مادر معتادین در کابل می گوید که در برابر طالبان ایستادگی خواهد کرد

کابل -- دوستان و خانواده اش به لیلا حیدری گفته اند که کالای خود را جمع کرده و از افغانستان فرار کند تا از خطر احتمالی تصرف طالبان در آمان باشد، اما وی که در تخت بام نشسته و سگرت می کشد، مصمم است که بماند.

حیدری بنیانگذار مرکز تداوی معتادین مواد مخدر می گوید که بسیاری از دوستان فعال اجتماعی اش کشور را از قبل ترک کرده اند.

وی به ای اف پی گفت، «چگونه می توانم همه اینها را به راحتی پشت سر بگذارم؟ 'لیلا حیدری یعنی مادر معتادین' هویت من است.

ایالات متحده بیشتر از ۹۰٪ نیروهای خود را از افغانستان خارج کرده است. این در حالیست که مذاکرات صلح میان طالبان و حکومت افغانستان متوقف شده و شورشیان عملیات های تهاجمی را انجام می دهند.

حیدری گفت، «از نظر طالبان معتادین به مواد مخدر مجرمین هستند که باید محاکمه شده و به زندان فرستاده شوند؛ آنها معتادین را بیمار نمی دانند.»

صادرات هروئین برای طالبان میلیاردها دالر فراهم کرده و شورش آنها را تقویت کرده است.

با اینکه خشخاش ارزان و در افغانستان به اسانی قابل کشت است، این کشور اکنون ۹۰٪ از تولید هروئین در جهان را تأمین می کند.

تولید میتامفتامین کریستال که از گیاه ایفدرا به دست می آید و به طور فراوان در کشور رشد می کند، نیز افزایش یافته است.

به گفته تحلیلگران مبارزه با مواد مخدر، ۱۱٪ از جمع ۳۴ میلیون نفر نفوس افغانستان از مواد مخدر استفاده می کنند و ۴٪ الی ۶٪ به مواد محرک سخت معتاد هستند.

مرکز مادر

حیدری که خانواده اش در ایران پناهنده شده بودند، در آنجا بزرگ شده است در ۱۲ سالگی با یک ملا ازدواج کرد و هنگامی که یک دهه بعد از وی طلاق گرفت، حق سرپرستی سه فرزند آنها به عنوان یک مرد به شوهرش داده شد.

حیدری پس از بازگشت به افغانستان متوجه شد که برادرش حکیم، به هروئین معتاد شده است و در زیر یک پل ناپاک در کابل در کنار یک جوی ناپاک با سایر معتادین بی خانمان زندگی می کرد.

وی مانند «چیزی در یک فیلم هالیوود» در مرکز بودوباش که وی افتتاح کرده بود، برنامه نجات دادن «مردگان زنده» و تلاش برای نجات آنها از مواد مخدر با استفاده از یک برنامه مرموز رهایی از مواد مخدر، راه اندازی کرد.

وی گفت، «زمانی که من این کار را شروع کردم، تعداد معتادین در کشور حدود ۵۰۰۰ نفر تخمین شده بود. جوانترین آنها ۱۵ الی ۱۸ ساله بودند.»

وی گفت، «امروز این تعداد همچنان در حال افزایش است... کودکان در سن ۱۰ الی ۱۲ ساله قربانی می شوند».

اولین مهمانان وی نام این مرکز بودوباش وی را از روی محبت «مرکز مادر» گذاشتند.

حیدری با صدها نفر کمک کرده است تا عادت خود را ترک کنند و برای کمک مداوم آنها را با گروه های حمایتی وصل کرده است.

سید حسین ۳۳ ساله یکی از معتادانی بود که حیدری از زیر پل بیرون کشید و آغاز تازه ای را برایش فراهم نمود.

حسین که حیدری را «مادر من» خطاب می کرد گفت، «من از زمانی که در ایران بودم مواد مخدر را شروع کردم؛ در ۲۰ سالگی بدون خانواده به اینجا رسیدم.»

وی اکنون در کافه تاج بیگم کار می کند که به دلیل همه گیر مؤقتاً بسته شده است. حیدری این کافه را برای فراهم کردن کار به معتادان بهبود یافته تأسیس کرد.

تهدید طالبان

حیدری که یک لباس زرد پوشیده و ناخن های خود را به رنگ فیروزه ای نقاشی کرده، کافه تاج بیگم را اداره می کند که به طور فزاینده ای در میان هزاره های جوان محبوبیت بیشتری کسب می کند. هزاره اقلیتی است که تحت حاکمیت طالبان مورد آزار و اذیت قرار گرفته و اکنون در کابل با موج تازه ای از خشونت مواجه است.

حیدری به عنوان زنی که از موتر رانی در جاده های شهر لذت می برد و با دوستانش با رادیو همصدا آواز می خواند، می داند که موارد زیادی وجود دارد که وی را در معرض خطر قرار می دهد.

طی ماه های گذشته عده ای از زنان برجسته به شمول فعالان، قاضیان و ژورنالستان در حملاتی ترور شده اند که ایالات متحده و حکومت افغانستان به گردن طالبان انداخته اند.

حیدری گفت، «آیا طالبان می توانند مرا با سر برهنه، سگرت کشیدن و گفتگو کردن با یک مرد بپذیرند؟»

وی گفت، «من در گذشته تهدیدات زیادی دریافت کردم... اکنون یگانه تهدید طالبان است.»

در حالیکه خشونت در سراسر کشور در حال افزایش است، حیدری از قبل در طول زندگی اش بالای چالش های زیادی غلبه کرده است.

وی گفت، «طالبان ۲۰ سال پیش مردم را کشتند. امروز آنها بالای ولسوالی ها حمله می کنند. وقتی آنها به اینجا برسند، ما مجبور خواهیم بود که بجنگیم.»