از زمان تسلط طالبان بیش از ۱۰۰ کارخانه در هرات مسدود شده اند

هرات -- اتاق معادن و صنایع هرات می گوید که از زمان به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در ماه اسد، بیشتر از ۱۰۰ کارخانه فعالیت خود را متوقف کرده اند.

در ابتدا حدود ۴۰۰ کارخانه در شهرک صنعتی هرات فعالیت می کردند. طی چند سال گذشته، نصفی از آنها به دلیل ناامنی و پالیسی های بازارشکن ایران بسته شدند.

از جمع ۲۰۰ کارخانه باقی مانده، بیشتر از ۱۰۰ کارخانه پس از سقوط هرات به دست طالبان غیرفعال شدند. مقامات گفتند، در حال حاضر فقط ۸۰ کارخانه در حال فعالیت هستند که اکثریت آنها مواد غذایی، نوشیدنی های غیر الکولی و مواد ساختمانی را تولید می کنند.

حمیدالله خادم رئیس اتاق معادن و صنایع گفت، با تغیر شدن حکومت یک بحران اقتصادی جدیدی به وجود آمده است.

وی گفت، به دلیل اختلال در بانک ها، ضعیف شدن قدرت خریداری افغان ها و وضعیت نامشخص سیاسی، بیشتر از ۱۰۰ کارخانه در شهرک صنعتی هرات بسته شده اند.

خادم افزود، با توجه به اینکه سرمایه گذاران نمی توانند به پول خود در بانک ها دسترسی داشته باشند، «واردات مواد خام توسط شهرک صنعتی متأثر شده و اکثریت کارخانه ها مواد لازم را برای تولید ندارند».

وی هشدار داد، تا زمانیکه بودجه های سرمایه گذاران به اقتصاد اضافه نشود و برای واردات مواد خام قراردادهای جدیدی امضا نشوند، کارخانه های بیشتری رکود خواهند کرد که این امر بر اقتصاد فلج شده افغانستان تأثیر منفی بیشتری وارد خواهد کرد.

وی افزود، در همین حال، تولیدات برخی از کارخانه ها که هیچ کس آنها را در شرایط سخت و نامشخص خریداری نمی کند، در گدام ها ذخیره شده اند.

به عنوان مثال، تولید فلزات در این شهرک صنعتی به طور کامل متوقف شده است زیرا بحران اقتصادی کارهای ساختمانی را متوقف کرده است.

ضررهای بزرگ

به گفته مالکین کارخانه ها، ضررها در حال حاضر به میلیون ها دالر می رسد.

عصمت الله وردک رئیس کارخانه ذوب آهن کابل فولاد در شهرک صنعتی هرات گفت که کارخانه وی که یکی از بزرگترین کارخانه های ذوب آهن در افغانستان است، پس از به قدرت رسیدن طالبان در این کشور عملیات خود را متوقف کرده است.

وی با افزودن اینکه وی بیش از ۱۸ میلیارد افغانی (۲۰۰ میلیون دالر) دارایی خود را از دست داده است گفت، «یک ماه گذشت که کارخانه ما بسته شده است و بیش از ۴۰۰ کارمند که در دو شیفت (شب و روز) کار می کردند وظایف خود را از دست داده اند.»

وردک گفت، «اقتصاد تمام کشور به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است.»

وی گفت، با تغیرشدن حکومت پروژه های زیربنایی و فعالیت های ساختمانی خصوصی متوقف شده و ارزش اجناس فلزی که در این پروژه ها استفاده می شود، تقریباً به صفر رسیده است.

وی افزود، «پولی که ما برای سرمایه گذاری مجدد استفاده می کردیم، در بانک ها منجمد شده و ما دیگر توان خریداری مواد خام را نداریم.»

عبدالمتین قلندری رئیس یک کارخانه تولید چوب در هرات گفت، «به دلیل چالش های اقتصادی جاری همراه با وضعیت نامشخص سیاسی، کارخانه ما از ۴۵ روز گذشته بدینسو بسته است.»

وی گفت، اعتماد بالنفس سرمایه گذاران به شدت سقوط کرده و آنها را مجبور کرده است تا در سرمایه گذاری های خود تجدید نظر کنند.

وی افزود، در حالیکه سابق در کارخانه اش بیشتر از ۵۰ کارمند کار می کردند، فقط دو نفر از آنها باقی مانده اند تا امنیت را تأمین کنند.

قلندری گفت، «سرمایه گذاران و مشتریان هر دو در بانک ها پول دارند و بانک ها به هیچکس اجازه دسترسی به پول خود را نمی دهند، بنا بر این ما نمی توانیم مواد خام را خریداری کنیم.»

وی گفت، مواد خام این کارخانه در بنادر ذخیره شده و باعث هزینه ترانزیت روزانه می شود که این یک هزینه اضافی دیگری است.

قلندری گفت که وی ۶۳۰ میلیون افغانی (۷ میلیون دالر) را در تجارت خود سرمایه گذاری کرده است که همه آن در خطر است.

هزاران فرصت کاری از دست رفت

به گفته اتاق صنایع و معادن هرات، این مسدودیت همچنان به این معنی است که بیشتر از ۳۰۰۰ کارمند طی دو ماه گذشته بیکار شده اند.

در میان آنها متخصصین و انجنیرانی هستند که در سکتور صنعتی کارهای تخنیکی و تخصصی را انجام می دادند.

حضرت گل یک باشنده ولایت ننگرهار که از ده سال بدینسو در کارخانه ذوب آهن کابل فولاد کار می کند گفت که ۴۰۰ نفر از همکارانش از کار اخراج شدند.

حضرت گل که یکی از خوش قسمت ترین کارمندان به شمار می آید، بیش از یک ماه است که کار نمی کند اما هنوز هم معاش خود را دریافت می کند. با این حال، وی نگران است که این مسئله برای مدت طولانی ادامه نخواهد داشت و در نهایت شغل خود را از دست خواهد داد.

وی با افزودن اینکه تعجب می کند که چرا حکومت جدید مشکلات موجوده سرمایه گذاران را نادیده می گیرد گفت، «فعالیت های کارخانه به طور کامل متوقف شده و هیچ تولیدی وجود ندارد.»

عبدالجبار یکی دیگر از کارمندان ذوب آهن فولاد کابل گفت که قبل از اینکه در جریان این بحران سیاسی شغل خود را از دست دهد به مدت ۱۰ سال در بخش ذوب آهن این کارخانه کار کرده است.

وی گفت که اکنون چاره ای نخواهد داشت جز اینکه به ایران مهاجرت کند.

عبدالجبار گفت، طالبان ادعا می کنند که بر افغانستان حکومت می کنند، بنابر این باید برای جوانان فرصت های کاری را ایجاد کنند.

وی گفت، «ما خواسته های بزرگی نداریم».

وی گفت، اگر طالبان نمی توانند محیط کسب و کار را بهبود بخشند، حداقل نباید چیزی را از بین ببرند که افغان ها در سال های گذشته ساخته اند.