در بحبوحه شیوع مرض سل، ملل متحد ۲۵ مرکز صحی را در بادغیس افتتاح کرد

بادغیس -- صندوق جمعیت ملل متحد (یو ان اف پی ای) ۲۵ مرکز صحی را در سراسر ولایت بادغیس افتتاح کرده است تا در جلوگیری از شیوع مرگبار سل، که یک مرض قابل وقایه و تداوی است، کمک کنند.

ده ها داکتر و نرس در این مراکز صحی که به تاریخ ۸ اسد افتتاح شدند، به کار گماشته شدند.

علاوه بر مجادله در مقابل مرض سل، مراکز صحی مذکور برای زنان حامله، نوزادان و سایر ساکنان این ولایت مراقبت های صحی را فراهم می کنند.‌

شیوع سل، که به ویژه در منطقه ارمن - متشکل از بیش از ۸۰ روستا - ولسوالی قادس جدی بوده است، برای برخی از ساکنان محلی کشنده بود.

داکتر اروز عرفان، رئیس یک مرکز صحی در ارمن گفت که حدود ۵۰۰۰ فامیل با جمعیتی نزدیک به ۳۰۰۰۰ نفر در ارمن زندگی می کنند که اکثر آنها به مرض سل مبتلا شدند.

وی گفت، «هشتاد فیصد از کل جمعیت ارمن از جمله زنان و کودکان مبتلا هستند. هر روز ده ها مریض سل برای تداوی به مرکز صحی ما مراجعه می کنند.»

وی گفت، «مریضان که بیشتر آنها زن و کودک هستند، با شکایت از علائمی مانند سرفه و کاهش وزن برای تداوی به مرکز مراجعه می کنند. برخی از آنها حتی نمی توانند در وقت ملاقات به پای خود بایستند.»

عرفان گفت، «در نبود خدمات صحی در سال گذشته، مرض سل در منطقه ارمن به دلیل عدم رعایت حفظ الصحه و نبود آب آشامیدنی سالم به شدت گسترش یافته است.»

وی افزود، حداقل ۱۰ نفر از ساکنان ارمن در ماه اسد بر اثر مرض توبرکلوز جان باختند.

کمبود خدمات صحی

باشندگان محلی می گویند که در منطقه شان نه مرکز صحی وجود دارد و نه شفاخانه، و بسیاری از آنها توان پرداخت مصارف رفتن برای تداوی به شفاخانه قلعه نو، مرکز این ولایت را ندارند.

به دلیل عدم تداوی، گلشن، ۶۲ ساله، باشنده منطقه ارمن، گفت که با عوارض ناشی از سل دست و پنجه نرم می کند.

وی گفت، «من بطور دوامدار دچار نفس تنگی می باشم، و تب دارم. من درد سر، کمر، پاها و سینه درد دارم،» و علاوه کرد که بعد از تشخیص مرض سل او به مراقبت های صحی دسترسی نداشت که در نتیجه وی به مرض گرده نیز دچار شده است.

او می گوید، «تا چند روز پیش در منطقه ما شفاخانه وجود نداشت و من نمی توانستم به شفاخانه شهر قلعه نو بروم.»

گلشن گفت که در اثر نوشیدن آب آلوده به مرض سل مبتلا شده است.

او گفت، «ما برای مصرف از جوی نزدیک خانه خود آب آشامیدنی می آوریم. بسیار آلوده است زیرا گاو و گوسفند از یک نهر آب می نوشند.»

او گفت که از ساخته شدن مرکز صحی در منطقه خود بسیار خوشحال است و امیدوار است که بستگان و دوستانش دیگر جان خود را بر اثر بیماری سل از دست ندهند.

زلیخا ۷۰ ساله، یکی دیگر از ساکنان منطقه ارمن، گفت که سه ماه است که از مرض سل رنج می برد.

پنج نفر از شش عضو خانواده او - از جمله پسر، عروس و دو نواسه او - به مرض سل مبتلا شده اند.

او گفت، «تا زمانی که مرکز صحی در روستای ما افتتاح شد، نمی‌دانستیم که مبتلا به مرض سل هستیم. همه ما سرفه و احساس ضعیفی می‌کردیم. وقتی به مرکز مراجعه کردیم، داکتر دستور آزمایش سل را داد و نتیجه مثبت برآمد.»

زلیخا همچنین به آب آلوده و نبود خدمات صحی و تداوی به عنوان عامل شیوع این بیماری اشاره کرد.

او گفت، باشندگان قریه «از آب جوی روستای ما استفاده می کنند. نه آب نل و نه آب چاه در دسترس است. کودکان ما اغلب اسهال می کنند. قریه ما دورافتاده است که در آن کار زیاد صورت نگرفته است و در گذشته نمی توانستیم اطفال خود را به شفاخانه ببریم.»

زلیخا گفت که با تداوی مناسب مرکز صحی صندوق جمعیت ملل متحد، او و اعضای خانواده اش در حال بهبودی هستند.

گزینه های رو به کاهش

به گفته داکتران محلی، سل یک بیماری قابل تداوی است و مرگ و میر ناشی از آن در ولسوالی قادس یک تراژیدی تکان دهنده است.

داکتر فرهاد کریمی یک داکتر در بادغیس گفت که با مراقبت مناسب، اکثر مریضان پس از یک دوره تداوی شش ماهه بهبود می یابند.

وی گفت، «در صورت عدم درمان به موقع مریضان سل، شش های آنها متأثر می شود که می تواند کشنده باشد. بسیاری از بیماران سل در ولسوالی قادس در اثر نبود خدمات صحی جان خود را از دست داده اند.»

کریمی گفت، «در دنیای کنونی که طب پیشرفت چشمگیری داشته است و بیماری های خطرناکی مانند سرطان قابل درمان است، مرگ و میر در بادغیس بر اثر مرض سل باعث شرمساری سیستم صحی افغانستان می شود.»

وی افزود، کودکان و سالمندان در معرض خطر بیشتر ابتلا به سل هستند و باید در اولویت تداوی قرار گیرند.

داکتر غلام حیدر شهاب، متخصص امراض ساری در بادغیس گفت، «ارائه خدمات صحی در ولسوالی های بادغیس در یک سال گذشته به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است و اکثر باشندگان قریه های دور دست به خدمات صحی دسترسی ندارند.»

او گفت، این کمبود مراقبت های صحی به قیمت جان انسان ها تمام شده است.

وی افزود، «اگر خدمات صحی معیاری در ولسوالی قادس وجود داشت، این تعداد از باشندگان در اثر بیماری سل جان خود را از دست نمی دادند.»

شهاب گفت، وضعیت بسیار نگران کننده است زیرا تعداد بیشتری از افغان ها ممکن است به بیماری های مختلف قابل تداوی مبتلا شوند و برخی دیگر ممکن است جان خود را از دست بدهند.

او گفت، ایجاد مراکز صحی صندوق جمعیت ملل متحد گام بسیار مؤثری برای کاهش تلفات و کنترل بیماری ها در ولسوالی ها و روستاهای دور افتاده است.