محدودیت ها بالای ممثلین زن تیاتر و میراث سینمای افغانستان را تهدید می کند

هرات -- کارشناسان این صنعت می گویند، محدودیت ها بالای اجراکنندگان اناث در هفت ماه گذشته، میراث فیلم و تیاتر افغانستان را تهدید می کند.

در حالیکه اکثریت ممثلین در ماه اسد از افغانستان فرار کردند، اما بعضی از ممثلین اناث که در کشور مانده اند وظایف خود را از دست داده و اکنون در شرایط نامشخص زندگی می کنند.

به گفته ریاست تیاتر ولایت هرات، از جمله حدود ۳۰ ممثلین اناث که قبل از تحولات سیاسی در این ولایت کار می کردند، فقط پنج نفر هنوز در کشور هستند.

تمام این پنج نفر بیکار هستند.

فاطمه حسینی که نزدیک به دو دهه در نمایشنامه ها و فیلم های هرات نقش بازی کرده است گفت که وی اکنون بیکار است و در خانه اش قید است.

وی گفت، «من به مدت ۱۷سال در صنعت سرگرمی کار کردم، اما تمام تلاش هایم بی نتیجه شدند.»

وی گفت، «من نان آور خانواده ام هستم. شوهر ندارم اما کارم در صنعت سرگرمی برای سیر کردن خانواده ام کافی بود و اکنون شش ماه می شود که بیکار هستم.»

حسینی گفت، وی در طول دوره وظیفه خود در ۱۶ فیلم سینمایی و ۱۰ نمایش تلویزیونی نقش بازی کرده است.

وی گفت، «من در بیش از ۱۰۰۰ نمایشنامه نقش بازی کرده ام. من همچنان در هر هفته دو نمایشنامه را تولید می کردم که از تلویزیون ملی و همچنان یک تلویزیون خصوصی محلی در هرات پخش می شدند.»

حسینی گفت، اکنون که همه اینها متوقف شده اند وی احساس ناامیدی می کند.

زنان برای سینما و تیاتر ضروری هستند

به تاریخ ۲۲حوت، برای اولین بار در دو دهه گذشته ممثلین مرد در تالار ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت هرات یک نمایشی را بدون همتایان اناث خود اجرا کردند که در آن ۹۵٪ از تماشاچیان را مردان تشکیل می دادند.

فریدون فکوری رئیس اداره تیاتر هرات گفت، بسیاری از ممثلین با استعداد در جریان تغیرات سیاسی اخیر از کشور فرار کرده اند.

وی گفت، «اکثریت هنرمندان اناث یگانه نان آور خانواده های خود بودند، اما آنها از ادامه فعالیت حرفه ای خود محروم شده اند.»

فکوری گفت، «اگر ممنوعیت بالای تمثیل زنان و نواختن موسیقی در نمایش ها ادامه یابد، تمام هنرمندان بالاخره کارهای خود را متوقف کرده و دیگر تیاتر و سینما در هرات وجود نخواهد داشت.»

وی با افزودن اینکه مردان نمی توانند به تنهایی به کار خود ادامه دهند گفت، تیاتر و سینما بدون مشارکت زنان ناتکمیل است.

جلیل احمد احمدی که به مدت ۲۸ سال در هرات در نمایشنامه ها و فیلم ها نقش بازی کرده است گفت، صحنه های هنر بدون زنان محو خواهد شد.

وی گفت، «نمایشنامه ها یا فیلم ‌هایی که با خواهران ما تولید می‌ کردیم، همه با ارزش ‌های اسلامی مطابق بودند و برای بهبود جامعه ما بودند.»

وی گفت، «اگر ما بخواهیم برای انعکاس دادن مسائل خانواده یک نمایشی را تولید کنیم، ما حتماً به یک زن نیاز خواهیم داشت تا نقش آن زن را ایفا کند. داشتن یک خواهر و یک مادر در یک خانواده امر ضروری ای است و فقط زنان می توانند در هر نمایش نقش های مادر و خواهر را ایفا کنند.»

وی افزود، ممنوعیت حضور زنان در سینما و تیاتر اشتباه است و این امر میراث هنری افغانستان را از بین خواهد برد.

مرگ نمایشنامه های افغان

تولیدات تیاتر در هرات حداقل به ۱۰۰ سال قبل برمی گردد و بسیاری از جوانان در چند سال گذشته انتخاب کرده اند که ممثل شوند.

غلام سخی غلامی که به مدت بیش از ۳۰ سال در فیلم ها و نمایشنامه ها نقش بازی کرده است گفت که وی از دیدن مرگ تیاتر در افغانستان ناراحت است.

وی گفت، «آنها نخست زنان را از اجراکردن در نمایشنامه ها منع کردند و از آن زمان به بعد، اجراکنندگان مرد در این صنعت نیز یک فضای مصؤن ندارند.»

غلامی گفت، «این بسیار وحشتناک است که می بینیم تیاتر هرات با بیش از ۱۰۰ سال قدامت در این ولایت نابود می شود.»

غلامی افزود، «این بسیار دردناک است که یک هنر تاریخی کشور ما در آستانه نابودی قرار دارد.»

محمد یعقوب امینی که از مدت ۴۰ سال بدینسو در هرات در این صنعت کار می کند گفت، تیاتر در دو دهه گذشته در هرات رشد کرده است اما در هفت ماه گذشته با سقوط روبرو شده است.

وی گفت که در مورد آینده این صنعت به دلیل محدودیت ها و عدم حمایت از آن ناامید است.

وی گفت، «بسیاری از اجراکنندگان تیاتر افغانستان را ترک کرده اند، در حالیکه دیگرانی که در این کشور مانده اند، حیران هستند و از ادامه دادن به مسلک خود دلسرد شده اند.»

امینی هشدار داد، مرگ صنعت تیاتر و سینما باعث از دست رفتن تاریخ و ارزش های افغانستان خواهد شد.