دختر یک جنگجوی پیشین طالبان آمر یک حوزه پولیس در جوزجان شد

کندز-- نجیبه نور دلاوری در ولسوالی قوش تیپه ولایت جوزجان در یک قریه تحت حاکمیت طالبان بزرگ شد.

پدرش یکی از اعضای این گروه جنگجوی بود و مانند بسیاری دیگر که مورد محدودیت های شدید طالبان در زمینه تعلیم دختران قرار داشتند، وی پس از صنف پنجم مجبور شد که مکتب را ترک کند.

دلاوری که علیه طالبان و پدر خود شورش کرد، شش سال قبل به پولیس ولایت جوزجان پیوست.

اندکی بعد، دلاوری به تشویق کردن پدرش شروع کرد تا که وی طالبان را ترک کند.

وی گفت، «من به پدرم گفتم: اگر شما به عضویت در گروه جنگجوی طالبان ادامه دهید، مردم از شما نفرت خواهند کرد، اما برعکس، اگر می خواهید با خانواده و مردم خود زندگی کنید، باید آنها را ترک کنید.»

یک سال پس از پیوستن دلاوری به پولیس، پدرش قبول کرد تا طالبان را ترک کند و به روند صلح بپیوندد و این خانواده از خانه خود در ولسوالی درزاب به شبرغان مرکز ولایت جوزجان نقل مکان کرد.

وی گفت، «قبل از اینکه ما به شهر شبرغان برویم، من به پولیس پیوستم و پس از یک سال مجبور شدم که زادگاه خود را با خانواده ام ترک کنم.»

از آن زمان تاکنون، دلاوری برای ایفای وظیفه خود به عنوان یک زن پولیس تمام تلاش خود را کرده است.

وی در سال ۱۳۹۶ در یک بورس برای اشتراک در یک برنامه آموزش نظامی پنج ماهه به ترکیه رفت و همچنان برای ارتقای مهارت های مسلکی خود در چندین دوره آموزشی دوماهه تا شش ماهه در افغانستان اشتراک کرد.

وی طی شش سال گذشته در نقش های زیادی به شمول آمر بخش رسیدگی به مسائل خانوادگی و آمر دفتر معاونیت امور امنیتی قوماندانی امنیه ولایت جوزجان، در نیروی پولیس خدمت کرده است.

لومری بریدمن دلاوری که اکنون ۲۵ ساله است، به تاریخ ۱۱ ثور آنچه را به دست آورد که از نظر بسیاری برای یک دختری که تحت حاکمیت طالبان بزرگ شده، غیرقابل تصور است: وی به عنوان اولین زن آمر حوزه پنجم پولیس در شهر شبرغان تعین شد.

وی به سلام تایمز گفت، «من بسیار خوش بخت هستم که رویای من به حقیقت تبدیل شد.»

به دنبال صلح

غلام جیلانی ابوبکر قوماندان امنیه جوزجان در یک کنفرانس خبری با اعلام کردن دلاوری به عنوان آمر حوزه پنجم پولیس گفت، زنان یک بخش مهمی از نیروی پولیس هستند.

وی در ویدیویی که توسط گندهارای رادیو آزادی به تاریخ ۲۹ ثور منتشر شد گفت، «چرا ما نباید زنان را به عنوان آمرین حوزه های پولیس داشته باشیم؟ ما می توانیم با کمک افسران زن پوشش امنیتی را به منطقه فراهم کنیم.»

دلاوری به گندهارا گفت، «من در عملیات های مختلفی به شمول بازداشت مجرمین، عملیات نظامی، تأسیس پوسته های تلاشی، گزمه ها و تلاشی ها اشتراک داشتم.»

وی در کنفرانس خبری گفت، «امروز مسؤلیت بزرگی به من داده شده است که من صادقانه آن را انجام خواهم داد. مقامات بالای من اعتماد کرده اند و من اعتماد آنها را نخواهم شکست.»

وی به سلام تایمز گفت، «صلح یگانه گزینه معنی دار برای رسیدن به آرزوهای ما است. طالبان هموطنان ما هستند و من امیدوارم که همه ما شاهد یک صلح پایدار در کشور خود باشیم.»

وی گفت، «برای ادامه درگیری هیچ دلیلی وجود ندارد.»

حتی در حالیکه دلاوری طالبان را به پیوستن به روند صلح فراخواند، وی گفت که جنگجویان از زمان پیوستن وی به نیروی پولیس، به تهدید وی و خانواده اش ادامه داده اند.

وی گفت، «پس از آنکه من به شبرغان نقل مکان کردم، به طور مکرر توسط طالبان تهدید شده ام. من هرگز تسلیم نشدم و به خدمت کردن در نیروی پولیس ادامه دادم.»

وی افزود، «متأسفانه ما تمام لوازم و زندگی خود را پشت سر گذاشتیم... و این فداکاری هایی بود که ما انجام دادیم اما من تسلیم نشدم.»

نفیسه حقجو، فعال حقوق زنان در جوزجان گفت که وی شجاعت دلاوری را به عنوان یک افسر زن پولیس تحسین می کند.

وی با خاطرنشان کردن خطرات جدی دخیل گفت، «در شرایط فعلی، زنان به ندرت تصمیم می گیرند تا در نیروی پولیس خدمت کنند.»

جنگجویان حملات هدفی را علیه زنان به شمول ژورنالستان، قاضیان و منسوبین امنیتی انجام داده اند.

حقجو گفت، نیروی پولیس نه تنها اینکه برای رشد و توانمندسازی زنان مناسب ترین مکان است، بلکه برای خدمت کردن به مردم یک مسلک دلخواهی است.

وی گفت، «ما از حکومت می خواهیم که برای افسران زن پولیس انگیزه ها و فرصت های بیشتری را فراهم کند زیرا آنها در تأمین امنیت جامعه ما نقش مؤثری را ایفا نموده اند.»

استخدام زنان

وزارت امور داخله در تلاش است تا در سراسر افغانستان زنان بیشتری را در تطبیق قانون و نیروهای امنیتی استخدام کند. مقامات هدفی را گذاشته اند که طی سه سال آینده تعداد منسوبین امنیتی زن از ۴۰۰۰ نفر به ۱۰۰۰۰ نفر افزایش دهند.

عبدالمعروف آذر سخنگوی والی جوزجان گفت، فعلاً ۷۲ زن به عنوان محصل نظامی و افسران در نیروی پولیس جوزجان خدمت می کنند که بسیاری از آنها در ادارات امور زنان کار می کنند.

وی گفت، «مشارکت زنان در حکومت یک نیاز اساسی در جامعه است؛ بنابراین، مقامات محلی همیشه فرصت های لازم را فراهم کرده و آنها را برای پیوستن به نیروهای امنیتی تشویق کرده اند.»

آذر با استناد به تجربه دلاوری با پدرش گفت، اعضای دیگر طالبان نیز می توانند خشونت را تقبیح کرده، اسلحه خود را به زمین گذاشته و به زندگی عادی خود بازگردند.

محمد عیسی غیور یک فعال جامعه مدنی در جوزجان گفت، «خانم دلاوری با تشویق کردن پدرش برای ترک گروه تروریستی طالبان، یک نمونه خوبی از شجاعت را نشان می دهد.»

وی گفت، «من امیدوارم زنان دیگر نیز از این الگو پیروی کنند و مانند دلاوری تلاش کنند تا پسران و همسران خود را قناعت دهند که گروه طالبان را ترک کرده و به زندگی صلح آمیز برگردند.»

عبدالكبیر رشیدی یک تحلیلگر امور نظامی در جوزجان گفت، اگرچه زنانی كه نقش های رهبری را در حکومت بر عهده دارند برای پیشرفت ضروری هستند، اما رسوم محلی و ضوابط فرهنگی رایج زنان را از ایفای وظیفه در نیروهای نظامی منصرف كرده اند.

وی گفت، «من از زنان می خواهم که به نیروی پولیس بپیوندند زیرا حکومت انگیزه های خاص و فرصت های خوبی را برای آنها فراهم کرده است.»

وی افزود، «همانطور که جامعه به زنان داکتر، انجنیر یا معلم ضرورت دارد، به زنان افسر پولیس مسلکی نیز نیاز دارد.»