تاجران کندز پس از تخریب شدن دوکان هایشان در جریان جنگ خواستار جبران خساره شدند

کندز -- مالکین دوکان ها در شهر کندز در شمال افغانستان به دلیل تخریب شدن دوکان هایشان و از دست دادن اجناس خود در جریان جنگ در ماه اسد، خواستار جبران خسارات هستند.

آنها ادعا می کنند که حد اقل ۲۲ باب دوکان به تاریخ ۱۷ اسد در جریان جنگ در کندز به آتش کشیده شده و بالای هر دوکاندار ده ها هزار دالر خساره را وارد کرده است.

عنایت الله کندزی که در نزدیکی چوک کندز یک دوکان لباس دارد به سلام تایمز گفت که در این آتش سوزی به ارزش بیش از ۵۷۰۰۰ دالر اجناس را از دست داده است.

وی گفت، «من به مدت ۱۰ سال با پسرم در این دوکان کار کردم. اما من همه چیز را در یک روز از دست دادم. حکومت فعلی باید خسارات ما را جبران کند.»

برخی از دوکان های لباس، رخت فروشی ها و بوت فروشی ها، زرگری ها و درملتون ها تخریب شدند.

عبدالحسین سیال مالک یک درملتون گفت که تمام ادویه جاتی که وی ذخیره کرده بود همراه با تجهیزات طبی در معاینه خانه یک داکتر در منزل دوم ساختمان وی سوختند.

وی گفت، «من حدود ۷.۵ میلیون افغانی (۸۸۰۰۰ دالر) را از دست داده ام.»

وی با اینکه از حکومت طالبان خواست که این موضوع را پیگیری کرده و به دوکانداران جبران خساره بپردازد افزود، «علاوه بر دوکان من، ۲۱ دوکان دیگر نیز سوخته اند.»

احمد عزیر عزیزی یک باشنده شهر کندز گفت، از زمانی که طالبان مرکز این ولایت را تحت کنترل خود درآورده اند، بیکاری روز به روز افزایش می یابد.

وی گفت، «دوکانداران اجناس ندارند و مشتریان پول ندارند. این چه نوع صلحی است؟ این چه نوع «نظام اسلامی» است که مردم در ظرف یک ماه با قحطی روبرو می شوند؟»

وی گفت، افغان ها آرزوی صلحی را دارند که بهبود اقتصادی آنها را تقویت کرده و برای آنها فرصت های کاری را ایجاد کند.

مردم نمی دانند چه کار کنند

زرغون سلیمی یک باشنده در مورد یک صحنه ای که در نقاط دیگر به شمول هرات تکرار شده است گفت، صدها نفر هر روز در چوک عمومی شهر کندز برای کار انتظار می کنند.

وی گفت، «در گذشته بیکاری و سردرگمی با وجود ناامنی در این سطح نبودند. اکنون مردم نمی دانند که چه کار کنند و کجا بروند.»

صلاح الدین حقخواه یک محصل پوهنتون کندز گفت، «جوانان ما به هر جا فرار کرده اند و کاروبار ها و سکتور خصوصی نابود شده است.»

به اولین روز سال تحصیلی افغانستان پوهنتون ها در بیشتر نقاط کشور تقریباً خالی بودند زیرا استادان و محصلین با قواعد جدید سختگیرانه طالبان که محصلین را بر اساس جنسیت جدا می کنند، دست و پنجه نرم می کنند.

حقخواه گفت، افغان ها برای صلح امیدوار بودند، اما این امیدها با گذشتن هر روز به ناامیدی تبدیل می شوند.

سید محمود جلیلی یک باشنده کندز گفت، «طالبان باید فرصت های کاری را ایجاد کنند و کشور را از این وضعیت بدبختی بیرون کنند.»

دست کم نصفی از مردم با احتمال بیکاری مواجه هستند زیرا طالبان با نحوه رفتار با زنان در نیروی کاری دست و پنجه نرم می کنند.

یک زن که در وزارت مخابرات رژیم پیشین کار می کرد به ای اف پی گفت، «طالبان به ما گفته است که در خانه بمانیم.»

وی گفت، «امنیت است، اما اگر مواد غذایی وجود نداشته باشد، به زودی اوضاع تغیر خواهد کرد.»