زنان افغان در مقابل ممنوعیت سالون های زیبایی اعتراض کردند

کابل -- منسوبین امنیتی به روز چهارشنبه (۲۸ سرطان) برای متفرق کردن ده ها زن افغان که در کابل علیه حکم تعطیلی سالون های زیبایی اعتراض کرده بودند، تیراندازی و از پایپ آتش نشانی استفاده کردند. این آخرین حد بیرون راندن زنان از زندگی عمومی است.

از ماه اسد سال ۱۴۰۰، دختران و زنان از ورود به مکاتب و پوهنتونها منع شده اند. ممنوعیت حضور در پارک ها، نمایشگاه ها و سالون های ورزشی؛ و دستور به پوشش در محضر عام داده شد.

دستوری که در اوایل ماه جاری اعلام شد، هزاران سالون زیبایی را در سراسر کشور که توسط زنان اداره می‌ شوند – و بطور اغلب تنها منبع درآمد خانواده‌ها هستند - بسته می‌کنند و یکی از معدود فرصت‌های باقی‌مانده برای آنها برای معاشرت دور از خانه غیرقانونی می‌ سازد.

در تابلویی که توسط یکی از معترضان در کوچهء قصابی که محل بیشترین سالون های زیبایی است، حمل می‌ شد، نوشته شده بود، «نان و آب من را نگیرید».

تظاهرات عمومی در افغانستان نادر است، و اغلب با زور پراکنده می شود،‌ اما ای اف پی دید که حدود ۵۰ زن در تجمع روز چهارشنبه شرکت کردند و به سرعت توجه منسوبین امنیتی را به خود جلب کردند.

معترضان بعداً فلم ها و عکس هایی را با خبرنگاران به اشتراک گذاشتند که نشان می داد مقامات برای متفرق کردن آنها از آتش نشانی استفاده می کنند و توأم با آن صدای تیراندازی نیز شنیده می شود.

یکی از کارگران سالون که به دلایل امنیتی نام او توسط ای اف پی منتشر نشده است، گفت، «امروز این اعتراض را برای گفتگو و مذاکره ترتیب دادیم،»

او گفت، «اما امروز هیچکس نیامد تا با ما صحبت کند و به حرف ما گوش دهد، هیچ توجهی به ما نکردند و پس از مدتی با شلیک هوایی و توپ های آب پاش ما را متفرق کردند.»

دستور تعطیلی سالون‌های زیبایی به مالکان یک مهلت یک ماهه داد تا مواد ذخیره شده خود را استفاده کنند.

مقامات مدعی شدند که مبالغ گزافی که به منظور زیبایی صرف می شود، برای خانواده های فقیر سختی ایجاد می کند و برخی رفتارها در سالون ها غیراسلامی است. آنها می گویند، آرایش زیاد زنان را از وضو گرفتن مناسب برای نماز باز می‌دارد، در حالی که طویل ساختن مژه و بافتن مو نیز ممنوع است.

سالون های زیبایی در کابل و دیگر شهرهای افغانستان در ۲۰ سال از سال ۱۳۸۰ بسیار زیاد شده اند.

آنها به عنوان مکانی امن برای تجمع و معاشرت دور از مردان تلقی می شدند و فرصت های تجارتی مهم را برای زنان فراهم می کردند.

جداسازی جنسیتی

گزارش ماه گذشته ریچارد بنت، گزارشگر ویژه برای افغانستان، به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت که وضعیت زنان و دختران در این کشور «از بدترین وضعیت ها در جهان» است.

زنان همچنین عمدتاً از کار برای سازمان ملل یا سازمان‌های غیردولتی منع شده‌اند و هزاران نفر از وظایف دولتی اخراج شده‌ اند یا برای ماندن در خانه معاش دریافت می‌کنند.

صاحب یک آرایشگاه در کابل که خواست نامش فاش نشود، گفت، «به نظر من اگر زنان اصلاً در این جامعه وجود نداشتند، خوب می بود،»

او گفت، «همین حالا این را می گویم، ای کاش من وجود نداشتم. ای کاش در افغانستان به دنیا نمی آمدیم یا باشندهء افغانستان نبودیم.»

یکی از کارمندان آرایشگاه که خود را به نام نیلاب معرفی کرد، گفت، «زنها با هم صحبت می کردند، قصه می کردند. اینجا هیچ دعوا و سر و صدایی وجود نداشت،»

او گفت، «وقتی اینجا چند چهره شاد و فعال می‌ بینیم، سرحال می‌شویم. آرایشگاه نقش بسیار مهمی دارد؛ این جا به ما احساس راحتی می‌ دهد.»

یکی دیگر از مدیران آرایشگاه گفت که او ۲۵ زن را استخدام کرده است که همگی نان آور خانواده خود هستند.

او گفت، «همه دل شان شکسته ... چه کار کنند؟»‌