جنگجوی سابق فاطمیون می گوید که این ملیشه جوانان سوری را فریب می دادند و وعده ها را زیرپا می کردند

این جنگجوی ۲۵ ساله سابق لشکر فاطمیون،‌ با متلاشی شدن زادگاهش دیرالزور به سبب درگیری های سوریه، مانند بسیاری از همسالان خود، تحصیلات خود را به پایان نرساند و در نهایت مجبور ساخته شد تا از منطقه فرار کند.

اما پس از اینکه نیروهای رژیم سوریه و شبه‌نظامیان متحد آن منطقه را تحت کنترل درآوردند، این مرد جوان با نام مستعار مصطفی اللهیب فکر کرد که فرصتی برای بدست آوردن کار و ثبات دارد.

او در صحبت با المشارق گفت، «رژیم نمایندگانی را به مناطقی که ساکنان آواره دیرالزور و البوکمال در آن ساکن بودند فرستاد تا آنها را متقاعد سازند که داوطلبانه بازگردند.»

او گفت، «آنها قول دادند که نیروهای امنیتی دیگر آنها را مورد آزار و اذیت قرار نخواهند داد و آنها را مجبور به خدمت عسکری اجباری نخواهند کرد.»

وی گفت، نمایندگان وعده دادند که برای جوانان سوری شغل ایجاد کنند و افزود که این وعده پوچ بود، زیرا جوانان پس از بازگشت همچنان توسط نیروهای امنیتی رژیم برای خدمت عسکری تحت تعقیب بودند.

اللهیب گفت تقریباً در همان زمان، شبه نظامیان وابسته به سپاه پاسداران شروع به نزدیک شدن به جوانان کردند و از آنها خواستند که به شبه نظامیان بپیوندند و به آنها وعده حقوق و مصونیت از رژیم دادند.

شکاف های درون شبه نظامیان

او گفت، «من حدود یک و نیم سال پیش به شبه نظامیان فاطمیون پیوستم، با این درک که ساعات کاری خود را در حوالی دیرالزور می گذرانم تا مانند اکثر جوانانی که به آن پیوستند نزدیک خانواده ام باشم.»

اللهیب گفت، اگرچه لشکر فاطمیون تعهد کرده بود که عناصر شبه نظامی سوری را در پوسته های نزدیک مناطق مسکونی آنها مستقر کند، اما «ما به مناطق مختلف بادیه (صحرای شرقی) اعزام شدیم.»

وی افزود، «پوسته های ما نزدیک جاده‌های خطرناکی بود که کاروان‌های حامل محموله‌هایی مانند نفت مورد استفاده قرار می‌گرفتند، که گهگاه مورد حمله تروریست‌ها قرار می‌گرفت و ما را در معرض خطر قرار می‌داد و باعث جراحت یا حتی مرگ می‌شد.»

او به زودی درک کرد که در لشکر فاطمیون، سوری ها عناصر درجه سه محسوب می شوند، در حالی که با لبنانی ها و افغان های موجود در صفوف شبه نظامیان به ترتیب به عنوان عناصر درجه یک و درجه دوم رفتار می شوند.

علاوه بر این، او متوجه شد که عناصر شبه نظامی سوری از ورود به مناطق تحت کنترل و محافظت شده توسط لشکر فاطمیون منع شده اند، جایی که فقط عناصر لبنانی و افغان مجاز بودند.

او گفت که مراسم مذهبی که توسط عناصر افغان برگزار می شود برای عناصر سوری کاملاً ممنوع است و خاطرنشان کرد که این و سایر اعمال تبعیض آمیز باعث ایجاد شکاف در میان شبه نظامیان شده است.

اللهیب گفت که به عنوان پیش نیاز برای پذیرش در شبه نظامیان، او و خانواده اش مجبور به تعقیب کردن کورس های فرهنگی و مذهبی شدند که ماهیت اجباری و فرقه ای داشتند.

او گفت که فرزندان او مجبور به تعقیب کردن کورس های پیشاهنگی و دینی شدند و خاطرنشان کرد که از طریق این نوع تلقینات مذهبی و فرهنگی «مردم دیرالزور برای تغییر فرقه خود مورد اخاذی قرار گرفتند.»

او گفت که به ویژه خردسالان و جوانان به طور جبری با ایدئولوژی فاطمیون و دکترین ولایت فقیه تغذیه می شوند که خواستار بیعت با علی خامنه ای رهبر ایران است.

نفوذ سپاه پاسداران در دیرالزور

اللهیب گفت که منطقه دیرالزور باوجود نمایش پرچم سوریه و عکس های بشار اسد، رئیس جمهور سوریه که در بسیاری از پوسته های بازرسی دیده می شود، به هیچ وجه تحت کنترل رژیم سوریه نیست.

او گفت که در عوض این منطقه تحت کنترل سپاه است و وجود برخی از پوسته های بازرسی رژیم سوریه «چیزی جز پوششی برای حضور این شبه نظامیان نیست.»

او گفت که در زمان استخدام، لشکر فاطمیون به او گفته بود که ماهانه ۱۵۰ دالر معاش خواهد داشت و غذا و مراقبت های صحی به او ارائه می شود، اما او گفت که تنها ۴۰ دالر درآمد داشت و در برخی مواقع پرداخت آن به مدت سه ماه به تعویق افتاد.

او افزود که مواد غذایی فقط هر سه ماه یا در مناسبت های مذهبی توزیع می شد و مشروط به شرکت در مراسم مذهبی شبه نظامیان بود.

اللهیب گفت وقتی او کاملاً از دروغ بودن وعده‌های لشکر فاطمیون آگاه شد، از یکی از اعضای با نفوذ یکی از قبیله‌های محلی کمک گرفت که واسطه استعفای او و در نهایت خروج از شبه‌نظامیان شد.