طالبان در غور از رسیدن کمک های غذایی حکومت به مردم فقیر و گرسنه جلوگیری کردند

هرات -- مقامات محلی گفتند، طالبان در بعضی از ولسوالی های ولایت غور، از تطبیق دسترخوان ملی -- یک برنامه کمکی با ارزش ۲۲.۲ میلیارد افغانی (۲۸۸ میلیون دالر) -- جلوگیری می کنند.

بیش از چهار میلیون خانواده در ۳۴ ولایت از این ابتکاری که حکومت افغانستان در ماه سرطان سال گذشته به عنوان بخشی از تلاش های کمکی به مناسبت ویروس کرونای جدید (کووید -۱۹) آغاز کرده بود، مستفید شده اند.

ارزش هر یک از بسته هایی که توسط دسترخوان ملی توزیع می شوند، ۴۰۰۰ افغانی (۵۲ دالر) می باشد، که آرد، برنج، لوبیا، روغن و صابون را برای خانواده ها فراهم می کند.

حمیدالله عظیمی مقام مسؤل این برنامه در غور گفت، اما در ولسوالی های تولک و شهرک، این کمک ها فقط در مراکز ولسوالی توزیع شده است زیرا طالبان توزیع آن را در قریه ها مسدود کرده اند.

محمد مهدوی یک عضو شورای ولایتی غور گفت، «کمک های برنامه دسترخوان ملی در این شرایط بسیار مفید اند زیرا مردم ملکی با فقر و گرسنگی شدید روبرو هستند.»

وی با اینکه از طالبان خواست تا از توزیع كمک های بشردوستانه جلوگیری نكنند گفت، اما «مردم از این پالیسی طالبان رنج می برند».

مهدوی گفت، «این کمک غذایی می تواند زندگی های زیادی را نجات دهد. طالبان نباید چنین کمک و دسترسی مردم فقیر و نیازمند به آن را سیاسی و نظامی بسازند.»

وی افزود، اگر طالبان به توقف توزیع کمک ادامه دهند، مردم ملکی با گرسنگی شدید روبرو خواهند شد.

توقف غیرقابل قبول کمک ها

سلطان محمد علیزاده یک باشنده ولایت غور گفت،انکار طالبان از اجازه دادن به کمک ها تحت برنامه دسترخوان ملی، دشمنی این گروه با مردم افغانستان را نشان می دهد.

وی خاطرنشان کرد، ۷۰٪ نفوس کشور در فقر زندگی می کنند.

وی با اینکه از این گروه خواست تا در مورد هزاران خانواده فقیر و نیازمند توجه کنند که به شدت به کمک نیاز دارند گفت، «طالبان باید از توزیع کمک به این مردم جلوگیری نکنند».

محمد گل پویا باشنده غور گفت، ممانعت طالبان از کمک دسترخوان ملی غیر قابل قبول است.

وی گفت، «مردم ما فقیر و نیازمند هستند و در فقر و بیکاری زندگی می کنند. طالبان باید فشار بیشتری را بالای مردم وارد نکنند. طالبان حق ندارند که از پروژه های عامه ای که به نفع مردم عام اند، جلوگیری کنند.»

وی گفت، کمک حکومت و تطبیق پروژه های انکشافی در ایجاد فرصت های کاری و کاهش فقر بسیار مؤثر اند و این پروژه ها می توانند زندگی فقرای روستایی را تغیر دهند.

حمیدالله متحد یک عضو شورای ولایتی غور گفت، علاوه بر جلوگیری از توزیع کمک های حکومتی، طالبان از مردم ملکی به بهانه جمع آوری عشر و زکات، پول اخاذی می کنند.

وی گفت، «باشندگان مناطق تحت کنترل طالبان در ترس از خشونت و شکنجه زندگی می کنند. طالبان آنها را مجبور می سازند تا به بهانه های مختلف به آنها پول بپردازند. کسانی که نمی توانند به طالبان پول بپردازند، به شیوه وحشیانه ای شکنجه می شوند.»

اخاذی از بودجه های عامه

مقامات محلی در غور می گویند، طالبان در مناطق تحت کنترل خود، ۳۰٪ از بودجه هایی که برای پروژه های انکشافی اختصاص یافته است، اخاذی می کنند.

زلمی کریمی سخنگوی والی غور گفت، آنها بخشی از این بودجه ها را به زور می گیرند و اگر حصه خود را به دست نیاورند، از تطبیق پروژه ها جلوگیری می کنند.

وی گفت، «پروژه هایی که حکومت در قریه ها تطبیق می کند شامل اعمار مکاتب، شفاخانه ها، سرک ها و پل ها می شوند، اما طالبان از همه این پروژه ها پول اخاذی می كنند و تا زمانیکه به آنها پول پرداخته نشود به شركت های ساختمانی اجازه نمی دهند تا كار را آغاز کنند.»

کریمی گفت، طی یک سال گذشته طالبان تعدادی از سرک ها و پل ها را در سراسر ولایت غور منفجر کرده اند زیرا آنها مبلغی را که خواسته بودند، دریافت نکردند.

وی افزود، قسمت هایی از شاهراه غور-هرات و همچنان یک پل بزرگ در منطقه کمنج و یک سرک به طول ۱۰ کیلومتر در فیروز کوه، تخریب شده اند.

حسن حکیمی یک فعال در ولایت غور گفت، تعدادی از پروژه های انکشافی و زیربنایی که باعث ایجاد فرصت های کاری و بهبود زندگی می شوند، به عنوان عواقب مستقیم تهدیدهای طالبان تطبیق نمی شوند.

وی گفت، طالبان به پیشرفت پروژه های انکشافی در روستاها فقط در صورتی اجازه می دهند که بخش عمده ای از بودجه پروژه به آنها داده شود.

وی گفت، «به دلیل اخاذی طالبان از پروژه های انکشافی در روستاها، تعداد کمی از شركت های ساختمانی به تطبیق کردن این پروژه ها حاضر می شوند. به دلیل اخاذی طالبان، کیفیت این پروژه ها بسیار پائین است.»