کابل -- پدرکلان هیجان زده گفت، نوزادی که در جریان تخلیه ده ها هزار افغان در میدان هوایی کابل گم شده بود، پس از پنج ماه با اقارب خود یکجا شده است.
پدر این پسر، در میان ازدحام متحرکی که پس از سقوط حکومت افغانستان در ماه اسد با ناامیدی از افغانستان فرار می کردند، سهیل احمدی دو ماهه را به یک سرباز خارجی داده بود.
ارتش ایالات متحده خروج خود و انتقال هوایی تاریخی حدود ۱۲۴۰۰۰ نفر از میدان هوایی کابل را به تاریخ ۹ سنبله تکمیل کرد.
این زن و شوهر از هم جدا شدند و اینکه بعداً چه اتفاقی افتاد معلوم نیست، اما حامد صافی راننده تکسی گفت که وی نوزاد را در همان روز در حال گریه کردن و تنها روی زمین در میدان هوایی پیدا کرد.
صافی که برای کمک با خروج برادرش به میدان هوایی رفته بود گفت، «من وی را به چندین نفر از زنان بردم تا به وی شیر بدهند، اما آنها این کار را نکردند. من به دنبال خانواده اش گشتم.»
صافی گفت، «سپس من با همسرم تماس گرفتم و وی گفت که کودک را به خانه بیاوریم.»
این زن و شوهر گفتند که به جستجوی والدین این پسر ادامه دادند، اما چون نتوانستند آنها را پیدا کنند، نامش را محمد عابد گذاشتند و از وی مراقبت کردن را شروع کردند.
صافی ۲۹ ساله به ای اف پی گفت، «اگر خانواده اش را پیدا نمی کردیم، ما از وی به عنوان فرزند خود ما محافظت می کردیم و پرورش می دادیم.»
در همین حال، میرزا علی احمدی پدر سهیل، سه روز در میدان هوایی به دنبال پسر گمشده اش می گشت و بالاخره تصمیم گرفت که همراه با همسر و چهار فرزند دیگرش به مقصد ایالات متحده پرواز کند.
در ماه اسد زمانی که ده ها هزار تن از افغان ها و اتباع خارجی تلاش می کردند تا در هر پرواز قابل دسترس خارج شوند، یگانه میدان هوایی کابل در حالی مزدحم شد که ایالات متحده خروج خود از افغانستان را پس از ۲۰ سال جنگ تکمیل کرد.
مسؤلیت پذیر مانند یک مادر
همین چند روز پیش بود که اقارب سهیل با کمک شبکه های اجتماعی و پولیس در کابل ردیابی شدند و پدرکلان این پسر، وی را با یک خداحافظی دلگیر کننده با خانواده صافی و سه دختر آنها پس گرفت.
فریما همسر صافی گفت، «من مانند یک مادر در قبال وی احساس مسؤلیت می کردم.»
فریما گفت، «وی شب ها زیاد بیدار می شد، اکنون وقتی من بیدار می شوم می بینم که وی اینجا نیست، و این مرا به گریه میاورد.»
وی به ای اف پی گفت، «من یک مادر هستم. من می دانم که وی همیشه با ما نخواهد بود و باید با والدینش باشد.»
شوهرش گفت که بازگرداندن این کودک «بسیار سخت» بود و خانواده صافی برایش بسیار دق شده است.
میرزا محمد قاسمی پدرکلان سهیل به روز یکشنبه (۱۹ جدی) خانواده صافی را به خانه اش در کابل دعوت کرد تا با این پسر وقت بگذرانند.
وی به ای اف پی گفت، «آنها پنج ماه از وی مراقبت کردند و بسیار به وی وابسته بودند، و افزود که این زن و شوهر در ابتدا با تسلیم کردن سهیل دل نا دل بودند.»
قاسمی که گفت وی نیز به دنبال نواسه اش می گشت، و از اینکه سهیل اکنون می تواند به پدر و مادرش در ایالات متحده یکجا شود، خوشحال است.
قاسمی در حالی که سهیل را در آغوش فریما خوابیده می دید اشک هایش را پاک کرد و گفت، «برای دخترم بسیار سخت بود، وی گریه می کرد و چیزی نمی خورد.»
قاسمی گفت، تا زمانی که سهیل با پدر و مادرش یکجا می شود، عمه اش از وی مراقبت خواهد کرد.
پدر سهیل در یک تماس تیلیفونی با ای اف پی از ایالات متحده گفت، «ما در مدت این پنج ماه گذشته در حالت بدی بودیم اما وقتی کودک خود را پیدا کردیم، خوشحال شدیم که خداوند (ج) طفل ما را دوباره به ما داده است.»
خبر بسیار خوبی است که این کودک به خانواده اش پیوست. خدا کند دیگر چنین روزهای بدی به زندگی افغان ها نرسد. روزهای بسیار ناامیدی بودند. خدا را شکر که گذشتند.
پاسخ1 دیدگاه