بر اثر ممنوعیت از تعلیم و تحصیل از سوی طالبان اضطراب روانی در میان دختران افزایش یافته است

هرات -- از زمانیکه طالبان دختران را از رفتن به لیسه ها و پوهنتون های دولتی منع کرده اند، اضطراب روانی در میان دختران متعلم در افغانستان گسترش یافته است.

پوهنتون های خصوصی باز هستند، اما این تحریک اسلام گرا خواهان جداسازی سختگیرانه محصلین دختر و پسر بوده و به محصلین اناث دستور داده است که نقاب ها و چپن های دراز بپوشند.

پوهنتون های دولتی از زمان تسلط طالبان در ماه اسد بسته هستند. علاوه بر این، حاکمان جدید افغانستان به دختران بالاتر از صنف ۶ اجازه رفتن به مکتب را نمی دهند.

مسؤلین شفاخانه حوزوی هرات گزارش می دهند که روزانه بیشتر از ۲۰۰ بیمار به بخش صحت روانی این شفاخانه مراجعه می کنند که تقریبا ۸۰٪ آنها را زنان و دختران جوان به ویژه متعلمین لیسه ها و محصلین پوهنتون ها تشکیل می دهند.

داکتر وحید احمد نورزاد رئیس بخش صحت روانی در اواخر ماه میزان گفت که تعداد دختران جوانی که در ماه گذشته به این بخش شفاخانه اش مراجعه کرده‌اند، بی‌ سابقه بوده است.

نورزاد گفت، ۸۰٪ بیماران ما را دختران متعلم طبقه متوسط تشکیل می دهند که به دلیل محدودیت روابط اجتماعی و ناتوانی آنها در سازگاری با وضعیت فعلی، از مشکلات روانی رنج می برند.

نسیمه حسینی یک متعلم صنف ۱۱ در هرات می گوید که امیدواری به آینده اش را از دست داده است.

نسیمه به تاریخ ۲۳ میزان به شفاخانه حوزوی هرات مراجعه کرد.

وی گفت، «من شب و روز نگران این هستم که اگر مکتب ما بازگشایی نشود، به زحمات ۱۱ ساله من چه اتفاقی خواهد افتاد.»

نسیمه افزود که وی «خوابش را از دست داده و هر شب خواب های بدی را می بیند. با وجود استفاده از تابلیت های ضد اضطراب هر دفعه ای که مکتب و همصنفی هایم به یادم می آیند، گریه می کنم و نمی توانم بخوابم».

آینده نامشخص

نادیده گرفته شدن میلیون ها دختران متعلم از سوی طالبان، پریسا محمدی و تعداد بیشماری از زنان و دختران افغان را در مورد آینده نامشخص خود ناامید کرده است.

محمدی که در پوهنتون هرات محصل سال چهارم جامعه شناسی است گفت، «من احساس می کنم که سه و نیم سال تحصیلم ضایع شده و تلاش هایم به هدر رفته اند.»

وی گفت که وی به امید شنیدن خبر بازگشایی پوهنتون ها هر روز اخبار را دنبال می کند اما بی فایده است.

محمدی گفت، «من قصد داشتم که پس از فراغت سند ماستری را نیز به دست آورم و به کشورم خدمت کنم. اما با آمدن طالبان تمام آرزوهایم نابود شدند.»

وی گفت، «این بسیار ناامید کننده است.»

وی افزود، «اکنون من روحیه و انگیزه درس خواندن یا فکرکردن در مورد آینده را از دست داده ام.»

وی همچنان افزود، «طالبان اگر می خواهند که حکومت شان بقا پیدا کند، آنها نباید حقوق زنان را نقض کنند و باید به دختران نیز مانند پسران اجازه ادامه تعلیم وتحصیل بدهند.»

زکیه نوروزی که بسیار زحمت کشیده بود تا در دوره ماستری اقتصاد در پوهنتون هرات داخله بگیرد، گفت که با آمدن طالبان تمام اهداف و آرزوهایش نابود شدند.

وی گفت، «طالبان امیدواری هایم و یک عمر زحماتم را از بین بردند.»

نوروزی افزود، «امیدواری از ما سلب شده است و همه رویاها و اهداف ما اکنون آرزوهای ناقص هستند.»

فرصت های از دست رفته

میلیون ها دختران و زنان افغان در دو ماه گذشته برای تصمیم گیری طالبان در مورد تعلیم خود با اضطراب منتظر بوده اند.

شکیلا احمدی یک محصل سال چهارم ساینس در پوهنتون هرات گفت که قرار بود وی در ظرف یک ماه فارغ شود، اما اکنون در یک وضعیت نامعلوم به سر می برد.

وی گفت، «من از دو ماه بدینسو از درس هایم دور بوده و ناراحت هستم. من از انتظار کردن برای بازگشایی پوهنتون خسته شده ام و انگیزه درس خواندنم را از دست داده ام.»

وی افزود، «طالبان فرصت درس خواندن را از ما گرفتند. هفته ها و ماه ها گذشتند، اما دروازه های تعلیم و دانش هنوز به روی ما بسته اند.»

با گذشتن هر روزی که مکاتب و پوهنتون ها مسدود می مانند، میلیون ها دختران از تعلیم و تحصیل محروم می شوند.

احمدی گفت، «این کار به ویژه اکنون در قرن ۲۱، با خیانت به دختران معادل است.»

زیبا واحدی یکی دیگر از محصلین سال چهارم پوهنتون هرات گفت که وی به دلیل ممنوعیت تحصیل دختران از سوی طالبان، یک سمستر تحصیل خود را از دست داده است.

وی شکایت کرد، «اگر طالبان این ممنوعیت را وضع نمی‌ کردند، من در ظرف یک ماه دیگر فارغ‌ می ‌شدم و دیپلومم را می ‌گرفتم. اکنون من نمی ‌دانم که آینده برای من چه خواهد داشت.»

واحدی گفت، در نتیجه، بسیاری از خانواده ها برای ادامه تحصیل دختران خود افغانستان را ترک کرده اند.