افغان ها به خاطر رفتار وحشیانه با مهاجرین و تلاش برای تضعیف روند صلح از تهران انتقاد کردند

زابل -- ناظرین و مقامات می گویند، بدرفتاری وحشیانه رژیم ایران با مهاجرین افغان و تلاش های آن رژیم برای تضعیف صلح و رفاه در افغانستان، نیت تهران نسبت به همسایه خود را واضح می سازد.

عبدالباقی بارکزی ۴۱ ساله یک باشنده ولسوالی موسی قلعه در ولایت هلمند، از لت و کوب هایی حکایت کرد که وی پس از رفتن به ایران برای جستجوی کار با آن رو برو شد.

بارکزی گفت، «دو سال پیش، من برای کار به ایران رفتم. در آنجا من وظیفه ای را یافتم که از باغ یک خانواده ایرانی مراقبت می کردم.»

وی گفت، «من شش ماه با این خانواده کار کردم اما یک روز ناگهان منسوبین استخباراتی ایران آمدند و از من تحقیق کردند. آنها از من پرسیدند كه آنجا چه می کردم. من به آنها گفتم كه برای كار به ایران آمده ام و پاسپورت و سایر اسنادم را به آنها نشان دادم، اما آنها مرا به اندازه ای لت و کوب کردند كه من بی هوش شدم. وقتی چشم هایم را باز كردم، در زندان بودم.»

وی گفت، «کمی بعد یک ایرانی که لباس نظامی به تن داشت به من نزدیک شد و گفت که از آنجا [بندی خانه خود] بیرون بیایم. وقتی بیرون آمدم وی به من گفت كه من یک جاسوس، یک افغان و دشمن ایران هستم. وی مرا به اندازه ای لت و کوب کرد که از دهان و سایر اعضای بدن من خون جاری شد.»

وی افزود، «من به وی گفتم كه من نه جاسوس هستم و نه دشمن ايران هستم و برای كار به آنجا آمده ام، اما وی دوباره مرا لت و کوب کرد و مجبورم ساخت تا شصتم را بر روی بعضی اسناد بمانم، و من پس به اطاق زندان برده شدم.»

وی گفت، «من چهار ماه تحت شرایط وحشتناک در زندان ماندم. هیچ کس به حرف من گوش نمی داد. گاهی اوقات من افغان های دیگری را نیز می دیدم که سال ها در آنجا زندانی بوده اند و نمی دانستند که با آنها چه خواهد شد.»

وی افزود، «اما زمانیکه آنها مرا آزاد كردند مرا به بهرامچه یک منطقه مرزی در نزدیكی هلمند بردند و مرا اخراج كردند. آنها دستمزد و اسناد و سایر وسایل مهمی را که در ایران داشتم به من ندادند.»

عبدالقیوم هوتک ۵۲ ساله یک باشنده ولسوالی اتغر در ولایت زابل گفت که خواهرزاده اش در ایران مورد بدرفتاری مشابهی قرار گرفت.

وی گفت که خواهرزاده اش پس از بازگشت از ایران جایی که به جستجوی کار رفته بود، بر اثر شکنجه هایی که در آنجا متحمل شده بود، با مشکلات روحی مواجه شد و اکنون تحت تداوی است.

هوتک گفت، «حکیم خواهرزاده ام چهار سال پیش به ایران رفت و پس از کارکردن برای چهار ماه توسط حکومت ایران زندانی شد. آنها به وی گفته بودند كه جرم اش این بود كه وی به طور غیرقانونی وارد ایران شد و وی [در ایران] ناآرامی ایجاد می كرد، اما خواهرزاده ام با پاسپورت افغانستان با ویزای كار ایرانی به ایران رفته بود.»

وی افزود، «آنها خواهرزاده ام را به مدت دو سال بدون هیچ توجیهی در مشهد زندانی کردند. زمانیکه وی آزاد شد و به خانه بازگشت، واضح شد که وی به اندازه ای شکنجه ها را متحمل شده بود که صحت روحی و جسمی اش را متأثر کرده بود و تاکنون بهبود نیافته است. وی هر چهار ماه یک بار به داکتر روانی مراجعه می کند.»

وی گفت، «ایران و افغانستان همسایه هستند و آنها باید روابط خوبی با یکدیگر داشته باشند، اما متأسفانه ایران بدون توجیه همیشه مردم ما كه برای كار به آنجا رفته اند، كشته یا اذیت کرده است.»

تضعیف زیربنا های افغانستان

اقدامات تهران در قبال افغانستان فراتر از لت و کوب و زندانی کردن مهاجرین افغان می باشند.

نیازمحمد زیارمل ۳۳ ساله یک باشنده شهر قندهار گفت، به عنوان مثال، هدف رژیم ایران این است که کنترل منابع آبی افغانستان را به دست بیاورد و در امور داخلی افغانستان مداخله کند.

وی گفت، «شما می دانید که ایران از زمان پادشاه محمد ظاهر شاه [۱۳۱۲ تا ۱۳۵۲] تلاش کرده است تا کنترل آب افغانستان را به دست بیاورد و برای دستیابی به این هدف تلاش های مختلفی را به خرج داده است.»

زیارمل افزود، «گاهی مهاجرین ما را آزار می دهد، و گاهی کارگران مهاجر ما را در ایران شکنجه می کند و می کشد و اکثراً در امور سیاسی و داخلی افغانستان دخالت می کند. که متأسفانه تا حدی... مؤفق بوده است.»

وی گفت، «هر زمانی كه حکومت افغانستان تلاش كرده است تا آب خود را بگیرد، رژیم مستبد ایران به طور آشکار و مخفیانه مشكلاتی را برای مردم و حکومت ما ایجاد كرده است. ایران چندین بار تلاش کرده است تا بندهای برق آبی کجکی و سلما را از بین ببرد تا افغان ها نتوانند آب را ذخیره کنند.»

زیارمل گفت، این رژیم هنوز در تلاش است تا از اعمار آنعده بندها جلوگیری کند که حکومت افغانستان پلان ساختن آن را دارد.

وی ادامه داد، «ما افغان ها با حکومت خود متحد هستیم. ما درباره ایران یک دیدگاه مشترک داریم. ما ارزش منابع آبی خود را درک نموده ایم. ما هرگز اجازه نخواهیم داد که ایران در پالیسی های آبی ما دخالت کند یا ما را تحت فشار قرار دهد. من از جامعه جهانی می خواهم که بالای رژیم مستبد ایران تحریم ها را وضع کند تا که ایران پالیسی های نادرست خود را تغیر دهد.»

دخالت در مذاکرات صلح

ناظرین افغان از تهران به خاطر تلاش برای پرورش تروریزم در این کشور و تضعیف روند جاری صلح میان حکومت افغانستان و طالبان در دوحه مرکز قطر، انتقاد کردند.

محمد داؤد اساس یک تحلیلگر امور سیاسی در کابل گفت، «ادارات استخباراتی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طی ۲۰ سال گذشته گروه های مختلف تروریستی را در افغانستان تمویل و تسلیح کرده اند تا جنگ نیابتی آنها را انجام دهند و اهداف آنها را به دست بیاورند.»

وی افزود، «ایران قصد دارد تا درگیری های قومی و مذهبی را در افغانستان آغاز کند و تلاش می کند تا روابط افغانستان با جهان غرب را به گونه ای تحت تأثیر قرار دهد که بتواند منافع ایران را منعکس کند. بنابراین، ایران در جنگ افغانستان سرمایه گذاری می کند و برای افغان ها ثبات نمی خواهد.»

وی گفت، «حکومت افغانستان باید از دخالت آشكار ایران [در افغانستان] به شورای امنیت سازمان ملل متحد شكایت كند تا که تحریم های اقتصادی و سیاسی بیشتری علیه ایران وضع شوند.»

امان الله هوتکی یک بزرگ قومی و رئیس پیشین شورای ولایتی ارزگان تائید کرد که، تهران در جستجوی یک افغانستان بی ثبات است.

وی گفت، «دخالت نظامی و سیاسی ایران در افغانستان به طور واضح قابل مشاهده است. این کشور سلاح های سبک و سنگین را برای بعضی از گروه های مسلح در ولایات ارزگان، قندهار و زابل توزیع کرده است تا علیه نیروهای امنیتی افغان و مردم ملکی از آنها استفاده کند.»

اساس تحلیلگر سیاسی گفت، مداخله در رفاه افغانستان یک هدف بزرگ رژیم ایران است.

وی گفت، «در دوره جهاد افغانستان علیه اتحاد شوروی [۱۳۵۸-۱۳۶۸] و در ۱۹ سال گذشته، ایران پروژه های زیربنایی در افغانستان را نگذاشته است که تطبیق شوند.»

آساس بدون مشخص ساختن قتل هایی که در ذهن داشت افزود، «این کشور کادرهای علمی ما را در لوی قندهار ترور می کند و به افغان ها اجازه نمی دهد که تحصیل کنند زیرا این کشور رفاه افغانستان را به نقصان خود می داند.»

اعتیاد به موادمخدر

هوتکی بزرگ قومی با ابراز کردن تأسف گفت، استخدام کنندگان ایرانی همچنان مسؤل اعتیاد به مواد مخدر مهاجرین افغان هستند، که رژیم بالاخره آنها را به افغانستان اخراج می کند.

وی گفت، «آنها [استخدام کنندگان ایرانی] تعدادی از مهاجرین جوان ما را كه برای كار به ایران می روند، معتاد ساخته اند. ایران آنها را شکنجه می کند و سپس آنها را به افغانستان اخراج می کند تا آنها سایر افغان ها را معتاد کنند.»

هوتکی افزود، «این جای تأسف است که در ۱۹ سال گذشته ایران هزاران افغان ما را به معتادین مواد مخدر تبدیل کرده که سپس آنها را به افغانستان اخراج می کند. فقط در قندهار، بیش از ۱۰ هزار نفر از این مردم به مواد مخدر معتاد اند.»

وی گفت، «من از مردم ایران می خواهم که علیه حکومت مستبد، شکنجه گر و نامشروع خود قیام کنند.»