آموزش

حمایت سازمان ملل متحد از تعلیم وتربیه در بدخشان، کودکان بیجاشده را امیدوار ساخته است

گزارش از محمد قاسم

متعلمین به تاریخ ۵ حمل در قریهء وکیل آباد در فیض آباد مرکز ولایت بدخشان برای عکس گرفتن آماده می شوند. [یو ان اچ سی آر]

متعلمین به تاریخ ۵ حمل در قریهء وکیل آباد در فیض آباد مرکز ولایت بدخشان برای عکس گرفتن آماده می شوند. [یو ان اچ سی آر]

بدخشان -- کمیساری عالی ملل متحد برای پناهندگان (یو ان اچ سی آر) امکان دسترسی به تعلیم و تربیه را برای بیش از ۵۰۰ کودک بیجاشده داخلی در فیض آباد، مرکز ولایت بدخشان فراهم کرده است.

این کودکان از ولایات کندز و تخار هستند و در دو سال گذشته همراه با خانواده هایشان در اثر جنگ بیجا شده اند.

این اداره به تاریخ ۵ حمل در فیس بوک گفت، متعلمین بیجاشده های داخلی همگی به طور موقت در خانه هایی که کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل به صنوف درسی تبدیل کرده است، درس می خوانند.

بازمحمد سروری، مدیر مکتب ابتدایه شیرخان در قریه وکیل آباد در ناحیه هشتم شهر فیض آباد گفت، «اداره ۱۱ صنف را برای ۵۱۲ متعلم دختر و پسر در قریه وکیل آباد راه اندازی کرده است که توسط ۶ معلم تدریس می شوند.»

وی گفت، «ما این صنف ها را از اوایل ماه حمل آغاز کردیم و بر اساس برنامه درسی وزارت تعلیم و تربیه به متعلمین تدریس می کنیم.»

او گفت، «بیشتر کودکانی که ثبت نام کرده اند از ۱۲۰۰ خانواده ساکن در اطراف مکتب هستند که بیجا شده اند و خانواده هایشان توانایی خرید کتاب، کتابچه، قلم و سایر اقلام را ندارند.»

کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل (یو ان اچ سی آر) کتاب ها و وسایل مکتب را فراهم کرد.

کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل گفت، «متعلمین در قریه وکیل آباد بدخشان از بازگشت به مکتب برای سال تحصیلی جدید خوشحال هستند.»

اداره مذکور گفت، «این کودکان که اکثر آنها از خانواده های بیجاشده داخلی یا خانواده هایی هستند که اخیراً به قریه بازگشته اند، به طور موقت در خانه های تبدیل شده به صنوف درسی درس می خوانند.»

امید به آینده

کودکان از ابتکار کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل استقبال کردند و گفتند که از زمانی که بیجا شده اند دروس شان را ترک کرده اند.

مولوده، ۱۳ ساله، که خانواده اش اهل ولسوالی یفتل، ولایت بدخشان هستند، گفت که او برای دو سال متوالی مکتب را از دست داد، اما امیدوار است که تا صنف دوازدهم به آموزش ادامه دهد.

خانواده مولوده در ماه جوزا سال ۱۴۰۰ به دلیل درگیری و ناامنی مجبور به فرار به شهر فیض آباد شدند. او اکنون در مکتب ابتدایه شیرخان درس می خواند.

این متعلم صنف پنجم گفت، «یکی از آرزوهای دیرینه من این است که داکتر شوم، اما دو سال گذشته مکتب را از دست داده بودم.»

وی گفت، «اکنون خوشحالم که امیدم به تعلیم و تربیه به واقعیت تبدیل شده است.»

وی افزود، «امیدوارم به زودی مکاتب برای دختران صنوف بالاتر باز شود تا همه خواهران ما در آینده به کشور خود خدمت کنند.»

سلطان محمد، ۱۲ ساله، باشنده کارته فیض آباد شهر کندز نیز در ماه جوزا سال ۱۴۰۰ با خانواده اش به دلیل جنگ، ناامنی و بیکاری به شهر فیض آباد گریخت.

او گفت، «اگر امنیت بهتر بود و مجبور نبودیم خانه خود را ترک کنیم، اکنون صنف ششم بودم، اما اکنون باید در صنف چهارم درس بخوانم.»

سلطان گفت، «ما خوشحالیم که آموزش خود را از سر می گیریم، اما به امکانات و مواد بیشتری نیاز داریم.»

او گفت، تقریبا ۵۰ متعلم به طور همزمان در یک اطاق درس می خوانند و این ازدحام ممکن است با گرم شدن هوا صحت آنها را تهدید کند.

تعلیم و تربیه اولویت است

مقامات می گویند، ساختمان مکاتب مناسب روزی در راه است.

محمد یونس جهادمل، رئیس اداره مهاجرین و عودت کنندگان بدخشان، گفت که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، بودجه را برای ساخت دو مکتب پخته با ۱۲صنف درسی مطابق با معیارهای ساخت و ساز مدرن فراهم کرده است.

وی با بیان اینکه به زودی کار ساخت آن آغاز می شود، گفت، «خوشبختانه این مکاتب در نواحی هشتم و یک شهر فیض آباد ساخته می شود که اکثراً کودکان خانواده های بیجاشده در آن پذیرفته خواهند شد.»

وی گفت، «جلسات متعددی با مسئولان و نمایندگان سازمان های کمک کننده داشتیم. حمایت از بیجاشدگان داخلی و فرزندان آنها، به ویژه برای آموزش، اولویت آنها در همه سطوح است.»

به گفته جهادمل، اداره مهاجرین و عودت کننده گان بدخشان برای ۴۰۰ کودک بیجاشده دیگر با همکاری ادارات بین المللی کمک آموزشی فراهم کرده است.

او گفت، آنها همچنین تعدادی از کودکان بیجاشده داخلی را برای رسیدگی به مشکلات صحی آنها و همچنین کمک به آنها برای دریافت تذکره ها به ریاست صحت عامه و اداره ملی احصایه معرفی کرده اند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

5 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

آموزش و پرورش باید برای هر منطقه و هر ملتی در کشور فراهم شود. این آموزش است که ما را از بدشانسی نجات می دهد. اگر در این پنجاه سال اخیر به آموزش و پرورش در کشور توجه جدی شده بود، پس چرا این مصیبت بزرگ به سر ما می آمد! آرزوی من این است که پول قرض کنم اما فرزندانت را تربیت کنم. دراین باره کی هر کس مرا کم میکند اونها دوست های اصلی مه هستند.

پاسخ

برنامه تعلیم وتربیه برای کودکان بیجاشده یک اقدام نیک است و ما این کار را به پال نیک میگیرم زیرا تنها راه که بدبختی های این کشور راختم میکند تعلیم وتربیه است ما از سازمان ملل در این راسته سپاس گزارم و ازش میخواهم که این برنامه را به تمام ولایت ها افغانستان برساند

پاسخ

خبر خوب است که سازمان ملل متحد برای بجا شده گان ولایت های کندز و تخار درولایت بد خشان مرکز فیض آباد این ولایت برای ۵۰۰کودک صنف های درسی محیا کرده است. اما افغانها هیچ توقع ندارند از حکومت های خود که اینده کودگان شان را بسازد . ما افغانان برای اینده اطفال خود بسیار پرایشان هستم که آخر سرنوشت این اطفال ما چی خواهد شد. در طی دو سال شاگردان به مکتب به گونی درست نمی روند ومعلمین هم به گونی درست به ساعت های درسی حاضر نمی شود . دو سال که یک شاگرد مکتب درس نخواند فکر کند که دیگر شوق در س خواندن در ذهن شاگرد به گونی سلامت نمی ماند . از حکومت امارت خواهش می کنم که در زمینه باز کردن دروازه های مکتب به روی دختران تجدید نظر کند و بماند که دختران تعلیم خودرا به سربرساند.

پاسخ

متأسفانه مردم ما نسل امروز و آینده خود را تباه کرده اند. مردم ما به ویژه رهبران ما وطن خود را به نفع بیگانگان ویران کردند. باعث خوشحالی است که این موسسه فرصت آموزشی را برای کودکان فراهم کرده است. بسته های ۴۰ میلیون دالری هر هفته/ماه به افغانستان می آید. این پول نباید برای چاق کردن اسب های جنگی خرج شود. این پول باید برای توسعه آموزشی، زراعتی و اقتصادی در افغانستان مصرف شود. روند کنونی نشان می دهد که پول های که از خارج از کشور می آید، برای اهداف مرموز استفاده می شود. در غیر این صورت، سیستم آموزشی افغانستان برای یک سال تمام با ۴۰ میلیون دالر کار خواهد کرد. بار دیگر، به عنوان یک افغان، از یونیسف، دبلیو اف پی و سایر نهادهایی که برای بازسازی در افغانستان به ویژه برای ایجاد فرصت های تحصیلی و شغلی تلاش می کنند، سپاسگزارم. در طول ۲۰ سال دوره جمهوری، یو اس ای آی دی کارهای انکشافی زیادی در افغانستان انجام داد. با این حال، به نظر می رسد که اکنون این سازمان در افغانستان فعال نیست و یا فعالیت های آن در رسانه ها گزارش نمی شود. نکته ای که باید ذکر شود این است که در طول ۲۰ سال دوره جمهوری تقریباً کل سیستم حکومتی فاسد بود زیرا بیشتر حکومت در دست جنگسالاران اتحاد شمال سابق بود و آن افراد دزد حرفه ای بودند. این در حالی است که طبق گزارش سلام تایمز و سایر رسانه ها، پروژه هایی که قبلاً یک میلیون دالر اجرا می شد، اکنون با صد هزار دالر اجرا می شود. لطفا روند بازسازی را سرعت بخشید. با احترام

پاسخ

این کودکان نمایندگان فردای ما هستند. این کودکان طلایی برای ما مانند خورشید هستند. آنها می توانند روزهای خوب کشور ما را بسازند. آنها نور نسل ما هستند. آنها برای ما روشنایی و طلوع خواهند بود، اما ای کاش مثل ما برای شعله های آتش جنگ از آنها سوء استفاده نشود و اجازه داشته باشند تا آزادانه درس بخوانند. آنوقت می دیدید که هر کاری برای مان می کردند.

پاسخ