اختلافات فزاینده داخلی طالبان روند صلح را با تهدید از هم پاشیدن مواجه کرده است

کابل -- مقامات افغان و تحلیلگران می گویند، اختلافات شدید میان شعبه های سیاسی و نظامی طالبان روند صلح را آسیب پذیر ساخته و خشونت را شدت بخشیده است.

رحمت الله اندر سخنگوی شورای امنیت ملی گفت، شکاف ها میان شعبه های سیاسی و نظامی این گروه چیز جدیدی نیست، اما این امر با توافقنامه طالبان و ایالات متحده که در ماه حوت سال گذشته امضا شد، شدت یافته است.

اندر به سلام تایمز گفت، «نمایندگان شعبه سیاسی طالبان در دوحه موافقت کرده اند که با القاعده، داعش و سایر گروه های تروریستی روابط خود را قطع کرده و حتی علیه آنها بجنگند، اما شعبه نظامی به هر قیمتی که باشد این را نمی خواهد.»

وی گفت، اکنون شعبه سیاسی این گروه تصمیم گرفته است که در مورد ناسازگاری همکاران نظامی خود کاری را انجام دهد.

این گروه تعهد کرده است که دیگر از گروه های تروریستی میزبانی نخواهد کرد و تضمین کرده است که اجازه نخواهد داد تا از افغانستان به عنوان میدان آغاز حملات آینده بالای ایالات متحده استفاده شود.

تأکید طالبان بر جنگ

آصف ننگ والی پیشین لغمان و فراه گفت، «زمانی که دفتر سیاسی طالبان برای اولین بار در قطر افتتاح شد بعضی از نمایندگان آنها با مذاکرات میل داشتند اما بعضی دیگر به ویژه در شعبه نظامی آنها بر جنگ تأکید کردند و اراده داشتند تا از طریق جنگ قدرت را به دست بیاورند.»

ننگ افزود، «اعضای نظامی طالبان توافقنامه دوحه را قبول ندارند و با نمایندگان سیاسی در قطر... اختلاف نظر دارند. این اختلاف «روند صلح را بطی کرده و باعث شدت خشونت در افغانستان شده است».

وی گفت، دلیل دیگر این شکاف این است که اعضای شعبه نظامی «جهاد» را یگانه راه رسیدن به اهداف خود می دانند.

در همین حال، شعبه سیاسی به حدیثی استناد می کند که می گوید، در جنگ از «رویارویی خشونت آمیز با دشمن» باید اجتناب شود زیرا خشونت تلفات، خسارات و خطر را به بار می آورد.

ننگ به نقل از حدیث شریف گفت، «رسیدن به اهداف و رسیدن به پیروزی از طریق تاکتیک های مصؤن گوناگون مانند مذاکرات نیز ممکن است.»

ننگ گفت، «رهبران سیاسی طالبان طرفدار افزایش خشونت در جریان مذاکرات نیستند، اما شعبه نظامی آنها برخلاف خواسته های سیاستمداران خود این کار را انجام داده و به آنها ثابت کرده است که در میدان جنگ آنها تصمیم گیرنده هستند و آنچه سیاستمداران طالبان انجام می دهند، بالای فعالیت های آنها تأثیر نمی گذارد.

وی خاطرنشان کرد، «افزایش خشونت توسط شعبه نظامی طالبان مایه خجالت نمایندگان سیاسی آنها شده است که مذاکرات را رهبری می کنند.»

محمد یونس قانونی معاون پیشین رئیس جمهور به تاریخ ۲۶ دلو در یک کنفرانس خبری در کابل گفت، «دلیل بن بست در مذاکرات صلح این است که برخی از حلقات در داخل گروه طالبان منتظر هستند تا نیروهای امریکایی از افغانستان خارج شوند و بعداً آنها بالای کابل حمله کنند و قدرت را با زور به دست بیاورند.»

وی گفت، «آنها باور دارند که لازم نیست درباره رسیدن به قدرت از طریق مذاكرات، بحث صورت گیرد.»

وی گفت، «نسل جوان طالبان و بازوی نظامی آن می گویند که اکنون به صلح ضرورت نیست و آنها مذاکره نخواهند کرد. در عوض، آنها می خواهند قدرت را با زور بدست آورند و به سایر اقوام یک نقش نمایشی دهند تا نشان دهند كه نظام [آنها] همه شمول است.»

قانونی گفت، «اما رهبران مسن طالبان... می گویند که جنگ راه حل نیست و برای آنها ممکن نیست که از طریق جنگ به قدرت برسند؛ آنها نخواهند توانست که آن را حفظ کنند.»

وی افزود، «آن نسل باور دارد كه مذاكره و صلح یگانه راهی است كه می توانیم با سایر اقوام در آینده یک حکومت بسازیم.»

مبارزه برای قدرت

میرزا محمد یارمند یک تحلیلگر امور نظامی از کابل گفت، فرماندهان نظامی طالبان می گویند که چون در جنگ آنها متحمل خسارات می شوند، باید آنها تصامیم بگیرند.

یارمند خاطرنشان کرد، اعضای نظامی طالبان می پرسند، «بازوی سیاسی چه کاره است که به نمایندگی از ما تصمیم بگیرد؟»

وی گفت، «شوراهای رهبری مانند شورای کویته، شورای پیشاور و شورای میرانشاه... با واحدهای نظامی طالبان همنظر نیستند.»

وی گفت، «منافع شخصی و انگیزه مبارزه برای قدرت باعث ایجاد اختلافات در صفوف طالبان شده است.»

سرور ماموند یک تحلیلگر امور سیاسی دیگر از کابل گفت، تعدادی از فرماندهان نظامی بسیار افراطی طالبان از مذاکرات و جورآمد انکار می کنند.

ماموند با افزودن اینکه اگر آنها با ایالات متحده و حکومت افغانستان مذاکره کنند، ۱۹ سال جنگ خود را ضایع شده می دانند گفت، آنها خشونت و «جهاد» علیه نیروهای امنیتی افغان و ایالات متحده را یگانه گزینه می دانند و تلاش می کنند تا از طریق جنگ به اهداف خود برسند.

وی گفت، آنها همچنان فکر می کنند كه آتش بس و مذاکرات صلح ذهنیت جنگجویان را تغیر می دهد، كه این امر باعث بی نظمی در صفوف آنها خواهد شد.

نفوذ ایران و روسیه

تحلیلگران دیگر می گویند، شعبه نظامی طالبان به تصامیم شعبه سیاسی اهمیتی نمی دهد، در عوض آنها از استخبارات ایران و روسیه دستورات می گیرد.

عنایت الله حفیظ یک تحلیلگر امور سیاسی در کابل گفت، «جنگجویان طالب که با کشورهای همسایه و با استخبارات روسیه و ایران روابط دارند، علیه نیروهای امنیتی ما می جنگند و به صلح هیچ میل ندارند.»

وی گفت، آنها منافع خود را در ادامه جنگ، قاچاق مواد مخدر و دریافت کردن کمک مالی از کشورهای همسایه می بینند.

وی گفت، «بعضی از گروه های طالبان تحت فرمان ادارات استخباراتی کشورهای همسایه فعالیت می کنند و به تصامیمی که شعبه سیاسی آنها می گیرد، هیچ اهمیتی نمی دهند.»