستان حتی زنان باغیرت این کشور حقوق زنان مطرح نیست، برای اینها صلح مهم است. برای اینها پایان یافتن جنگ و برادر کشی مهم است. نه آزادی غیر اسلامی. اسلام برای زنان حقوق زیاد داده است. اما ادیان دیگر از زن به حیث برده جنسی استفاده می کنند. حقوق زن این نیست که خود را برهنه کنند و بروند فوتبال و باسکتبال بازی کنند. حقوق زن این نیست که در دفتر ها کار کنند و توسط رئیس های شان مورد آزار و اذیت جنسی قرار بگیرند. روزانه دهها زن در ادارات افغانستان مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند. برای زنان باید در چوکات اسلامی آزادی داده شود. زن میتوانند که در اجتماع حاضر شوند ولی در حجاب اسلامی. اگر زن حجابش را رعایت کنند، وی هیچگاهی مورد ازار و اذیت جنسی قرار نخواهند گرفت. از این جهت طالبان در مورد حقوق زنان در چارچوب اسلام و رعایت کردن حجاب اسلامی حق به جانب هستند. نود در صد مردم افغانستان خواهان یک نظام اسلامی هستند. آنها خواهان نظام هستند که در آن زنا، لواطت، شراب، دزدی، فساد وغیره نباشند. نظام باشد که مردم به هر طرف سفر کنند، احساس امنیت داشته باشند. مردم خواهان نظام هستند که بتواند حقوق مظلوم را از چنگ ظالم بگیرد و مجرمین قدرتمند را به پنجه قانون بسپارند. معافیا را از بین ببرند.

پاسخ

در حقیقت، صلح خود دستاورد بزرگی است. وقتی صلح برقرار می شود، نه تنها زنها بلکه همه اقشار جامعه می توانند فرصت پیشرفت و انکشاف را بدست آورند. من فکر نمی کنم که طالبان دوباره آموزش زنان را مانند گذشته منع کنند. من به یاد دارم حتی در آن زمان طالبان می گفتند كه آنها فرصت كافی برای تسهیل تحصیلات زنان و فراهم كردن امكانات تحصیل با رعایت نمودن حجاب را ندارند. یک نکته دیگر این است که هر آنچه در حال حاضر در مکاتب، پوهنتون ها و ادارات در حق زنها صورت می گیرد، یا سریال های ترکی و هندی ای که در تلویزیون ها پخش می شود، نه از نظر دین و نه از نظر فرهنگ ما درست است. بیشتر آنها برنامه ها و سیریال های مبتذل و غیراخلاقی هستند و هیچ نقشی در توسعه جامعه ندارند، اما درعوض باعث جدایی و ایجاد فاصله در خانواده ها و افزایش فساد در جامعه می شوند. کانال ها و رسانه های تلویزیونی افغانستان باید برنامه های داخلی خود را بسازند و پخش کنند و برنامه هایی که از کشورهای دیگر می آورند باید شامل برنامه ها باشد که می تواند در یادگیری دانش، فرهنگ و تکنولوژی با افغان ها کمک کند. زنده باد صلح.

پاسخ