جنگجویان پیشین طالبان در زابل در پروژه میثاق شهروندی شغل های جدید پیدا کرده اند

زابل -- تعدادی از جنگجویان طالب که زمانی در مقابل حکومت می جنگیدند، پس از آنکه از خشونت دست برداشتند، بالای پروژه های انکشافی در روستاهای زادگاه خود مشغول کار هستند.

این جنگجویان پیشین اکنون برای پروژه میثاق شهروندی افغانستان کار می کنند. این یک پروژه انکشافی چند مرحله ای زیربنایی است که توسط حکومت افغانستان با شرکای بین المللی تطبیق می شود.

میثاق شهروندی، که در میزان سال ۱۳۹۵ راه اندازی شد و تا میزان ۱۴۰۰ تمویل می شود، برای کاهش فقر و تقویت روابط بین شهروندان روستایی و حکومت افغانستان تلاش می کند.

محمد رحیم آخوند ۳۳ ساله، یک باشنده ولسوالی شهر صفا، به تاریخ ۲۷ اسد گفت، «من به دلیل مشکلات اقتصادی ام، حدود ۱۰ سال در ولسوالی شهرصفا[ولایت زابل برای طالبان جنگیدم.»

وی گفت، «یک سال قبل هنگامی كه یک پروژه دیوار استنادی و راه سازی توسط برنامه میثاق شهروندی در روستای ما آغاز شد، من جوانان زیادی را دیدم كه روی این پروژه كار کردند و درآمد خوبی را کسب کردند.»

آخوند گفت، «بنابراین، من با خودم و خانواده ام مشورت کردم و تصمیم گرفتم تا از جبهه جنگ خارج شده و در بازسازی روستا و ولسوالی خود سهم بگیرم.»

وی گفت، «من برای ۱۱ ماه گذشته با برنامه میثاق شهروندی در قریه ما کار کرده ام. تقریبا هر ماه ۱۵۰۰۰ افغانی (۱۹۵ دالر) درآمد دارم و از زندگی خود خوشحال هستم زیرا به جای ویران کردن قریه و ولسوالی خود، آنها را بازسازی کردم.»

آخوند گفت که از زمانیکه طالبان را ترک کرده است شاهد تغیرات بسیاری در زندگی وی بوده است.

وی گفت، «اکنون فرزندان من به مکتبی در ولسوالی ما می روند و در آنجا تعلیم دینی را دریافت می کنند. من سعی کرده ام که مطالعات خودم را آغاز کنم، و من می خواهم که به برادرانم در صف طالبان افغان بگویم که جنگ راه حل نیست.»

وی افزود، «بیائید زندگی صلح آمیزی داشته باشیم و در بازسازی روستاهای خود سهم داشته باشیم تا هر کودک بتواند از تعلیم و هر جنبه زندگی بهره مند شود.»

جنگ بی معنی

الله داد کریمزوی ۳۸ ساله، پس از شش سال جنگ برای طالبان، شش ماه قبل به روند صلح پیوست و اکنون در پروژه میثاق شهروندی کار می کند.

وی به تاریخ ۳۰ اسد گفت، «من در حومه شهر قلات به مدت شش سال در گروه های مختلف طالبان جنگیدم و در آن زمان، خانواده ام در منطقه پشتون آباد کویته، پاکستان زندگی می کردند.»

کریمزوی نان آور یک خانواده هشت نفری است که در روستای اسپینه غبرگه، قلات ولایت زابل زندگی می کند.

وی گفت، «من در فقر شدید زندگی می کردم، اما شش ماه پیش، فهمیدم که جنگ ما بی معنی است و نتیجه ای نخواهد داشت... من سلاح و مهماتی را که طالبان به من دادند به یک فرمانده محلی طالبان دادم و به وی گفتم که دیگر نمی توانم ادامه دهم.»

کریمزوی اکنون از ۸ صبح تا ۳ بعد از ظهر در یک پروژه میثاق شهروندی در روستای خود مشغول به کار است و ماهانه ۱۲۰۰۰ افغانی (۱۵۶ دالر) درآمد دارد.

وی گفت، «زندگی من بهتر شده است و من بعد از ظهر در باغ خود کار می کنم.»

وی گفت، «خانواده من زندگی مناسبی نداشتند و به تعلیم دسترسی نداشتند، اما اکنون بارها و بارها خداوند (ج) را شکر می کنم که همه چیز خوب پیش رفته است و فرزندانم به مدرسه دینی در قریه ما می روند.»

عبدالقادر زابلوال ۲۴ ساله، یک باشده ولسوالی سیوری در زابل، به مدت سه سال در ولسوالی های شاه جوی، ارغنداب، میزان، شینكی و سیوری در كنار طالبان علیه حکومت جنگید.

زابلوال، کسی که یک سال پیش از جنگ دست کشید، گفت که به دلیل مشکلات اقتصادی به طالبان پیوست.

وی به تاریخ ۲۶ اسد گفت، «وقتی ۲۱ ساله بودم، خانه را ترک کردم... و به طالبان پیوستم.»

زابلوال گفت، «آنها قول دادند كه به من پول بدهند و گفتند كه زندگی من بهبود خواهد يافت. اما من بعد از سال ها جنگ به جز آزار و اذيت کردن افراد ملکی و تخريب سرک ها و پل های ما، چيزی را بدست نیاوردم.»

وی گفت، «خانواده ام روابط را با من قطع کردند. ما ۹ ماه در سال درگیر جنگ های بدون توقف بودیم. ما مردم ملکی را مجبور می کردیم که به ما غذا و سرپناه بدهند، و هیچ کس جرائت ردکردن درخواست های ما را نداشت.»

زابلوال گفت، «من به مدت سه سال سعی کردم که به ولسوالی خود نروم و مردم قریه خود را نبینم، اما یک روز تصمیم گرفتیم بالای یک کندک اردوی ملی حمله کنیم. هنگام عبور از تعدادی از قریه ها، دیدم که باشندگان جوان در حال ساختن مساجد و کار در کانال های آبیاری هستند. من کودکان جوان را در حال درس خواندن در ویرانه ای دیدم که سقف نداشت.»

وی افزود، «دیدن همه اینها مرا آزار داد، اما من احساس خوشی کردم که حداقل مردم ما در روستاهای خود شغل داشتند و برای کار به ایران و پاکستان مهاجرت نکرده بودند.»

وی گفت، «هنگامی که دیدم جوانان افغان خوشحال بودند زیرا در روستای خود مشغول کار بودند، من جبهه را ترک کردم و به روستای خود بازگشتم.»

«من چند برای روز در خانه ماندم. بعداً من با جوانان باشندگان جوان قریه ارتباط برقرار كردم. آنها به من گفتند كه آنها به زودی با بودجه برنامه میثاق شهروندی كار بالای مسجد قریه را شروع می کنند و اینکه آنها مرا به انجنیر این پروژه معرفی خواهند کرد تا برای من در این پروژه کار دهد.»

زابلوال گفت، «من پیشنهاد آنها را پذیرفتم. از آنجا كه خواندن و نوشتن را یاد دارم، انجنیر مرا به عنوان سرکارگر پروژه استخدام كرد و من برای ۹ ماه گذشته ماهانه ۱۸۰۰۰ افغانی (۲۳۴ دالر) درآمد داشته ام.»

وی گفت، «مادرم، پدرم، خواهرم، برادرم و خانم برادرم همه خوشحال هستند. من از زندگی قبلی خود پشیمانم و حالا می خواهم برای صلح کار کنم.»

ایجاد فرصت های کاری

بزرگان قومی و مقامات در ولایت زابل از پروژه میثاق شهروندی استقبال کرده اند و می گویند که این پروژه با معتادین مواد مخدر، بیکاران و جنگجویان پیشین کمک کرده است.

محمد غیرت، مدیر این برنامه در زابل گفت، «برنامه میثاق شهروندی وزارت احیاء و انکشاف دهات، به تاریخ ۳۰ ثور سال ۱۳۹۶ در زابل آغاز شد و در ولسوالی های مختلف زابل، در حال تطبیق است.»

وی گفت، «ما در دو سال گذشته ۷۴ باب ساختمان مکاتب در شهر قلات و ولسوالی های ولایت زابل ساخته ایم و امسال نیز روی ۷۴ باب ساختمان مکاتب دیگر كار شروع خواهد شد. پروژه های ما، به شمول ساختن دیوارهای استنادی، كانال ها، كاریزها، مکاتب، مساجد، سرک ها و دستگاه های برق در ۴۳۲ قریه ادامه دارد.»

غیرت گفت، «در سه سال گذشته، ما بیش از ۶۰۰ پروژه کوچک و بزرگ را با هزینه ۲۳۰ میلیون افغانی (۳ میلیون دالر) تطبیق کرده ایم و پروژه های دیگر نیز در حال تطبیق هستند.»

وی افزود، «تا حال ۷۰۰۰ نفر کارمند داشته ایم و از کار آنها به طور غیرمستقیم، ۹۰۰ خانواده بهره مند شده اند. اکثریت نیروی کاری این پروژه ها جوانانی هستند که قبلاً برای کار به کشورهای همسایه مهاجرت می کردند یا به فعالیت های مخرب مشغول بودند.»

وی گفت،‌ «این جوانان افغان اکنون در روستا های خود کار می کنند و این پروژه ها تأثیرات مثبتی بر زندگی باشندگان داشته و به بهبود امنیت در این منطقه کمک کرده است.»

محمد نبی احمدزی، والی زابل گفت، «برنامه میثاق شهروندی برای هزاران نفر از باشندگان جوان زابل شغل ایجاد کرده است و ما به همه جوامع اطمینان می دهیم که این برنامه را به تمام مناطق ولایت زابل گسترش خواهیم داد تا بتواند جوانان را از فقر، بیکاری و فعالیت های مخرب محافظت کند.»

وی گفت، «من می توانم با اطمینان بگویم كه این برنامه... جوانان افغان را كه مشغول جنگ بودند برای اشتراک کردن در فعالیت های بازسازی تشویق كرده است و اكنون آنها به عنوان قهرمانان بازسازی در روستاهای مربوطه خود مشهور هستند.»

وی افزود، «من از همه طالبان می خواهم که به روند صلح حکومت افغانستان بپیوندند. آنها دیگر نباید زندگی خود را به خطر بیاندازند. آنها باید مانند سایر جوانان افغان در درون حکومت به مردم خود خدمت کنند.»

احمدزی گفت، «این به آنها کمک خواهد کرد تا زندگی خود را بهبود بخشند و در پیشرفت کشور کمک کنند، زیرا اگر ما این کشور را نسازیم، هیچ کس دیگر آن را برای ما نخواهد ساخت.»