کابل -- مهلت درخواست پناهندگان افغان برای دریافت مدارک جواز اقامت موقت در ایران به پایان رسیده است. این برنامه به دلیل ناتوانی در جلوگیری از اخراج ها مورد انتقاد قرار گرفته است.
رژیم ایران به تاریخ ۲۲ حمل شروع به ارائه جوازهای اقامت شش ماهه به پناهجویان افغان بدون مدرک کرد تا آنها را تشویق به شرکت در سرشماری کند.
مقامات بعداً سرشماری را تا اوایل ماه سرطان تمدید کردند.
به گفته مقامات ایرانی، از جمله ۵ میلیون پناهجوی افغان مقیم این کشور حدود یک میلیون تن جوازهای موقت را دریافت کردند.
![پناهجویان افغان اخراج شده از ایران به تاریخ ۱۳ سرطان در ولایت نیمروز در مرز افغانستان و ایران دیده می شوند. [عبدالله عزیزی/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2022/07/12/36178-n_3-739_416.webp)
پناهجویان افغان اخراج شده از ایران به تاریخ ۱۳ سرطان در ولایت نیمروز در مرز افغانستان و ایران دیده می شوند. [عبدالله عزیزی/سلام تایمز]
اگرچه مقامات ایرانی می گویند افرادی که جواز اقامت ندارند بلافاصله از کشور اخراج خواهند شد، اما خود پناهندگان مدت هاست که می گویند این تلاش تنها بهانه ای برای اخاذی بوده است.
محمد جاوید قربانی، یک افغان که از ایران اخراج شده است، در شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز گفت، «صدور جواز اقامت هیچ کمکی به بهبود وضعیت پناهجویان افغان در ایران نکرده است.»
او به تاریخ ۱۳ سرطان گفت، «پولیس ایران به دستگیری و اخراج پناهندگان بدون توجه به داشتن جوازهای موقت ادامه داد.»
قربانی گفت، «ما یک گروه ۱۰ نفره بودیم که در ساختمانی در مشهد کار می کردیم، شش نفر از ما جوازهای شش ماهه معتبر داشتند اما پولیس همه ما را دستگیر و اخراج کرد.»
او گفت، «فشار رژیم ایران بر پناهجویان افغان همیشه شدید و بالا بوده است،» و افزود که چنین فشاری به این معناست که پناهندگان باید در خفا و بدون آرامش فکری زندگی بکنند.
خیرمحمد غلامی، باشنده هرات که او نیز اخیراً اخراج شده است، گفت که دفاتر مسئول صدور جوازهای موقت همه بسته شده اند.
او گفت، در حالی که رژیم ایران ادعا می کند پناهندگانی که دارای جواز اقامت معتبر هستند ممکن است به طور قانونی در کشور بمانند، پولیس ایران به هر حال آنها را دستگیر و اخراج می کند.
او گفت، «توزیع جواز اقامت فقط یک نمایش بود و به همین دلیل من برای دریافت آن درخواست نکردم. تنها هدف از آن گرفتن پول از پناهجویان افغان بود.»
جوازهای بی فایده
به گفته پناهندگان افغان، جوازهای اقامتی که توسط رژیم ایران توزیع می شود، وزن قانونی در آنکشور ندارند.
نور رحمان، یک پناهجوی افغان که اکنون در شهر زرنج است، گفت که پولیس ایران به جستجو و اخراج اجباری پناهجویان افغان ادامه داد.
او گفت، «من یک ماه پیش جواز اقامت گرفته بودم، اما با وجود داشتن آن، نیروهای امنیتی ایران مرا دستگیر و از کشور اخراج کردند.»
وی افزود، «من برای این جواز ۴ میلیون ریال ایرانی (حدود ۱۲۰۰۰ افغانی یا ۱۳۶ دالر) پرداختم، اما ... هیچ ارزشی ندارد.»
او گفت، بسیاری از افغان های اخراج شده اخیراً جوازهای شش ماهه را دریافت کرده اند.
داوود، یکی دیگر از پناهجویان افغان اخراج شده، گفت، اما هیچ تفاوتی بین کسانی که این کار را کردند و کسانی که نکردند وجود نداشت.
او افزود، «با وجود اینکه ما جوازهای معتبر داشتیم، نانوایی ها به ما نان نمی دادند، و وقتی هر دوکاندار می دانست که ما افغان هستیم، از فروش مواد غذایی به ما امتناع می کرد».
وی افزود که شهروندان ایرانی به دلیل فشار رژیم ایران حتی از به کرایه دادن خانه های خود به افغان ها خودداری می کنند.
با وجود اعتبار چهار ماهه جواز داوود، پولیس ایران بدون اینکه اجازه دهد وی دو ماه اجورهء باقی مانده خود را از مستخدم خود دریافت کند، او را دستگیر و به افغانستان تبعید کرد.
همسایه بد
عباس حسینی، یک اخراج شدهء افغان از ایران، گفت که بسیاری از افغانها با رفتن به ایران تلاش می‌کنند از بیکاری و بلاتکلیفی در کشور خود فرار کنند، اما رژیم به جای پناه دادن به آنها، آنها را بیرون می‌کند و جانشان را در خطر بیشتری قرار می‌دهد.
وی گفت، «کشورهای اروپایی و ایالات متحده کشورهای اسلامی نیستند، با این حال درهای خود را برای استقبال از افغان ها باز کرده اند. از سوی دیگر کشورهای اسلامی مانند ایران برعکس عمل می کنند.»
وی افزود، «مهاجرین افغان برای فرار از چالش‌های دلهره‌آور و فقر در داخل به ایران می‌روند، اما در آنجا با مشکلات و تحقیر بیشتری مواجه می‌شوند.»
حسینی گفت، زمانی که کشوری با مصیبت و بحران مواجه می شود، همسایگان آن معمولا آغوش خود را به روی شهروندانش باز می کنند. در عوض همسایگان افغانستان به افغان ها پشت کرده اند.
شفیع کامیار، یک فعال مدنی در شهر هرات گفت، «جوانان افغان برای فرار از بیکاری و درماندگی به ایران مهاجرت می کنند،اما نیروهای ایرانی بی رحمانه آنها را هدف قرار می دهند و می کشند. یک همسایه خوب همیشه باید از همسایه ای که روزهای سختی را پشت سر می گذارد، حمایت کند.»
وی با اشاره به حمله روسیه به اوکراین گفت، «همسایگان افغانستان مانند ایران باید از همسایگان اوکراین که مرزهای خود را به روی اوکراینی های جنگ زده باز کرده اند، درس بگیرند.»
کامیار گفت، «اما همسایگان افغانستان دقیقاً برعکس عمل می‌کنند و مرزهای خود را به روی پناهجویان افغان می‌بندند.»
وی هشدار داد که هرگونه افزایش بیشتر در اخراج پناهجویان افغان از سوی ایران تنها باعث عمیق شدن بحران اقتصادی و اجتماعی جاری در افغانستان خواهد شد.
سلام تایمز نه به اصول روزنامه نگاری توجه می کند و نه آنها را مراعت می کند. دلیل آن این است که پاکستان هر روزهمان ظلم‌هایی را که ایران انجام می‌دهد با افغانها انجام می‌دهد. اما تا به حال در صفحه سلام تایمز نخوانده ام که حداقل یک گزارش/خبر در این باره تهیه کرده باشند تا به مردم نشان دهند که رسالت روزنامه نگاری بی طرفانه دارند و بنویسند که بله، پاکستان نیز به افغان ها ظلم می کند. هر روز جوانان را می زدند. آنها زنان را به طور ناشایسته در دروازه های ورودی و خروجی و بسیاری از ظلم های دیگر که پاکستان در حق افغان ها می کند، مجبور می کنند. ایران و پاکستان در مقابل افغانستان مانند گوش یک سگ هستند. هیچ تفاوتی بین این دو وجود ندارد. جامعه جهانی که خود را مدافع حقوق بشر می نامد، نیز با افغان ها رفتار بدی کرده است. بر اساس گزارش های اخیر، بی بی سی در آخرین تحقیقات خود اعلام کرده است که کماندوهای نیروهای ویژه نیروی هوایی بریتانیا بین سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ بدون حکم قضایی ده ها غیرنظامی را در ولایت هلمند کشته اند. یعنی الان که ایران و پاکستان افغان ها را در محاکم صحرایی می کنند، فرقی بین آنها و جامعه بین المللی نیست. اگر ایران و پاکستان الان این فجایع را انجام می دهند و گزارش هایشان پخش می شود، نیروهای بین المللی در ۲۰ سال گذشته این کار را در افغانستان انجام داده اند. شبکه های اطلاعاتی آن ها هنوز فعال هستند و افغان ها را به نام های مختلف شکنجه/کشتن می کنند. درخواست ما تحقیق در مورد جنایات کنونی و گذشته قربانیان بیگناه افغان، اجرای عدالت برای قربانیان و بازخواست عاملان جنایات است. امیدوارم سلام تایمز رسالت رسانه ای خود را به درستی انجام دهد!
پاسخ7 دیدگاه
من چند وقت پیش خبری را در سلام تایمز خواندم که به نقل از مهاجرین دیپورت شده می گفت که برنامۀ جواز اقامت در حقیقت دروغ و یک بهانه برای اخراج افغان های مهاجر است. علاوه بر این ایران با استفاده از این برنامه میلیون ها دالر را از یو این ایچ سی آر و سایر سازمان های کمک کننده گرفت و حالا که آن برنامه خلاص شد طبعا که با شدت هر چه بیشتر به آزار و اذیت مهاجرین افغان می پردازند. من از طریق سایت شما بر نهاد های حقوق بشری و سازمان ملل متحد صدا می کنم که رژیم ایران را در قبال جنایت های آن در مقابل مهاجرین افغان پاسخگو قرار داده و نگذارد که حقوق بشری افغان ها بیشتر از این پایمال شود. هیچکس از روی هوس کشور خود را ترک نمی کند بلکه مجبور ساخته می شود تا به کشور دیگری مهاجرت نماید. با توجه به اینکه افغانها در داخل کشور شان با وضعیت بسیار وخیم روبرو هستند ایران و هر کشور دیگری مسؤلیت دارد تا به افغانهای مهاجر مطابق قوانین بین المللی رفتار نمایند. شیرین علیزی
پاسخ7 دیدگاه
اگر عاشق خودم آدم خوب می بود، من در جستجوی عاشقان دیگر نمی بودم
پاسخ7 دیدگاه
رژیم ایران همیشه از مهاجرین و پناهجویان افغان بحیث یک وسیله برای تحت فشار قرار دادن حکومت های افغانستان استفاده کرده است. در زمان جمهوریت هم هرګاه که روابط افغانستان و ایران خراب می شد ایران شروع می کرد به اخراج پناهجویان افغان. حالا هم ایران کوشش می کند که با استفاده از مهاجرین افغان طالبان را مجبور سازد تا آب بند کمال خان را به طرف ایران آزاد سازند. ایران هیچګاه یک همسایه خوب برای افغانستان نبوده است و برای تامین منافع خوش همیشه تلاش کرده است تا افغان های عادی را قربانی سازد. مرګ بر ظالمان و انسان های بی رحم
پاسخ7 دیدگاه
بدبختانه کې هیچ کشور در مقابل افغان ها رویه خوبی نه کرده است و نمی کند. باوجود آن که من شخصا از ایران و ایرانی ها بخاطر دشمنی آنها در مقابل افغانها نفرت می کنم، اما این را باید درک کنیم که جای دادن به پنج میلیون انسان از یک کشور دیګر کار اسان نیست. شما ببینید پاکستان به شمول سازمان صحی جهان، یونیسف، یونیجسیار، و دیګر سازمانهای بین المللی بخاطر وجود یک میلیون یا دو میلین مهاجرین افغان بطور منظم پول میګیرد اما مطمئن نیستم که آیا سازمانهای مذکور به ایران هم چنین کمک می کند یا خیر. اصلا هر کس خانه خود را برای خود جور می کند. باوجود آن که ایرانی ها یک کشور کلان دارد اما آنها کشور خود را برابر خود جور کرده است. بهتر اینست که جهان به حاکمان فعلی افغانستان سازش کنند، کمک های را فراهم سازند و دیګر نګذارند که افغانهای به یک کشور و کشور دیګر مهاجر شوند.
پاسخ7 دیدگاه
بی بی سی گفت، این تحقیق بر اساس تحقیقات محاکم، ایمیل ها و بازدیدهای خبرنگاران که به افغانستان فرستاده است انجام یافته است. این چینل اقدام ارتش انگلستان را یک جنایت جنگی خواند. بر اساس این مطالعه، افسران بلند رتبۀ نیروهای ویژۀ نیروی هوایی بریتانیا از کشته شدن تعداد زیاد افغانها در آن زمان حیران بوده و دلایل ارائه شده توسط سربازان آنها منطقی به نظر نمی رسیدند. تحقیق می گوید که افسران مافوق چندین بار به نیروهایی بریتانیایی اخطار داده اند. اما مقامات ارشد شک و تردید خود را در مورد نیروهای ویژه در داخل ارتش غرض انجام بررسی مطرح نه کردند. نظر به گزارش بی بی سی، جنرال مارک کارلیتون اسمیت، فرماندۀ وقت نیروهای ویژه بریتانیا در افغانستان، با وجود مطلع شدن از این قتل نتوانست انرا به پولیس نظامی بریتانیا گزارش کند. کارلتون اسمیت که ماه گذشته از ارتش بریتانیا اخراج گردید از اظهار نظر در این مورد خود داری کرد. بر اساس این گزارش، با توجه به قوانین بریتانیا، انجام عملیات نظامی بدون اطلاع فرماندۀ عمومی پولیس نظامی یک جرم قانونی است. به گزارش بی بی سی، در جریان این سالها، تحقیقات در بارۀ بیش از ۶۰۰ تخلف انجام شده توسط کماندوهای نیروهای ویژۀ نیروی هوایی توسط پولیس نظامی بریتانیا آغاز گردیده است. اما این قضیه بدون رسیدن به یک نتیجه بسته شده است. دگروال اولیور لی، فرماندۀ وقت نیروهای بریتانیایی در افغانستان به پانارومای بی بی سی گفت، در اینجا صحبت در مورد یک موضوع غم انگیز است که باید به صورت همه جانبه بررسی شود.
پاسخ7 دیدگاه
درست است، ایران شیطان است، یک خوک است و یک مرتد است. دشمن دایمی افغانها است و این ثابت شده است. شما میتوانید برخورد دوستان بین المللی ما را که در این گزارش به خوبی واضح شده است مشاهده کنید: تاند (سه شنبه ۲۰ سرطان) -- سازمان عفو بین الملل خواهان تحقیقات فوری در مورد اتهامات جنگی توسط سربازان انگلیسی در افغانستان شده است. یک تحقیق که توسط سرویس جهانی بی بی سی که در یک برنامه به روزشنبه به نشر رسید، یافته است که در بین سال های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ گروه های ویژۀ نیروی هوایی بریتانیا ۵۴ فرد ملکی را به صورت غیرقانونی به قتل رسانیده اند. اما ارتش برتانیا این حقایق را پنهان کرده است. بر اساس یک تحقیق که توسط برنامۀ پانارومای بی بی سی صورت گرفته است، سربازان بریتانوی آن عده از مردان و جوانان افغان را که فکر می کردند که نظر به عمر توانایی جنگیدن را دارند به گونۀ مشکوک اما مشابه در جریان ماموریت های جداگانه به قتل رسانیده اند. این گزارش که بعد از چهار سال تحقیق منتشر شده است می گوید که افراد ملکی در برخی موارد با تهدید اسلحه مجبور شده اند که اعتراف کنند. بعد از نشر گزارش بی بی سی، زمان سلطانی یک محقق سازمان عفو بین المللی در آسیای جنوبی که در لندن به سر می برد گفت، «سازمان عفو بین المللی خواهان تحقیقات مؤثر و شفاف در مورد اتهامات وارده علیه نیروهای ویژۀ بریتانیایی در افغانستان می باشد تا بدینوسیله قربانیان به عدالت رسیده و عاملین آن به پنجۀ قانون سپرده شوند.» من بخش دیگر آنرا در تبصرۀ بعدی خواهم نوشت زیرا در اینجا جای کافی برای نوشتن آن وجود ندارد.
پاسخ7 دیدگاه