با بسته شدن فابریکه های کندز صدها نفر با مشکلات سخت روبرو شدند

کندز -- در میان عوامل دیگر، محدودیت های مالی، کمبود مواد خام و وضعیت نامعلوم سیاسی، حدود نصفی از فابریکه ها در ولایت کندز را مجبور ساخته است تا از زمان سقوط حکومت قبلی افغانستان فعالیت های خود را متوقف کنند.

مسعود وحدت سخنگوی اتاق تجارت و سرمایه گذاری کندز گفت، تا قبل از ماه اسد، ۲۰ فابریکه بزرگ و کوچک در این ولایت فعالیت می کردند، اما این تعداد اکنون به ۱۰ فابریکه کاهش یافته است.

وی گفت، کارخانه های مسدود شده دستمال های کاغذی، ظروف پلاستیکی، کاغذ تشناب، آرد، برنج، پنبه (پخته)، سنگ مرمر، شیرین بیان، لبنیات، کود کیمیاوی و صابون تولید می کردند.

در میان دلایل، مسعود وحدت به عوامل متعددی به شمول کمبود برق ۲۴ ساعته، کمبود مواد خام، افزایش قیمت ها، ضعف یک کاهش بازارها، ناتوانی در پرداخت معاشات، اختلال در سیستم بانکداری و وضعیت نامعلوم سیاسی اشاره کرد.

وی گفت، با بسته شدن برخی کاروبارها صدها نفر وظایف خود را از دست داده اند، و بعضی دیگر نیز زمانی وظایف خویش را از دست دادند که فابریکه ها در تلاش برای ادامه کار خود تعداد کارمندان خود را کاهش دادند.

بشیر احمد صدیقی رئیس اجرائیه یک فابریکه تولید کاغذ تشناب در کندز به سلام تایمز گفت، با وجود اینکه فابریکه وی برای ۱۰ سال گذشته در این ولایت فعالیت کرده است، اما اکنون در آستانه ورشکستگی قرار دارد.

وی گفت، «ما تولیدات خود را در سراسر افغانستان در تمام ۳۴ ولایت می فروختیم. اما به دلیل مشکلات گوناگون، مقدار اوسط سطح تولید و تعداد کارگران به اندازه قابل توجهی کاهش یافته است.»

وی افزود، «اگر وضعیت در ماه‌ های آینده بهتر نشود، به احتمال زیاد فابریکه ما غیرفعال خواهد شد.»

وی گفت، این کارخانه بر اثر فروپاشی اقتصاد افغانستان و کاهش سرمایه گذاری و تولید از جمع ۵۰ کارگر اکنون فقط ۱۰ کارگر دارد.

اختلال اقتصادی

اقتصاددانان و مالکین تجارت ها می گویند، فابریکه هایی که فعال مانده اند اگر حمایتی را دریافت نکنند شاید مجبور شوند که فعالیت های خود را متوقف کنند.

غلام سید اسیر یک اقتصاددان در ولایت بلخ گفت، تأسیس کردن فابریکه ها و تولیدات آنها در هر کشور محرک های اصلی رشد اقتصادی هستند.

وی به سلام تایمز گفت، «اگر آنها از سوی حکومت هایشان حمایت نشوند، آنها نخواهند توانست که به عملیات های خود ادامه دهند.»

اسیر گفت، «هزاران تجارت در سراسر افغانستان به ویژه در ولایات شمالی در ۲۰ سال گذشته تأسیس شده اند؛ با این حال، اکثریت این فابریکه ها و تولیدکنندگان با ورشکستگی شدید روبرو هستند.»

وی خاطرنشان کرد، این بحران اقتصادی ملکان شرکت های تولیدی را متأثر ساخته است زیرا خریداری مواد خام به سکتور بانکی بستگی دارد.

وی افزود، «نبود حواله جات برای خریداری مواد خام یک چالش ترساننده ای است که صنعت با آن روبرو است.»

علاء الدین ملکزاده رئیس اجرائیه یک فابریکه پروسیس پنبه در کندز گفت، اگر فابریکه ها در ماه های آینده غیرفعال بمانند، تعداد افغان های بیکار افزایش خواهد یافت.

وی گفت، «در هر فابریکه در کندز بین ۱۰ الی ۵۰۰ کارگر کار می کردند، اما اکنون که این فابریکه ها با محدودیت های اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند، آنها مجبور شده اند تا تعداد کارمندان خود را کاهش دهند.»

وی افزود، تجارت های محلی باید حمایتی را دریافت کنند تا بتوانند کارگران خود را حفظ کرده و معاشات آنها را بپردازند.

بیکاری

غیرفعال شدن فابریکه ها در کندز به این معنی است که بسیاری از مردم اکنون با مشکلات اقتصادی روبرو هستند.

عنایت الله ۴۴ ساله گفت که وی از سه سال بدینسو در یک فابریکه پروسیس و بسته بندی پنبه در کندز کار کرده است.

وی دو ماه قبل بیکار شد.

وی به سلام تایمز گفت، «من قبلاً ماهانه ۱۰۰۰۰ افغانی [۱۰۴ دالر] درآمد داشتم و می توانستم خانواده هفت نفره خود را سیر کنم. اکنون من نمی توانم حتی یک وقت غذا را برای فرزندانم تهیه کنم.»

عنایت الله گفت که وی از زمانیکه بیکار شده است، هر روز برای پیداکردن کار روزمزدی تلاش کرده است، اما حتی پس از ساعت ها انتظار وی نتوانسته است که کار یک روز کامل را پیدا کند.

وی افزود، بیش از ۱۰۰ نفر از همکارانش وظایف خود را از دست داده اند و آنها نیز در یک وضعیت نامعلوم و ناامیدی به سر می برند.

محمد علی احمدی ۳۹ ساله یک کارگر پیشین در یک فابریکه ظروف یکبار مصرف در کندز به سلام تایمز گفت که وی با غیرفعال شدن فابریکه اش وظیفه خود را از دست داد و اکنون برای امرار معاش به دنبال کار روز مزدی است.

وی گفت، «من شاید در هفته یکی یا دو روز کار پیدا کنم، اما روزهای دیگر نمی توانم کار پیدا کنم. من باید پولی را به دست بیاورم تا برای تغذیه کردن خانواده ام یک پارچه نان بیاورم.»

وی گفت، فقر وی را مجبور ساخته است که فروختن فرزند سه ساله خود را در نظر بگیرد و فرزندانش ماه هاست که غذای مناسب را نخورده اند.