باشنده گان کابل به دلیل کاهش دما و کیفیت هوا احساس خفگی می کنند

کابل -- هفته ها است که یک لایه ضخیم دود سمی، کابل را احاطه کرده است؛ چرا که سردی هوا آلودگی ناشی از سوزاندن زغال سنگ، چوب، لاستیک اتومبیل و حتی زباله ها توسط افغان ها به منظور گرم ماندن شان را در خود نگاه می دارد.

بالاترین مقدار آلودگی هوا در شب ها و صبح زود، یعنی هنگامی است که درجه حرارت زیر صفر است.

ذرات خطرناک، از جمله سموم مانند سولفات و کربن سیاه، در هوا بمانند پرده های ضخیم معلق استند که باعث کاهش دید و دشوار شدن تنفس می شود.

ساکنان شکایت می کنند که هوا در حال بدتر شدن است -- این دیدگاه توسط داکترانی که میزان شدید امراض تنفسی را گزارش می کنند،‌ حمایت می شوند.

اکبر اقبال، یک داکتر در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان اطفال ایندیرا گاندی در کابل، گفت: «در سال های گذشته، ۳۰ تا ۴۰ فیصد از بیماران ما مبتلا به عفونت های حاد تنفسی بودند، اما در سال روان به ۷۰ تا ۸۰ فیصد افزایش یافته است.»

او گفت: «من بر این باورم که سرما و آلودگی، علت اصلی آن است.»

کیفیت «مرگبار» هوا

یک کمبود باران و برف فصلی در کابل، بهمراه یک افزایش جمعیت سریع، وسایل نقلیه دودکش دار و گسترش تولید ژنراتورهای دیزل، به کاهش کیفیت هوا کمک می کند.

یک مقام سابق آژانس حفاظت از محیط زیست ملی آلودگی هوای این زمستان را «مرگبار» توصیف کرد.

عبدالهادی ژمن، که تا همین اواخر سخنگوی آژانس حفاظت از محیط زیست ملی بود، گفت: «این می تواند مشکلات روحی و روانی را در کودکان و سقط جنین ایجاد کند و همچنین می تواند منجر به شکل های بسیاری از سرطان گردد.»

آلودگی هوا در کابل در هر روز در زمستان، از سطح سلامت سازمان بهداشت جهانی بالاتر است. بنا بر شبکه ایرویژوال، اخیرا این شهر یا پنج میلیون نفر در میان آلوده ترین شهرها در جهان قرار دارد.

جدول شاخص های کیفیت هوا اغلب بیش از ۳۰۰ است، در حالی که در شب هنگام می تواند به ۶۰۰ هم برسد. برف و باران اخیر، کمی اوضاع را بهتر کرد،‌ اما شاخص ها همچنان به مراتب بالاتر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی هستند.

هر شاخص بیش از ۱۰۰ ناسالم در نظر گرفته می شود.

سازمان بهداشت جهانی گفت که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در طولانی مدت می تواند باعث سکته مغزی، امراض قلبی، سرطان ریه و امراض های تنفسی شود.

افزایش آگاهی

مقامات برای آموزش آگاهی عمومی درباره آلودگی هوا به رسانه ها روی آورده اند و استفاده از ماسک های صورت را تشویق می کنند؛ هرچند که اغلب آنها محافظت ناچیزی را ارائه می دهند.

محمد کاظم همایون، رئیس آژانس حفاظت از محیط زیست ملی، گفت: «در آلوده ترین روزها، وقتی آلودگی هوا در بالاترین سطح خود است ... ما از مردم می خواهیم تا در منزل بمانند.»

در کشوری که اکثر باشنده گان اش بیسواد استند و مراقبت های بهداشتی محدود است، بعید است که این معلومات به بسیاری از آنها کمک کند.

داکتران نیز قربانی این هوای سمی می شوند.

سهراب نوری، رئیس بخش مراقبت های خاص در شفاخانه وزیر اکبر خان -- جایی که تعداد مریضان مبتلا به مشکلات تنفسی بلند رفته است -- گفت که او نیز برای اولین بار «سرفه زمستانی» داشته است.

نوری در حالی که از کنار بیمارانی که به آنها کپسول های اکسیژن وصل شده بود، رد می شد، گفت: «من فکر می کنم که این یک واکنش آلرژیک به آلودگی هوا است.»‌

«اگر [آلودگی هوا] در بلندمدت ادامه یابد، در عرض دو تا سه ماه ممکن است که یک بحران صحی بزرگ داشته باشیم.»