پناهندگان

ایران با استفاده از وعدۀ جوازهای اقامه، افغانها را فریب داده و اخراج می کند

گزارش از عمران

ظاهرا مقامات ایرانی برای اخراج پناه جویان افغان بدون اسناد از وعده های دادن جوازهای اقامه برای فریب دادن آنها استفاده می کند. در اواسط ماه ثور، رژیم ایران به هدف تشویق پناهجویان بدون اسناد افغان غرض شرکت در یک احصایه، ارائه جوازهای اقامه شش ماهه را به آنها آغاز کرد. [عکس از عمران/سلام تایمز]

هرات -- مقام های ایرانی برای اخراج پناهجویان بدون اسناد افغان از وعده های دادن جوازهای اقامه برای فریب دادن آنها استفاده می کند.

رژیم ایران به تاریخ ۱۴ ماه ثور به هدف تشویق پناهجویان افغان بدون اسناد غرض شرکت در یک احصایه، ارائه جوازهای اقامه شش ماهه را به آنها آغاز کرد.

مقامات مدت این احصایه را تا اول ماه سرطان تمدید کرده اند.

اما نظر به گفتۀ پناهجویان افغان، این اقدام اخیر تنها یک نیرنگ به هدف دستگیری و اخراج پناهجویان از ایران است.

در عکس افغان های رد مرز شده از ایران به تاریخ ۱۵ ماه جوزا در یک کمپ مهاجرین ملل متحد در شهر هرات دیده می شوند. [عمران/سلام تایمز]

در عکس افغان های رد مرز شده از ایران به تاریخ ۱۵ ماه جوزا در یک کمپ مهاجرین ملل متحد در شهر هرات دیده می شوند. [عمران/سلام تایمز]

حسن قربانی یک باشندۀ ولایت غزنی که در این اواخر از ایران رد مرز شده است به روز یکشنبه (۱۵ ماه جوزا) در یک کمپ مهاجرین ملل متحد در شهر هرات گفت، کار فرمای وی از او خواست تا برای دریافت این جواز اقدام نماید.

وی گفت، «من برای گرفتن کارت اقامه در قطار ایستاده بودم که پولیس آمده و همه ما را که تعداد ما به ۶۰ نفر می رسید دستگیر نموده و به زندان انداختند، یک شب را در نظارت خانه سپری نمودیم و فردای آن روز رد مرز شدیم.»

قربانی گفت، نیروهای ایرانی پول و مبایل آنها را از ایشان گرفتند.

جواد خادمی یکی از باشندگان ولایت بامیان که وی نیز در این کمپ به سر می برد گفت، هدف اصلی ایران از توزیع جوازهای اقامه بدست آوردن بودجه از ملل متحد بود.

وی هم مانند قربانی گفت که برای گرفتن جواز اقامه درخواست داد و زمانی بازداشت شد که برای گرفتن این کارت در قطار ایستاد بود.

خادمی افزود، «توزیع جواز اقامه تنها یک دام برای پناهندگان افغان است. اکثر کسانیکه اخیرا رد مرز شده اند ادعا می کنند که هنگام انتظار در قطار برای گرفتن جواز دستگیر شده اند.»

به نقل از مقامات محلی افغان، رژیم ایران به صورت روزانه از ۲۵۰۰ الی ۳۰۰۰ پناهندۀ افغان را رد مرز می کند.

گرفتاری های غیرقانونی

در عین حال کسانیکه جوازهای اقامه را بدست آورده اند می گویند که این جوازها کم اهمیت هستند.

عبدالرحمن رحیمی یک باشندۀ ولایت غور که در کمپ مهاجرین در شهر هرات به سر می برد گفت، پولیس ایران پناهنجویان افغان را با وجود داشتن جوازهای معتبر اقامه بازداشت و رد مز کرده است.

وی گفت، «پولیس ایران بعد از دستگیری پناهجویان، جوازهای اقامه آنها را از بین می برند.»

علی احمد عزیزی، یک باشندۀ بادغیس که در این اواخر یکجا با خانم و سه فرزند اش رد مرز گردیده و اکنون در کمپ مهاجرین ملل متحد به سر می برد گفت، وی تنها دو هفته پیش جواز شش ماهۀ اقامه خود را بدست آورده بود.

وی افزود، با وجود این پولیس ایران وی و تمام خانواده اش را دستگیر و رد مرز کردند.

وی گفت، «من باوجود مشکلات فراوان توانستم که اقامه شش ماهه را بدست بیاورم، اما نتوانستم که یک کار را پیدا کنم. بالاخره وقتیکه بعد از انتظار زیاد در یک باغ در تهران کاری را پیدا کردم، پولیس آمد، دستانم را ولچک کردند و مرا به زندان بردند.»

عزیزی گفت، «وقتیکه من جواز اقامۀ خودرا برای شان نشان دادم، پولیس ایران آنرا پاره نموده و گفتند که در ایران برای ما جایی وجود ندارد.»

عزیزی اظهار داشت، ایران این جواز ها را فقط برای اخاذی از پناهجویان و رد مرز کردن آنها توزیع می کند.

ظلم و اخاذی

طرح اخیر در میانۀ گزارش های دوامدار در مورد شکنجه و اخاذی مقامات ایرانی ارائه می شود.

حبیب الله سادات یک باشندۀ ولایت غزنی که در این اواخر از ایران رد مرز شده است می گوید، نیروهای ایرانی مبلغ ۲میلیون ریال (۴۷ دالر) را از وی اخاذی کرده اند.

وی گفت، «زمانیکه پولیس به تعقیب من در یک ساحۀ اعمار ساختمان ها در تهران آمد، مرا شکنجه نموده، به دست هایم ولچک زدند و مرا زندانی کردند.»

وی افزود، «من برای سه روز در تشناب بندی بودم و برایم در جریان هر ۱۲ ساعت یک تکه نان همراه با یک قوطی خورد ماست و یک بوتل آب می دادند. من مجور بودم که غذای خودرا در همان تشنابی بخورم که در آن رفع حاجت می کردم.»

وی گفت، پولیس ایران به گونۀ مکرر از وی اخاذی کرد و هنگام رد مرز کردن وی به افغانستان هیچ پولی را در نزد وی نه گذاشتند.

محمد قاسم عثمانی یک باشندۀ هرات که به تاریخ ۱۵جوزا از ایران رد مرز شده است گفت، وی نیز شاهد شکنجۀ وحشیانه و ازار مهاجرین افغان توسط پولیس ایران بود.

وی گفت، «پولیس ایران برای لت و کوب افغانها از هرچیزی که به دست شان می آید استفاده می کردند. آنها به هیچکس رحم ندارند و حتی کودکان و نوجوانان را بواسطۀ شاک برقی و کیبل شکنجه می کنند.»

وی افزود، «من نتوانستم که دستمزد ۶ میلیون ریالی (۱۴۱ دالری) خود را از کارفرمایم بگیرم، من به پولیس عذر کردم که اجازه بدهد تا دستمزد ام را بگیرم اما برایم اجازه نه دادند. آنها حتی برایم اجازه ندادند که لباس و بوت هایم را از اطاقم بردارم.»

عثمانی گفت، کارفرمای او معاش یک ونیم ماهه وی را برایش نه داد و علاوه بر آن پولیس ۳۰۰۰۰۰ ریال (۷ دالر) را که وی در آن زمان با خود داشت از نزد وی گرفت.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

بهتر است امارت اسلامی این مهاجرین را در کار حفر نهر اب برای انحراف دریاهایی که از افغانستان به کشورهای همسایه سرازیر می شود به کار گیرد و این اب ها را به سمت دشت های خشک افغانستان هدایت کند به این ترتیب هم برای مهاجرین کار پیدا می شود ودیگر برای یک لقمه نان به کشورهای همسایه نمی روند هم زمین های کشاورزی در افغانستان اباد می شود وافغانستان در بخش تولیدات کشاورزی خودکفا می شود و حتی می تواند ان را صادر کند هم از خروج اب که ابروی افغانان است جلوگیری می شود و هزارویک فایده دیگر

پاسخ

یک ظلم خیانت و جنایت دیگر از طرف رژیم ضد اسلامی و انسانی ایران. ان شاءالله روزی خواهد رسید که حکومت ایران حساب تمام این جنایت ها را یک به یک بپردازد. و ایرانی ها همانطوریکه امروز از بیچارگی و بدبختی ما افغانها سوءاستفاده می کند و از شکنجه مهاجرین بی پناه افغان لذت می برند بزودی همین روزهای سخت را خودشان تجربه خواهند کرد.

پاسخ

از سال ها بدینسو ایران و پاکستان صدها میلیون دالر را به نام کمک به مهاجرین افغان از کشورها و سازمان های کمک کننده دریافت کرده اند اما در عمل به جای خدمت به آنها و مصرف پول کمک شده غرض بهبود وضعیت این مهاجرین آنها را شکنجه می دهند و قسمیکه در این ګزارش نیز بیان شد آنها را اخراج می نمایند. ایران در روز روشن به صورت بی شرمانه این باج ګیری و دزدی را انجام می دهد اما من تعجب می کنم که چرا سازمان های حقوق بشر و مدافع حقوق مهاجرین صدای شان را بلند نمی کنند؟ ایا ماموریت آنها دفاع از حقوق پناهجویان و مهاجرین نیست؟ اګر است چرا به داد این مهاجرین بیچاره و آواره که نی در کشور شان جای دارند و نه هم در بیرون نه می رسند؟ وظیفه آنها صرف معاش ګرفتن و عکس ګرفتن است؟

پاسخ