باشندگان بیچاره کندز لوازم استفاده شده خانه را می فروشند تا مواد غذایی را خریداری کنند

کندز -- باشندگان کندز به طور فزاینده ای لوازم و فرنیچر خانه خود را می فروشند تا خانواده های خود را تغذیه کنند.

از زمان سقوط حکومت قبلی چهار ماه قبل، افغان‌ ها در سراسر کشور با فقر و بیکاری گسترده روبرو شده اند.

محمد صابر صابری یک باشنده شهر کندز به تاریخ ۱۴ قوس به سلام تایمز گفت، باشندگان اثاث خانه، تلویزیون ها، یخچال ها، ایرکندیشن ها، آلماری ها، تخت های خواب، ظروف آشپزخانه و غیره وسایل خود را به بازار اجناس دست دوم در شهر کندز می آورند.

صابری که در حکومت قبلی کار می کرد گفت، «باورم نمی شود که من وسایل خانه ام را می فروشم. این اجناس را با امیدهای زیادی خریده بودم و آرزوی یک زندگی خوبی را داشتم، اما اکنون باید اینها را بفروشم.»

وی گفت که وی از چهار ماه گذشته بدینسو بیکار بوده و حتی برای خریدن لوازم ضروری هم پول کافی ندارد.

عصمت الله رفیعی یکی دیگر از باشندگان شهر کندز، در یک دوکان اجناس دست دوم بود تا تلویزیون خود را بفروشد و بتواند برای خانواده اش غذا تهیه کند.

وی به سلام تایمز گفت، «ما در خانه چیزی نداریم که بخوریم. فرزندانم گرسنه هستند؛ من آمده ام تا این تلویزیون را بفروشم و برای آنها غذا بخرم.»

وی افزود، «من چه کرده می توانم؟ ما چاره دیگری نداریم.»

شفیقه اکبری که همچنان در حکومت قبلی کار می کرد به سلام تایمز گفت که وی مجبور است تا برای تغذیه کردن فرزندانش وسایل خانه خود را بفروشد.

شفیقه یک بیوه و مادر شش فرزند گفت، «من نمی دانم که برای ما چه اتفاقی خواهد افتاد.»

وی افزود، «من امروز آمده ام تا وسایل خانه ام را بفروشم و با پول آن مواد غذایی بخرم، اما اگر این وضعیت ادامه پیدا کند چه خواهد شد؟»

دکانداران عادی در بازار اجناس دست دوم کندز افزایشی را در فروش لوازم خانه مشاهده کرده اند که مالکین برخی از آنها را از روی بیچارگی به قیمت های پائین می فروشند.

غلام سخی ۳۸ ساله که یک دوکان اجناس دست دوم را در شهر کندز اداره می کند گفت، در این روزها، بسیاری از خانواده ها برای فروختن لوازم خانه خود می آیند، اما فروشات آن بسیار کم است.

وی گفت، باشندگان «تمام لوازم خانه های خود را برای فروش می آورند، اما فروشات آنها پائین است زیرا خریداران پول نقد زیادی ندارند و نمی توانند لوازم را با قیمت مناسب بخرند».

به گفته محمد امین ۴۴ ساله که همچنان یک دوکان اجناس دست دوم را اداره می کند، اجناسی که در بازار ۲۰۰۰۰ افغانی (۱۷۰ دالر) قیمت دارند، در اینجا به قیمت ۵۰۰۰ افغانی فروخته می شوند.

وی گفت، بعضی از مردم محلی «اجناس ضروری خانه را برای خریدن غذا می فروشند. آنها برای اینکه از گرسنگی نجات پیدا کنند، وسایل خانه خود را حتی با کمتر از نصف قیمت آنها می فروشند.»

فرار جوانان

بعضی از کسانی که ملکیت های خود را می فروشند قصد دارند تا افغانستان را ترک کنند.

محمد فارق شکوری یک فعال جامعه مدنی در شهر کندز گفت، این گونه افغان ها پس از متحمل شدن فقر، جنگ، بیکاری، آوارگی، محرومیت و مرگ، اکنون می خواهند که کشور خود را ترک کنند.

وی گفت، «ما هر روز افغان های جوان را در اینجا می بینیم که لوازم خانه های خود را با نصف قیمت در بازار اجناس دست دوم می فروشند و به دنبال این هستند که به طور غیرقانونی به ایران و پاکستان بروند.»

عبدالحکیم زبیدی یک استاد پوهنتون کندز به سلام تایمز گفت، بعضی از افغان های جوان که کشور را ترک کرده اند دارای مدرک های لیسانس و ماستری هستند، در حالیکه بعضی دیگر محصلین پوهنتون بودند.

وی گفت، «متأسفانه تعدادی از این افغان های جوان در این راه زندگی های خود را از دست می دهند و تعدادی از آنها از سوی نیروهای ایرانی دستگیرشده و پس از شکنجه شدن به افغانستان بازگردانده می شوند.»

وی افزود، کشورهای همسایه نباید با افغان ها بدرفتاری کنند و نباید آنها را شکنجه کنند.

وی گفت، «خواسته ما از حکومت همیشه این بوده است که برای جوانان ما وظایف و شغل را فراهم کند تا افغان ها مجبور نشوند که کشور را ترک کنند.