کندز -- برنامه انکشافی سازمان ملل متحد (یو ان دی پی) در جریان افزایش فقر و بیکاری در افغانستان تلاش می کند تا برای ۱۰۰۰ نفر باشندگان ولایت کندز کار کوتاه مدت را فراهم کند.
به گفته محمد فاروق رئیس اداره ارگان های محلی در شاروالی کندز، این پروژه که افراد محلی را برای پاکسازی جاده ها و جمع آوری کثافات استخدام می کند، قرار است در چهار مرحله در شهر کندز تطبیق شود.
وی گفت، مرحله اول این برنامه به تاریخ ۲۶ عقرب آغاز شده و برای ۲۵۰ نفر وظیفه ایجاد کرده است. قرار است که این مرحله در مدت ۴۰ روز در هشت ناحیه شهر کندز تطبیق شود.
وی گفت، باشندگانی که به عنوان بخشی از این پروژه استخدام می شوند، در بدل هشت ساعت کار روزانه ۵۰۰ افغانی (۵،۳۰ دالر) دریافت می کنند.
وی گفت، اهداف این پروژه ایجاد کردن اشتغال، کاهش فقر، تأمین امنیت غذایی، پاکسازی شهر کندز و جاده ها و جویچه های آن و جمع آوری کثافات می باشد.
فاروق با افزودن اینکه تطبیق شدن چنین پروژه ها «منظره شهر را تغیر می دهد» گفت، تعفن کثافات در جاده های عامه و جویچه های شهر بسیار زیاد بود و کثافات باعث شیوع بیماری های مختلف می شد.
با توقف خدمات عامه در اکثریت نقاط کشور، کثافات و چیزهای غیرضروری به یک مشکل بزرگ تبدیل شده اند.
صدیق الله میهن پور یک باشنده شهر کندز گفت، کثافات در سرک ها و جویچه ها سرازیر شده و آنها را مسدود می کند و باعث می شود که در فصل زمستان آب به دوکان ها و مکان های عامه سرازیر شود.
وی گفت، هر سال در فصل زمستان که آب برف و باران در جویچه ها سرازیر می شود، به خانه های شخصی و دوکان ها نفوذ می کند.
وی افزود، «بنابراین ما از همه باشندگان شهر می خواهیم که کثافات را در کثافت دانی ها بریزند تا از بندش جویچه ها جلوگیری شود.»
فقر و بیکاری
درآمدی که توسط این پروژه فراهم می شود برای افراد استخدام شده حیاتی است.
تعدادی از باشندگان کندز که در این پروژه اشتراک داشتند گفتند که آنها پس از سقوط حکومت قبلی وظایف خود را از دست داده اند و این پروژه به آنها کمک خواهد کرد تا برای خانواده هایشان غذا تهیه کنند.
عبدالشکور محمدی ۳۸ ساله که برای این پروژه کار می کند به سلام تایمز گفت که وی به عنوان یک راننده پس از سقوط حکومت پیشین وظیفه خود را از دست داد.
وی گفت، «اکثریت جوانان کندز پس از تغیر حکومت وظایف خود را از دست دادند.»
وی گفت، این پروژه اشتراک کنندگان را قادر می سازد تا خانواده های خود را تغذیه کنند.
رحیم الله آقتاش ۳۸ ساله یکی دیگر از اشتراک کنندگان گفت، این پروژه ۲۵۰ نفر از کارگران اشتراک کننده را قادر می سازد تا هر روز با لبخند به خانه بازگردند.
وی گفت، «بعضی از ما اعضای خانواده ای داریم که می توانند فقط یک وقت غذا را در روز فراهم کنند.»
وی افزود، «من افرادی را می شناسم که از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب در مرکز شهر کندز منتظر کار بوده اما دست خالی به خانه رفته اند.»
آقتاش گفت، تحولات اخیر در کشور وضعیت معیشتی اکثر خانواده ها را به شدت متأثر ساخته است. بسیاری از خانواده ها در فقر زندگی می کنند.
جلوگیری از فرار استعدادها
حفیظ الله رسولی یک مشاور شاروالی کندز به سلام تایمز گفت، تطبیق کردن چنین پروژه ها به جلوگیری از خروج جوانان افغان از کشور کمک خواهد کرد.
وی با افزودن اینکه بسیاری از جوانان هنوز به دنبال فرار هستند گفت، انگیزه برای اکثریت جوانان افغان که در سه ماه گذشته به خارج از کشور فرار کردند، بیکاری و فقر بوده است.
وی افزود، «اگر جامعه بین المللی و کشورهای کمک کننده چنین پروژه های اشتغال زایی را تطبیق کنند، جوانان ما کشور خود را ترک نخواهند کرد.»
رسولی گفت، فقر و بیکاری در کشور جوانان افغان را وادار می سازد تا برای جستجوی کار به سفرهای خطرناک و غیرقانونی به کشورهای خارجی بروند و برخی از آنها در این راه تلف می شوند.
جورا قل ۴۹ ساله که در پروژه یو ان دی پی اشتراک می کند، گفت که فقر و گرسنگی وی را مجبور ساخت که در ماه میزان دو پسرش را برای کارکردن به ایران بفرستد.
وی گفت، «هر دو پسر من در دوران حکومت قبلی کاروبار های خوبی داشتند. یکی مستری و دیگری خیاط بودند. زمانی که حکومت تغیر کرد، بیشتر افغان ها بیکار شدند و من مجبور شدم که پسرانم را به ایران بفرستم.»
وی گفت، وی بعداً اطلاع یافت که نیروهای مرزی ایران پسرانش را دستگیر کرده و با آنها بدرفتاری کرده اند.
وی از آنها خواست که به کندز بازگردند.
وی گفت، اگر کارخانه های کشور به ویژه در ولایت کندز فعال شوند، تمام جوانان افغان که از سوی نیروهای مرزی کشورهای همسایه مورد توهین یا تحقیر قرار می گیرند، به افغانستان بازخواهند گشت.
خبر خوش. کمک هایی که به افغانستان می آیند، باید در این پروژه و یا پروژه های مشابه دیگری مصرف شوند که به نفع مردم عادی افغانستان اند. این بهتر بود که برای اقلام غذایی اعانه داده می شد. مثلاً، اکنون قیمت یک بوجی آرد ۲۳۰۰ افغانی است. باید از کمک های بین المللی استفاده شود که همین بوجی آرد در بدل ۱۳۰۰ افغانی به مردم داده شود و اگر بیشتر کم شود بهتر است. به همین ترتیب، اعانه باید در روغن، گاز، بوره، چای، حبوبات، گوشت و غیره الی ۱۰ قلم اجناس ارائه شود. به این ترتیب از مشکلات اقتصادی جلوگیری خواهد شد. نقطه دیگر اینست که باید به کارمندان و معلمین پیشین معاشات پرداخته شوند.
پاسخ1 دیدگاه