افتتاح فابریکه های جدید در هرات تقاضا برای محصولات ایرانی را کاهش می دهد

هرات -- سه فابریکۀ جدیدا تاسیس شده به تاریخ ۱۸ جوزا در پارک صنعتی هرات فعالیت شان را آغاز کردند.

بخش سکتور خصوصی بیش از ۵ میلیون دالر (۴۴۵.۷ میلیون افغانی) را در فابریکه های تولید مواد شوینده، آکسیجن، نایتروجن و پروسیس پنبه سرمایه گذاری کرد.

حمیدالله خادم، رئیس اطاق معادن و صنایع هرات گفت، تاسیس این فابریکه ها در میانۀ بحران اقتصادی و بیکاری روز افزون در افغانستان اهمیت حیاتی دارد.

وی گفت، «این فابریکه ها ۱۵۰ تن کارگر مسلکی و غیر مسلکی را جذب کرده اند که در حقیقت به این معنا است که ما از مهاجرت ۱۵۰ جوان افغان به کشورهای همسایه جلوگیری کرده ایم.»

خادم گفت، «سرمایه گذاران بیشتر علاقه به تاسیس فابریکه ها در هرات دارند و قرار است در آیندۀ نزدیک ۲۰ کارخانۀ دیگر در پارک صنعی هرات آغاز به فعالیت کنند.»

وی افزود، در نظر است تا در جریان یک ماه آینده یک پارک جدید صنعتی در هرات افتتاح شود. انتظار می رود که بیش از ۱۰۰ فابریکه تولید و بسته بندی محصولات زراعتی بحیث بخشی از فاز اول این پروژه راه اندازی شوند.

خادم گفت، علاوه بر کاهش بیکاری، یک پیامد دیگر این فابریکه های جدیدا تاسیس شده این است که ضرورت به واردات محصولات مشابه ایرانی را از بین می برد.

نصیر ایوبی رئیس اجرایی فابریکه تولید اکسیجن و نایتروجن در شهر هرات گفت، تولیدات فابریکه وی پاسخگوی ضروریات زون غرب بوده و می تواند نیازهای زون جنوب کشور را نیز تامین کند.

وی گفت، این فابریکه که ظرفیت تولیدی آن در یک روز به ۴۰۰۰۰ لیتر آکسیجن و ناتیروجن می رسد، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان این دو عنصر در افغانستان است.

ایوبی گفت، «در آینده، ما ضرورت به وارد کردن آکسیجن و نایتروجن نداریم، تولیدات ما بیشتر از تقاضا در منطقۀ غرب کشور است.»

وی اظهار داشت، «با شیوع سریع ویروس کرونا در داخل افغانستان، ایران و سایر کشورهای همسایه، ما صادرات آکسیجن را ممنوع قرار دادیم و به همین دلیل در حال حاضر تقاضا از هر وقت دیگر بیشتر است.»

وی افزود، «از این به بعد دیگر ضرورتی برای محصولات ایرانی در کشور ما وجود ندارد.»

وی گفت، این کارخانه در مرحلۀ اول ۴۵ نفر کارمند را جذب کرده است و در مرحلۀ بعدی پلانهای را برای دو برابر کردن تعداد این کارمندان روی دست دارد.

در حال حاضر ۲۰۰ فابریکه فعال در پارک صنعتی هرات وجود دارند. آنها در نزدیک به ۷۵ بخش اقتصادی به شمول تولید نوشیدنی های غیر الکولی، لبنیات و سایر مواد غذایی سهیم هستند.

در سال های اخیر به دلیل پالیسی بازارشکن ایران و ادامۀ بی ثباتی اقتصادی در افغانستان، نزدیک به ۲۰۰ فابریکۀ دیگر در پارک صنعتی مجبور به متوقف کردن فعالیت های شان شده اند.

واردات از ایران صنایع افغانی را تضعیف می کند

به گفتۀ مالکین کارخانه ها در هرات، قبل از افتتاح فابریکه های جدید، واردات محصولات ایرانی به شکل قابل ملاحظه افزایش یافته بود.

محمد امین جامی رئیس اجرایی یک فابریکۀ دوا سازی و وسایل طبی در هرات گفت، حالا هم واردات تولیدات مشابه از ایران بر فعالیت های روزانۀ این فابریکه تاثیر دارد.

وی گفت، «کیفیت تولیدات ایرانی که به گونۀ قاچاقی و یا هم بعد از طی مراحل طریق گمرکات به بازار می آیند بسیار پایین است که در نتیجه قیمت آن نیز پایین است. ما نمی توانیم با این تولیدات که نسبت به تولیدات ما در بازارهای هرات قیمت کمتری دارند رقابت کنیم.»

وی افزود، هدف ایران از صادر نمودن تولیدات به هرات این است تا رقبای افغانی شانرا ضربه زده و آنها را از بین ببرند.

جامی گفت، «تولیدات ما از بلندترین کیفیت و از معیارهای جهانی غرض صادر شدن به کشورهای دیگر برخورد دار هستند. با وجود این هیچکس از تولیدات داخلی حمایت نمی کند.»

به نقل از جامی، این عوامل باعث گردیده است تا امسال فروش تولیدات داخلی نسبت به سال گذشته ۴۰٪ کاهش داشته باشند.

جاوید مهربان، مدیر بازاریابی در یک کارخۀ مواد غذایی در هرات گفت، واردات مواد غذایی بی کیفیت از ایران به عواید شرکت وی آسیب رسانیده است.

وی افزود، «ما انواع مختلف کیک و کلچه را تولید می کنیم، اما تولیدات مشابه بی کیفیت ایرانی با کیفیت پایین تر به بازار محلی عرضه می شود، حتی غذاهای تاریخ تیر شدۀ ایرانی نیز به یک شکلی به هرات قاچاق می شود.»

مهربان اضافه کرد، «صنایع داخلی افغانستان از سال ها به اینسو به دلیل سیاست های خصمانۀ ایران زیان دیده است. شبکه ها و گروه های تحت حمایت ایران هنوز هم به قاچاق تولیدات بی کیفیت به افغانستان ادامه می دهند.»

وی گفت، هدف نهایی ایران فلج کردن صنایع افغانستان و تسلط یافتن بر بازارهای منطقوی می باشد.

فرصت های جدید کاری

کارگرانی که در این اواخر در فابریکه های جدیدا تاسیس شده در هرات جذب شده اند می گویند، آنها بعد از اینکه پس از تحمل ماه ها بیکاری و دشواری صاحب کار شده اند بسیار خوشحال هستند.

سید احمد محمدی از جملۀ این کارگران است که در فابریکۀ تولید آکسیجن و نایتروجن به خود کار پیدا کرده است.

محمدی که یگانه نان آورخانواده شش نفره خود است گفت، وی بسیار خوشحال است که می تواند برای خود نفقه پیدا کرده و مصارف خانه اش را پرداخت کند.

وی گفت که او می خواست تا به ایران برود اما اکنون که کار دارد مجبور به رفت به ایران نیست و از اینکه مشغول خدمت به کشور خود میباشد بسیار خوشحال است.

محمدی افزود، «من بسیار زیاد خوشحال هستم که بعد از این بیکار نیستم، جوانان زیادی مانند من در اینجا مصروف شده اند و می توانند عاید خوبی را برای زنده ماندن و ادامۀ زندگی خود داشته باشند.»

همچنان محمد حسن مرادی، یک کارگر فابریکۀ مواد شوینده به که دارای خانوادۀ شش نفره است گفت، عاید ماهانۀ وی برای امرار معاش و گذران زندگی وی کافی است.

وی گفت، «من از سایر سرمایه گذاران می خواهم که فابریکه های بیشتری را در افغانستان ایجاد کنند تا فرصت های بیشتر کاری بوجود بیآیند و بتواند جلو مهاجرت جوانان افغان به کشورهای همسایه را بگیرد.»

وی افزود، «من برای چند ماه بیکار و با مشکلات اقتصادی مواجه بودم، با افزایش بیکاری و قیمت شدن مواد غذایی در ماه های گذشته، مجبور شدم تا از اقارب خود قرض بیگیرم تا اولادهای خود را سیر کنم، حالا که صاحب کار شدم ام قرض هایم را ادا می کنم.»

مرادی گفت، بعد از یافتن کاروی یک بار دیگر نسبت به آیندۀ خود امیدوار گردیده است.

محب الله حیدری یک سرباز سابق، بعد از یک مدت بیکاری، یک کاری را در فابریکۀ جدیدا افتتاح شدۀ بسته بندی و پروسس پنبه پیدا کرد.

وی گفت، «بعد از این که بیکار شدم در یک وضعیت بی سرنوشتی مطلق زندگی می کردم، از مشکلات روحی و روانی رنج می بردم، اما حالا که کار می کنم و بار دوش دیگران نیستم بسیار خوشحال هستم.»

وی افزود، «اگر فابریکه های بیشتری در کشور ایجاد شوند، دیگر ضرورت نیست که جوانان ما با رفتن به کشورهای همسایه از طریق مسیرهای غیرقانونی جان شان را به خطر بیآندازند. بیشتر جوانان به دلیل نبودن کار مجبور به مهاجرت می شوند.»

حیدری گفت، سرمایه گذاری های سکتور خصوصی یگانه امید جوانان افغان برای ایجاد فرصت های کاری و شغلی هستند.