افغان ها پیش از اخراج از ایران از لت و کوب و شکنجه حکایت می کنند

هرات -- با ادامه افزایش تعداد پناهجویان افغان که از ایران اخراج می شوند، بیشتر و بیشتر از ضرب و شتم و شکنجه وحشیانه توسط پولیس و همچنین ایرانیان عادی حکایت می دهند.

به گفته افغان‌هایی که اخیراً اخراج شده‌اند، خشونت عمدتاً بر کسانی رخ می‌دهد که فاقد مجوز اقامت هستند.

نقیب الله غفوری، ۲۳ ساله، باشنده تخار که در یک دوکان در تهران کار می کرد گفت که توسط پولیس ایران دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار گرفت و پایش شکست.

سربازان ایرانی غفوری را در حالی که از زخم هایش خون می رفت در یک زندان محلی بازداشت کردند.

او بارها از سربازان ایرانی خواست که اجازه دهند به شفاخانه برود، اما به جای تداوی شدن، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

او گفت که سربازان با تمسخر می گفتند که داکتران ایرانی وقت کافی برای معالجه افغان ها ندارند و پناهندگان غیرقانونی باید در کشور خود به دنبال تداوی باشند.

او گفت که مقامات ایرانی سپس غفوری را به کمپ های منتقل کردند، جایی که او و دیگر افغان‌ها در آن نگهداری می‌شدند و همچنان مورد آزار و اذیت و ضرب و شتم قرار می‌گرفتند.

او می گوید، در راه رفتن به کمپ درد داشتم اما در راه و کمپ به من آب و غذا ندادند و در نهایت مرا رد مرز کردند. سفر طولانی بازگشت به افغانستان را با شکم خالی در حالی که درد زیادی داشتم تحمل کردم».

در زمان مصاحبه، بتاریخ ۲۱ حمل، غفوری در کمپ پناهندگان سازمان ملل متحد در هرات تحت معالجه بود.

غفوری گفت: «پولیس ده ها تن از دوستانم را نیز دستگیر کرده و آنها را شوکه کرده و توسط کېبل مورد ضرب و شتم قرار داده است.

او گفت، «از زمانی که مجروح شدم، چهار روز طول کشید تا به شهر هرات برسم. درد شدیدی داشتم و حتی یک ساعت هم نمی توانستم بخوابم.»

خشونت علیه افغان های بدون اسناد

رژیم ایران با همکاری برخی از مردم محلی، اخیراً کمپاین عمومی را برای دستگیری و محاکمه پناهندگان افغان که فاقد جواز اقامت هستند، راه اندازی کرده است.

چندین پناهجوی افغان که اخیراً اخراج شده‌اند، گفتند که نیروهای ایرانی و برخی از مردم محلی جستجو در شهرهای ایران را برای یافتن چنین افغان‌هایی آغاز کرده‌اند.

پس از شناسایی ایرانی‌ها، افغان‌ها مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و چند روز قبل از اخراج در زندان نگه داشته می‌شوند.

کلیم الله نوری، ۷۴ ساله، باشندهء ولایت کاپیسا می گوید که در یک ضرب و شتم در اصفهان جراحات جدی دیده است.

نوری برای کار به ایران رفته بود و چند روزی را در مرغداری گذرانده بود اما پس از دستگیری بدون دریافت اجوره اخراج شد.

او بتاریخ ۲۱ حمل از کمپ پناهندگان سازمان ملل متحد در هرات گفت که چند مرد جوان ایرانی او را با چوب زدند.

سر، پاها و کمرش مجروح شده بود. نوری گفت که بر اثر جراحات سر و پایش خونریزی داشت و سربازان ایرانی او را چندین هفته بدون معالجه صحی زندانی کردند.

او پس از ۱۰ روز به هرات رسید. زخم هایش خوب شده است، اما هنوز داغ زخم ها روی بدنش دیده می شود.

او گفت، «ایرانی‌ها با افغان‌ها مانند حیوانات رفتار می‌کردند. آنها می‌گفتند افغان‌ها گوسفند هستند و باید در گاوخانه بمانند. آنها حدود ۵۰ تا ۶۰ نفر را در یک اتاق کوچک حبس کردند.»

نوری که به دلیل فقر و بیکاری به ایران رفته است، گفت که تصمیم گرفته است هرگز به ایران باز نگردد، حتی اگر در افغانستان از گرسنگی بمیرد.

شکنجه روانی

خشونت باعث شده است که برخی از افغان‌ها در ایران، باوجود بدست داشتن جواز اقامت، از ترس دستگیری یا آزار و اذیت پنهان شوند.

عبدالقادر بهبودی، باشنده هرات که در یزد، ایران زندگی می کند، بتاریخ ۲۱ حمل گفت که یک هفته است که خانه اش را ترک نکرده است.

او و خانواده اش بیش از دو دهه است که در ایران زندگی می کنند.

بهبودی گفت: «من ۲۰ سال است که در یک شرکت ساختمانی در ایران کار می کنم، اما می ترسم اگر پولیس مرا دستگیر کند، همه چیزم -- وظیفه را از دست بدهم.»

او گفت که پس از کشته شدن دو روحانی ایرانی در نیمه ماه حمل در مشهد، زندگی برای افغان ها به کابوس تبدیل شده است. پولیس یک مظنون ازبک تبار را دستگیر کرد، اما این قتل موجی از احساسات ضد افغانی را به راه انداخت.

او گفت که چهار فرزند بهبودی از ترس اخراج و تحویل به پولیس به مکتب نمی روند.