اقتصاد

میزان بیکاری و فقر در سراسر افغانستان به سطح بی سابقه ای افزایش یافته است

گزارش از عمران

در ماه گذشته از زمانیکه طالبان کابل را تصرف کردند، بیکاری و فقر در سراسر افغانستان به سطح بی سابقه ای افزایش یافته است و در بسیاری از مناطق کاروبار متوقف شده است. [عمران/سلام تایمز]

هرات -- بیکاری و فقر طی هفته های اخیر در سطح بی سابقه ای در سراسر افغانستان افزایش یافته است و فعالیت های تجارتی در بسیاری از مناطق به طور کامل متوقف شده اند.

برای کسانی مانند مزدورکار حسین علی حسینی ۵۸ ساله که به سلام تایمز گفت که وی از اواخر ماه اسد بدینسو حتی برای یک روز کار نکرده است، کارها کمیاب شده است.

حسینی گفت، وی هر روز به مدت ساعت ها در کنار جاده جایی که مزدورکاران دیگر در آنجا جمع می شوند تا کسی برای کار ببرند، منتظر می ماند اما فایده ای ندارد.

وی با خاطرنشان کردن اینکه قیمت مواد غذایی بسیار افزایش یافته است گفت، «من هر روز برای کار انتظار می کنم اما کار پیدا نمی شود و من احساس حقارت و پریشانی می کنم. اگر من کاری نداشته باشم چگونه می توانم خانواده ۹ نفره خود را تغذیه کرده و مصارف آنها را بپردازم؟»

مزدورکاران به تاریخ ۱۳سنبله در شهر هرات منتظر پیداکردن کار هستند. [عمران/سلام تایمز]

مزدورکاران به تاریخ ۱۳سنبله در شهر هرات منتظر پیداکردن کار هستند. [عمران/سلام تایمز]

احمدالله یک مزدورکار در هرات گفت، قبلاً کارگران معمولاً می توانستند حداقل چندین روز در هفته کار پیدا کنند.

وی گفت، «من در هفته چهار روز کار می کردم و همین کار برای هزینه های زندگی ما کافی بود.»

اما اکنون وی حتی برای یک روز در هفته به سختی کار پیدا می کند.

احمدالله گفت، دستمزد معیاری روزانه ۳۰۰ افغانی (۳.۵ دالر) است، اما این روزها اگر کسی برایش پیشنهاد کند که حتی ۵۰ افغانی (۰.۶۰ دالر) برایش پرداخت کند، وی حاضر است قبول کند.

وی گفت، «وضعیت اقتصادی افغانستان بدتر می شود و امرار معاش برای مردم فقیر بسیار سخت می شود.»

محمد حسنی یک کارگر در شهر هرات گفت، بیکاری در هفته های گذشته افزایش چشمگیری داشته است و قیمت مواد غذایی و پطرول نیز افزایش یافته است.

وی با افزودن اینکه وی بدون مؤفقیت از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب در گوشه یک جاده منتظر کار بود گفت، «من طی سه هفته گذشته کار نکرده ام.»

فرصت های کاری کاهش یافته است

صدها کارمند سکتور دولتی و خصوصی در ماه گذشته وظایف خود را از دست داده اند و هزاران کارمند دولتی در هرات از بازگشت به وظایف خود منع شده اند.

حمیدالله خادم رئیس اتاق معادن و صنایع هرات گفت، در کمتر از یک ماه، بیشتر از ۳۰۰۰ کارمندان سکتور خصوصی در شهر صنعتی هرات بیکار شده اند.

وی گفت، ده ها باب کارخانه فعالیت شب هنگام خود را متوقف کرده و «صدها نفر کارگران شب هنگام برطرف شدند».

وی گفت، با ضعیف شدن سیستم مالی کشور، مقدار تولیدات در شهرک صنعتی هرات به اندازه قابل توجهی کاهش یافته، فقر رشد کرده و بازارها کمرنگ شده اند.

محمد ناصر عزیزی برای پنج سال در یک کارخانه مواد غذایی در شهرک صنعتی هرات کار کرد و اکنون کار خود را از دست داده است.

عزیزی گفت، «ما با پایان یافتن درگیری آرزوی صلح و رفاه داشتیم، اما اکنون که جنگ تقریباً به پایان رسیده است، مردم از گرسنگی می میرند.»

وی شنیده است که کارخانه تقریباً نصفی از نیروی کاری خود را اخراج کرده است زیرا در بازار محلی تقاضا وجود نداشته و مالک کارخانه نمی تواند برای ادامه تجارت خود به اندازه کافی درآمد داشته باشد.

فاجعه اجتناب ناپذیر

آنتونیو گوتیرش دبیرکل سازمان ملل متحد به تاریخ ۱۰ سنبله در یک اعلامیه گفت که افغانستان با یک فاجعه انسانی اجتناب ناپذیر روبرو است. تقریبا نصفی از ۳۸ میلیون نفوس افغانستان به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.

وی با خاطرنشان کردن اینکه باشندگان این کشور با گذشتن هر روز دسترسی به مواد ضروری و خدمات اساسی را از دست می دهند گفت، ۱۸میلیون افغان برای زنده ماندن به کمک اضطراری بین المللی نیاز دارند.

فیض محمد احراری یک فعال سیاسی در فیروزکوه مرکز ولایت غور گفت، از این به بعد ایجاد کردن فرصت های کاری و حل کردن مشکلات اجتماعی مسؤلیت طالبان است.

وی گفت، «اگر طالبان روابط خود با جامعه جهانی را به حالت عادی برنگردانند و نتوانند که کمک های جامعه بین المللی به افغان ها از سر گرفته شوند، این کشور با یک فاجعه انسانی روبرو خواهد شد.»

وی گفت، بیکاری و فقر در افغانستان از قبل افزایش یافته است و این خطر باید جدی گرفته شود.

ولی محمد صدیقی یک باشنده شهر هرات گفت، «طالبان به عنوان حکومت فعلی افغانستان برای ایجادکردن فرصت های کاری و فراهم نمودن یک زندگی صلح آمیز، مسؤلیت دارند.»

وی گفت، آنها باید خواسته های جامعه بین المللی را بپذیرند و روابط افغانستان با بقیه جهان را از سر بگیرند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

سازمان ملل متحد باید در توزیع کمک های بشردوستانه اشت بسیار دقیق باشد و این کمک ها را به کسانیکه فراهم کند که واقعن مستحق هستند. به نظر من مستحق ترین مردم همین مزدور کاران هستند. زنده گی آنها به مزردوی روز مره وابسته است. اگر کار پیدا کردند شام نان می خورند و اگر پیدا نکردند گرسنه می خوابند. حدود یک ماه می شود که همه کار های ساختمانی که برای اکثریت مزدور کاران روز مره کار فراهم می کرد متوقف است. از این جهت از سازمان ملل متحد تقاضا می کنم که همه این مزدور کاران را لست کند و حد اقل برای سه ماه زمستان شان مواد غذایی کمک کند.

پاسخ

فقر و گرسنگی به در افغانستان به اوج خود رسیده. خداوند بالای این ملت مظلوم رحم بکند. میلیون ها تن در این کشور نمی توانند که برای فامیل خود غذای عادی آماده بسازد. این مردم سزاوار این گونه وضعیت نبودند. مرگ بر خاینین و وطن فروشان. بیست سال را حکومت دزدان و چپاول گران اداره می کردند، ذره هم به فکر کاهش فقر و تغییر زنده گی مردم نبودند. همه ای شان در فکر جمع آوری پول به خود شان بودند. در طول بیست سال همه رهبران حکومتی و غیر حکومتی صاحب میلیارد ها دالر شدند ولی مردم عادی که مثل سگ پشت شان می دویدند فقیر تر شده رفتند. مقامقات حکومت قبلی برای خود کفایی افغانستان هیچ کاری نکردند. پس از میلیارد ها دالر کمک ها از سوی جامعه جهانی، هنوز هم حکومت نمی توند که برای مامورین خود معاش بپردازد.

پاسخ

مسئول همه ای این بدبختی ها رئیس جمهور شرف غنی است. اگر وی فرار نمی کرد و حکومت به شکل مسالمت آمیز به طالبان واکذار می شد، وضعیت این گونه پیش نمی آمد. خود طالبان توقع نداشتند که حکومت کابل به این سرعت سقوط بکند و آنها آماده گی برای حکومتداری نداشتند. مسئول دوم جامعه جهانی و خصوصاً ایالات متحده امریکا است که پول مردم افغانستان را منجمد ساخت. حکومتداری بدون پول نمی شود و طالبان پول ندارد. حتی حکومت قبلی که برای مدت بیست سال کمک های جامعه جهانی را دریافت نمی توانیست که برای شش ماه دوام بکند. خود اشرف غنی گفته بود که اگر جامعه جهانی با افغانستان کمک نکند در ظرف شش ماه حکومت اش سقوط می کند. اما حکومت طالبان بدول کمک ها و پول جامعه جهانی سقوط نمی کنند زیرا جنگجویان آنها بیست سال بدون معاش مبارزه کردند اما اقتصاد مردم افغانستان ضعیف خواهد شد و فقر و گرسنگی افزایش خواهد یافت و یک تعداد مردم از اثر فقر و بیکاری به کشور های اروپایی مهاجر خواهد شد و تعداد دیگر شان به گروه های تروریستی وصل خواهند شد و امنیت منطقه را بی ثبات خواهد ساخت. جامعه جهانی ناگزیر است که با حکومت امارت اسلامی طالبان تعامل داشته باشد و برای شان پول بدهید تا اینکه آن بتواند برای مامورین حکومتی معاش بپردازد.

پاسخ