تجهیزات اهدا شده کشاورزان ننگرهار را خودکفا می سازند

ننگرهار -- اداره ولایتی در ننگرهار قصد دارد تا تجهیزات جدید زراعتی را به دهاقین و تولیدکنندگان میوه در این ولایت توزیع کند تا آنها خودکفا شوند.

این پروژه در اواسط ماه میزان با کمک مالی ایالات متحده آغاز شد.

ضیاءالحق امرخیل والی ننگرهار به تاریخ ۱۴ میزان به سلام تایمز گفت، «این تجهیزات به ۶۴۰ نفر از دهقانان در شش ولسوالی اچین، چپرهار، شیرزاد، خوگیانی، کوت و رودات توزیع خواهند شد.

وی گفت، «آنها شامل داس های کوچک و بزرگ، بسته های لوازم حفاظت شخصی، وسایل برداشتن حاصلات، زینه ها و سایر وسایل هستند. هر باغبان درخت های میوه یک بسته تجهیزات به ارزش بیش از ۲۶۰۰۰ افغانی (۳۳۸ دالر) را دریافت خواهد کرد.»

امرخیل گفت، این تجهیزات دهاقین را قادر خواهند ساخت تا محصولات با کیفیت را تولید کنند و درآمد خویش را افزایش دهند.

وی گفت، «ما نخست امنیت را در این شش ولسوالی تأمین کردیم و اکنون این پروژه های زراعتی را برای آنها آغاز کردیم. مردم در حفظ کردن امنیت با ما کمک می کنند و ما چنین پروژه هایی را تطبیق می کنیم که دهاقین به طور مستقیم از آنها مستفید می شوند.»

وی افزود، «ما تلاش می کنیم تا وضعیت اقتصادی دهاقین را بهبود بخشیم.»

رحمت الله وحدتیار رئیس ولایتی پروژه زراعتی و انکشاف روستایی به سطح جامعه گفت، هدف یکی از این پروژه ها این است که با دهاقین کمک صورت بگیرد تا آنها به عوض کشت کوکنار به فصل های قانونی روی آورند.

وی گفت، «ما در حال برنامه ریزی برای ایجاد کردن ۲۱۲۰ باغ محلی و ۱۶۲ باغ کوچک هستیم و این تجهیزات به دهاقین کمک می کند تا میوه ها را به یک روش مسلکی پرورش دهند و به آنها کمک می کند تا پرورش فصل های غیرقانونی را متوقف کنند.»

وی افزود، «ما قصد داریم تا علاوه بر توزیع نمودن تجهیزات به تولیدكنندگان میوه، آنها را آموزش نیز دهیم تا حاصلات آنها افزایش یابد. این وسایل با دهاقین کمک می کند تا درختان میوه دار خود را در وقت مناسب شاخ بری کرده و امراض را کنترل کنند.»

انعام الله صافی، رئیس زراعت ننگرهار گفت، «به خاطر جلوگیری از کشت کوکنار و به وجود آوردن یک بدیل بهتر برای دهاقین، ما امسال در ولسوالی های مختلف در نظر داریم که ۷۰۰ جریب (۱۴۰ هکتار) باغ های میوه جدید را ایجاد کنیم.»

جنگجویان برای مدت طولانی از کوکنار سود بردند با اینکه از دهاقین و قاچاقچیان مالیات را می گرفتند و کارخانه های تولیدی مواد مخدر شخصی خود را اداره می کردند که تریاک خام را برای صادر کردن به مورفین یا هروئین تبدیل می کردند، و سپس این مواد مخدر از طریق کشورهای همسایه؛ پاکستان و ایران قاچاق می شدند.

یک زندگی عادی

کفایت الله دولتزی یکی از باشندگان ولسوالی چپرهار گفت، «طی سال های گذشته ما به دلیل اینکه گروه های ضد دولتی در چپرهار تصرف داشتند، کوکنار کشت می کردیم.هیچ امنیتی وجود نداشت و پرورش هر فصل مجاز بود.»

دولتزی درختان مالته و شفتالو را در ۲ جریب (۰.۴ هکتار) زمین خود نشانده و وسایل زراعتی را به عنوان بخشی از این ابتکار دریافت کرده است.

وی گفت، «اکنون که کشت کوکنار ممنوع است و نیروهای امنیتی تصرف دارند، ما خوشحالیم که این پروژه باغ ها را برای ما ایجاد می کند و ما به جای کوکنار فصل های قانونی را پرورش داده ایم. آنها همچنان وسایلی را به ما دادند که من بخاطر آن بسیار خوشحال هستم.»

دولتزی گفت، «ما بیش از هر چیز دیگری به امنیت نیاز داشتیم و ما به این تقاضای خود رسیدیم زیرا اکنون همه چپرهار امن است و ما زندگی عادی داریم.»

وی گفت، در گذشته ما در فصل های برداشتن میوه به ولسوالی بتی کوت و مناطق دیگر می رفتیم تا مالته و شفتالو را برای خوردن و فروش بیاوریم، اما اکنون فضل خداوند (ج) است که در اینجا باغ های میوه داریم. ما اکنون میوه های تازه را به ولسوالی های دیگر و شهر [جلال آباد] می بریم، جایی که آنها را می فروشیم.»

حاجی حسین یکی دیگر از دهاقین ولسوالی چپرهار که در ۴ جریب (۰.۸ هکتار) زمین خود باغ میوه را ایجاد کرده است گفت، «ما اکنون به کوکنار نیازی نداریم، زیرا ما درختان مالته را نشانده ایم و در کنار آنها سبزیجات را کاشته ایم که به ما این امکان را فراهم کرده است که حاصلات دو برابر را برداریم.»

وی گفت، «این امر درآمد ما را نسبت به درآمد کوکنار دو برابر کرده است. زندگی ما بهتر شده است زیرا اطمینان داریم كه محصولات قانونی را می كاریم و پول خود را به طور قانونی بدست می آوریم.»