امنیت

باوجود نگرانی هایی موجود، افغان ها از مذاکرات صلح با طالبان استقبال می کنند

گزارش از هدایت الله

در تصویر دیده می شود که، سربازان اردوی ملی افغان به تاریخ ۶ جوزا، یک کاروان زندانیان طالبان را هنگام آزادی آنها از زندان بگرام بیرون از پایگاه نظامی ایالات متحده در بگرام، در فاصله حدود ۵۰ کیلومتری در شمال کابل، همراهی می کنند. [وکیل کوهسار/ای ایف پی]

در تصویر دیده می شود که، سربازان اردوی ملی افغان به تاریخ ۶ جوزا، یک کاروان زندانیان طالبان را هنگام آزادی آنها از زندان بگرام بیرون از پایگاه نظامی ایالات متحده در بگرام، در فاصله حدود ۵۰ کیلومتری در شمال کابل، همراهی می کنند. [وکیل کوهسار/ای ایف پی]

کندز -- خبرها مبنی بر اینکه مذاکرات بین الافغانی ممکن قریب الوقوع باشند، باعث افزایش امیدواری در بین افغان ها شده است، که می گویند طرفین درگیری باید برای رسیدن به آشتی تلاش کنند.

شبانه میرزابیک، یک محصل در پوهنتون کندز گفت، «ما به کسب کردن صلح نزدیکتر شده ایم، و هر دو طرف باید به زودی خبرهای صلح را به مردم مژده دهند.»

وی گفت، «افغان ها، به ویژه زنان، از جنگ و خونریزی خسته شده اند و آنها بی صبرانه منتظر فرارسیدن صلح هستند.»

میرزابیک از هر دو طرف خواست كه زود به توافقی برسند و هدیه صلح تمام عیار را به مردم افغانستان تقدیم كنند.

نورالله مومند، یکی از فعالان جامعه مدنی در ولایت کندز گفت، این نزدیکترین لحظه ای است که افغان ها به صلح همیشگی می رسند.

مومند گفت، «صلح آرزوی دیرینه افغان ها است، و آنها اکنون برای پایان دادن به جنگ در این کشور، امیدوارتر هستند.»

وی گفت، «یكی از خواسته های اصلی طالبان آزادی ۵۰۰۰ زندانی آنها بود كه بیشتر آنها آزاد شده اند، بنابر این افغان ها هیچ بهانه دیگری از طرف طالبان را نخواهند پذیرفت.»

مقامات افغان قبلاً حدود ۳۰۰۰ زندانی طالبان را آزاد کرده اند و قسمیکه در توافقنامه به عنوان یک شرط مذاکره با طالبان آمده بود، آنها قصد دارند ۲۰۰۰ نفر دیگر را نیز آزاد کنند. طالبان به نوبه خود بیش از ۵۰۰ زندانی را که برای حکومت کار می کردند، آزاد کرده اند.

نسیمه حضرتی، یکی از فعالان جامعه مدنی در ولایت سرپل گفت، «از آنجا که زندانیان هر روز توسط هر دو طرف آزاد می شوند، این نشان می دهد که سطح اعتماد بین آنها بالا رفته است.»

اسدالله اچکزی، یکی از باشنده گان مزارشریف، ولایت بلخ گفت، «موانع در برابر مذاکرات صلح بین الافغانی باید در اسرع وقت برداشته شوند تا این روند آغاز شود.»

وی افزود، «از آنجا که تبادله زندانیان بر اساس توافقنامه صلح اجرا شد، طالبان اکنون باید درک کنند که حکومت افغان به طور جدی اراده صلح را دارد.»

توقعات از مذاکرات صلح

اگرچه افغان ها از مذاکرات قریب الوقوع صلح حمایت می کنند، راجع به روابط طالبان با گروه های تروریستی خارجی و ظلم هایی که این گروه که در زمان قدرت خود مرتکب شده است، نگرانی ها باقی مانده است.

دگرجنرال (متقاعد) حضرت الله قیومی، که اکنون یک تحلیلگر امور نظامی در بدخشان است گفت، «اگر طالبان پس از توافق صلح با حکومت افغان روابط خود را با این شبکه های [تروریستی] قطع نکنند، پایان جنگ غیرممکن خواهد شد.»

وی گفت، تروریست های خارجی پشتیبانی مالی، خدمات ترمیم، مراقبت های صحی، مواد منفجره و آموزش نظامی را به طالبان فراهم می کنند.

نیک محمد نظری سخنگوی والی بدخشان، به تاریخ ۱ جوزا گفت، طالبان با یک گروه ۵۰۰ نفری جنگجویان خارجی در این ولایت کار می کنند.

وی گفت، جنگجویان خارجی در ولسوالی های وردوج و یمگان، و در منطقه در خستک ولسوالی جرم در بدخشان، در خط مقدم با نیروهای امنیتی جنگ می کنند، و با اعضای محلی طالبان روابط نزدیکی دارند.

وی افزود، «طالبان توافقنامه صلح را نقض کردند و وعده خود با ایالات متحده را شکستند.»

بشیر احمد صمیم، رئیس شورای ولایتی بدخشان گفت، «حضور تروریست های خارجی اکنون واضح است. آنها جنگ را در خط مقدم رهبری می کنند و با طالبان محلی در زمینه آموزش، مشاوره و ساختن وسایل انفجاری تعبیه شده کمک می کنند.»

صمیم گفت، «اگر این وضعیت ادامه یابد، این می تواند به شکست توافقنامه صلح منجر شود و برای حکومت [افغان] و کشورهای منطقه، تهدیدهایی را ایجاد کند.»

محمد یوسف ایوبی، رئیس شورای ولایتی کندز گفت، «ملل متحد باید از طالبان ضمانت هایی را بگیرد که آنها بعد از توافق صلح از گروه های تروریستی پشتیبانی نخواهند کرد.»

وی افزود، «صلح نباید حقوق یا آزادی های ما را محدود کند. جوانان ما باید برای پیشرفت بر تحصیلات خود تمرکز کنند.»

وی گفت، «در گذشته، طالبان مکاتب را غیرفعال کردند، اما پس از [بازگشت آنها]، آنها باید به دختران ما اجازه دهند که به مکتب بروند و ما را بگذارند تا در صلح زندگی کنیم.»

عین الله ادیب، یک تحلیلگر امور سیاسی در کندز گفت، «هر نوع صلحی که افغان ها را از آزادی هایشان محروم کند و باعث ترس در بین آنها شود، قابل قبول نیست.»

وی با اشاره به یک سیستم قدیمی امنیتی قومی گفت، «حکومت باید در نظام بعدی شغل هایی را برای طالبان ایجاد کند و آنها را به عنوان «اربکی ها» علیه داعش و سایر گروه های تروریستی بسیج کند.»

وی گفت، «ما از طالبان دعوت می کنیم که بیایند و مانند ما زندگی کنند؛ آنها [طالبان] ... همه افغان هستند. طالبان برادران ما هستند و آنها متعلق به افغانستان هستند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

4 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

آیا طالبان افغان نیستند؟ طالبان نیز افغان هستند. ننویسید که افغان ها برای استقبال آنها آغوش باز دارند، بلکه به عوض آن بگویید که حکومت با آغوش باز از آنها استقبال می کند.

پاسخ

طالبان در دوران قدرت ظلم كردند و بعد از سقوط حكومت شان هم صد برابر بيشتر انسان كشي كردند، شما بايد در اخبار تان از همه ظلم هايشان نوشته كنيد ، بيشتر از ٦٠٠٠٠ هزار قهرمانان اردو را شهيد ساخته اند، اين خود جنايت بشري است

پاسخ

همه افغان ها تشنه صلح هستند و از صلح با طالبان استقبال می کنند. اما واقعیت این است که باید با طالبان چنان صلح صورت بگیرد که بتواند جنگ را برای همیشه پایان دهد، و عزت مردم افغانستان در آن صلح حفظ شود. صلح این گونه نباشد که پس از آن پاکستان و یا کشورهای دیگر در اینجا مداخله کنند. من فکر می کنم قبل از صلح، سیاست خارجی حکومت که به طور مشترک با طالبان ساخته می شود باید به صورت واضیح تعریف شود، زیرا افغانستان در طول ۴۰ سال گذشته توسط کشورهای خارجی ویران شده است. افغانستان باید یک کشور مستقل باشد و باید سیاست خارجی خودش را داشته باشد.

پاسخ

افغان ها مجبور هستند که از پروسه صلح طالبان حمایت بکنند، دیگر هیچ چاره ای جز صلح با طالبان وجود ندارد. جنگ افغانستان راه حل نظامی ندارد، جامعه جهانی و امریکا ناگزیر است که به یک حل فصل سیاسی فکر کنند نه جنگ نظامی. امریکا در کنفرانس بن خیلی اشتباه بزرگ را مرتکب شد که طالبان را در کنفراس بن دعوت نکرد. امریکا فکر کرده بود که نیرو های امریکایی طالبان را نابود خواهد کرد، اما این را فکر نکرده بود که طالبان یک مکتب فکر است که با کشتن افراد این گروه طالبان ختم نمی شود بلکه دیگر در صفوف این گروه می پیوندند. امریکا باید از شکست روسیه و انگلیسی پند می گرفت و هیچ گاهی به راه حل نظامی فکر نمی کرد. پس سر نگونی حکومت طالبان، امریکا باید همه گروه ها را بشمول طالبان گرد هم میاورد و برای شان میگفت که همه شان یک حکومت مشترک و مقتدر را تشکیل دهند که در آن همه احزاب شامل باشد. اما امریکا این کار را نکرد. امریکا صد ها میلیارد دالر را مصرف کرد و صد ها هزار انسان بیگناه را در افغانستان به قتل رساند و بعد از ۲۰ سال بدون دست آورد افغانستان را ترک کرد و حکومت را دوباره به طالبان تسلیم کرد. در این اشتباه زلمی خلیلزاد نیز مقصر است. باید خلیلزاد به امریکا می گفت که طالبان را باید در کنفرنس بن دعوت کند و امریکا نباید سربازان اش را به افغانستان می کشاند. زیرا افغان ها با حضور نظامی حساسیت دارند و اینها در طول تاریخ در برابر نظامیان مبارزه کردند و هیچگاهی تحت سیطره بیگنانه گان زنده گی کرده اند. بناءً همه افغان ها از پروسه صلح حمایت می کند از امریکا میخواهد که هر چه عاجل به جنگ افغانستان پایان دهد و صلح را در این کشور تامین نماید زیرا مقصر ۲۰ جنگ افغانستان امریکا بود و اکنون باید این کشور احساس مسئولیت کند.

پاسخ