زابل -- جنگجویان طالب خانه های صدها خانواده را در ولایت زابل تصرف کرده اند و باشندگان را مجبور ساخته اند تا به مناطق بیابانی فرار کنند، زیرا این جنگجویان از خانه هایشان به عنوان سنگر استفاده می کنند.
محمد کریم ۴۵ ساله، یک باشنده منطقه نورک در ولسوالی شاه جوی گفت، «طالبان در روزهای پایانی ماه رمضان به روستای ما آمدند و از ما غذا خواستند. بعد از خوردن غذا، آنها از ما خواستند كه به منطقه دیگری برویم، گفتند كه می خواهند اینجا زندگی كنند زیرا آنها جایی دیگر برای جنگیدن نداشتند.»
وی گفت، «ما به آنها عذر و زاری کردیم که به لحاظ خدا بالای ما ظلم نکنند، و ما به آنها گفتیم که ما پول و جایی نداریم که به آنجا برویم.»
وی گفت، «وقتی ما درخواست آنها را رد کردیم، آنها برخی از جوانان روستای ما را مورد لت و کوب قرار دادند -- برخی را تحقیر کردند و برخی دیگر را بازداشت کردند. بالاخره، ما چاره ای جز ترک نداشتیم.»
کریم اکنون همراه با خانواده ۱۳ نفری خود در یک دشت در منطقه تازی رباط در ولسوالی شاه جوی زندگی می کند، جایی که آنها حتی یک خیمه هم ندارند و مجبور شده اند تا یک پناهگاه مؤقتی را بسازند.
حاجی خیرالله ۶۱ ساله، یک باشنده روستای مغلیزو در منطقه نورک، از نحوه چگونگی مجبور شدن به فرار با خانواده اش حکایت کرد.
وی گفت، «من هنگام حمله بالای یک پوسته پولیس به تاریخ ۸ جوزا در خانه بودم و دیدم که طالبان بالای این پوسته تلاشی شلیک می کردند.»
وی گفت، «پولیس به دلیل اینکه مردم ملکی بی گناه در این روستا زندگی می کنند، شلیک متقابل را نکردند. من از طالبان پرسیدم که کدام دین به آنها اجازه می دهد تا از خانه ها و باغ های ما بالای عسکرها حمله کنند؟»
خیرالله گفت، «طالبان در ابتدا به من گوش ندادند، اما سپس آنها در حالیکه مرا به نام های عجیب صدا می کردند، مرا از منطقه جنگ [روستا] اخراج کردند و به من هشدار دادند تا باید طی ۲۴ ساعت از آنجا بروم.»
وی گفت، «از آنجا که من نمی توانستم با آنها جنگ کنم، ما با اشک در چشمان خود به دشت اسپینه غبرگه رفتیم و روستا را ترک کردیم. این مکان برای زندگی مناسب نیست، اما به دلیل ترس ما از طالبان، ما مجبور شدیم به اینجا بیایم.»
ملا خدای رحم ۵۷ ساله، یک باشنده روستای شینكی در ولسوالی آتغر زابل گفت، تقریبا ۲۰۰ خانواده از ترس طالبان از خانه های خود فرار كرده اند.
وی گفت، «طالبان سال گذشته تمام بازار مرکز ولسوالی آتغر را به آتش کشیدند و چور کردند.»
وی گفت، «بسیاری از خانواده های ۱۰ قریه در مرکز ولسوالی آتغر به ولسوالی های معروف و ارغستان در ولایت قندهار و ولسوالی های شاه جوی و شینکی در زابل فرار کرده اند، زیرا آنها از خشونت و ظلم طالبان می ترسند.»
مردم ملکی زخمی شده بر اثر خشونت طالبان
خدای رحم گفت، «اکنون طالبان خانه ها را به سنگرها تبدیل کرده اند.»
برای بسیاری، این حالت خطر مرگ و جراحت را به همراه دارد.
محمد رحیم ۴۰ ساله، کسی که در حمله موشکی طالبان به تاریخ ۳۱ ثور در ولسوالی شاه جوی مجروح شد، هنوز هم در شفاخانه سلطان ملخی قلات تحت تداوی قرار دارد.
وی گفت، «من در خواب بودم كه طالبان از پشت خانه ما بالای پوسته پولیس حمله كردند. طالبان می خواستند راکت نارنجک انداز را بالای پوسته شلیک کنند، اما به گوشه ای از خانه ما اصابت کرد.»
رحیم و چهار برادرش زخمی شدند. وی گفت، «سربازان حکومتی پس از حادثه آمدند و ما را به شفاخانه منتقل نمودند.»
رحیم گفت، «من از طالبان می خواهم که بیجا کردن ما را متوقف کنند و آنها باید به ما اجازه دهند که به خانه هایمان برگردیم.
در عین حال، احمدالله حقمل ۳۳ ساله، یک باشنده منطقه تکیر در ولسوالی میزان زابل، به تاریخ ۱۰ جوزا توسط یک ماین طالبان زخمی شد.
وی گفت، «طالبان از خانه ما به سمت اردوی ملی شلیک کردند. وقتی اردو تلاش کرد تا به قریه ما بیایند، طالبان به جاگذاری یک ماین در یک کاریز در نزدیکی خانه ما شروع کردند، اما ماین منفجر شد و دو جنگجوی طالبان و سه فرد ملکی را کشت.»
حقمل گفت، «من وقتی که در باغچه خود بودم... پارچه ماین مرا به شدت مجروح ساخت. بعداً اردو مرا به یک مرکز صحی دولتی انتقال کرد.»
'کشتن برادران خود را متوقف کنید'
علمای دینی و مقامات ولایتی می گویند، استفاده طالبان از خانه های مردم ملکی برای انجام دادن حملات، مؤجب تخطی از تمام ارزش های انسانی و اسلامی می شود.
آنها از طالبان خواستند که بالای مردم ملکی رحم کنند و کشتن به نام دین را متوقف کنند.
مولوی محمد داؤد متهم، یک عالم دینی در ولایت زابل گفت، «بیجا کردن اجباری باشندگان از خانه هایشان و حمله کردن بالای نهادهای دولتی و سربازان از آنجا، ارزش های انسانی و دینی را نقض می کنند.»
وی گفت، «من از طالبان می خواهم که کشتن برادران خود را متوقف کرده و برای محافظت از زندگی و عزت مردم خود، به نیروهای امنیتی ملحق شوید.»
عطاجان حقبیان، رئیس شورای ولایتی زابل گفت، «طالبان پس از متحمل شدن شکست در طی چند ماه گذشته در درگیری های مستقیم در قسمت های خاصی از ولایت زابل، از یک تاکتیک جدید استفاده کردند که برای حمله بر نیروهای امنیتی، از خانه های مردم ملکی استفاده می کنند.»
«آنها می خواستند بین مردم محلی و نیروهای امنیتی فاصله ایجاد كنند، اما این اعمال شیطانی پس بر طالبان صدمه زد، زیرا مردم محلی خواسته های آنها را رد كردند.»
گل اسلام سیال سخنگوی والی زابل گفت، «امسال طالبان قصد داشتند که مناطق بسیاری را در ولایت زابل تحت کنترل خود درآورند، اما ما خداوند (ج) را سپاسگذاریم که نیروهای امنیتی شجاع ما آنها را شکست دادند.»
وی گفت، نیروهای امنیتی در زابل قصد دارند که به زودی در مناطقی که طالبان در خانه های مردم ملکی مخفی شده اند، عملیات را انجام دهند تا باشندگان بیجاشده بتوانند به خانه های خود برگردند.
بیرون کردن مردم ملکی از خانه های شان و خانه های آنها را به مراکز نظامی مبدل ساختن یک عمل کاملاً وحشیانه، غیر انسانی و غیراسلامی است. طالبان یک پروژه استخباراتی پاکستان است و آنها را حمایت میکند تا افغانستان را ویران کنند.
پاسخ4 دیدگاه
هیچ چیز به گفتن ندارم، حیران ماندم در برای ظلم و وحشت چه بگویم. خداوند خودش بالای مردم مظلوم افغانستان رحم بکند.
پاسخ4 دیدگاه
۵۰ فیصد از تلفات ملکی در قریه و قصبات افغانستان طالبان بوده اند زیرا آنها از افراد ملکی به حیث سپر انسانی استفاده می کنند و در خانه های مردم پنهان شده بالای نیرو های امنیتی افغان تیراندازی می کنند. یکی از علت های دوام جنگ و کندی عملیات از سوی نیرو های امنیتی افغان نیز همین بوده که طالبان در خانه های مردم جابجا می شوند و نیرو های امنیتی افغان درست نمیتوانند که علیات ها را راه اندازی نمایند زیر اگر علمیات شدید علیه دشمن صورت بگیرند به مردم ملکی تلفات وارد می شود به همین خاطر است که نیرو های افغان در راه اندازی عملیات ها کند به پیش می روند و دشمن روز به روز قوت می گیرد.
پاسخمسئولیت تمام تلفات غیرنظامیان بدوش طالبان است، زیرا آنها به خانه های غیرنظامیان پناه می برند و از غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی استفاده می کنند. نیروهای افغان هنگام حمله به طالبان به دلیل استفاده از غیرنظامیان به عنوان مکانیزم دفاعی نظامی با تردید روبرو می شوند. طالبان بدترین شکل ممکن برای بشر است.
پاسخ4 دیدگاه