زنان افغان برگشت به کابوس حاکمیت طالبان را رد کردند

هرات -- زنان افغان، که زمانی در دوره حاکمیت طالبان (۱۳۷۵ - ۱۳۸۰) از حق تحصیل و دیگرحقوق شان انکار میشد، خواستار این شدند که آنها در مذاکرات احتمالی صلح بین طالبان و حکومت افغانستان نباید نادیده گرفته شوند.

گلثوم صدیقی مشاور دفتر عبدالله عبدالله رئیس اجرایه افغانستان گفت، «زمان طالبان یک وقت خراب و سیاه بود و ما هیچگاهی تاریکی آن زمان را که در آن سختی های زیادی را متحمل شدیم فراموش نخواهیم کرد.»

او گفت، «من چندین بار طالبان را دیدم که زنان را در بازار اذیت و لت و کوب می کردند.»

ملکه رسولی افسر بخش مصؤنیت اطفال دفتر ولایتی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در هرات گفت، تحت حاکمیت طالبان زنها حق کار کردن را نداشتند و صرف یک تعداد زنان محدود بطور مخفی در تعلیم و تربیه و خدمات صحی مصروف بودند.

او گفت، تجربه سیاه زنان تحت حاکمیت طالبان نباید با تجربه امروزی زنان مقایسه شود.

او گفت، «در طی دو دهه گذشته زنان قادر بوده اند که قابلیت های شان را بهبود ببخشند و موقف های بلند و کلیدی را بدست آورند.»

رسولی علاوه کرد، «من در دوران طالبان به شکل مخفی در تعلیم دادن دختران دخیل بودم. من در چندین قریه های ولسوالی انجیل ولایت هرات جهت زنده نگهداشتن حق زنان به تحصیل که طالبان انکار می کردند فعالیت داشتم.»

ثریا پاکزاد رئیس مرکز محافظت از زنان در ولایت هرات گفت، «زنان در زمان طالبان همه حقوق شان را از دست داده بودند. یک تعداد زنان محدود در داخل خانه های شان کار می کردند.»

او گفت، به یاد آوردن دوران مذکور دردناک است.

پاکزاد گفت، «من برای مدت دو سال تحت حاکمیت تلخ طالبان تن در دادم و در خانه ماندم، اما بعدآ تصمیم گرفتم تا تعلیم دادن دختران و زنان را آغاز کنم. در آن زمان ما ۱۰ مکتب را در خانه ها باز کردیم جایکه ما دختران محل را درس میدادیم.»

محروم از حقوق

زنان در جریان حاکمیت طالبان زمانیکه بیرون از خانه های شان در حال تعلیم کردن و یا کارکردن دیده می شدند مجازات خشن را دریافت می کردند.

ماریا بشیر یک فعال حقوق زنان و رئیس اسبق سارنوالی ولایت هرات خاطرات تلخ اش را توضیح داد.

«من قبل از زمان طالبان از پوهنتون فارغ شدم. پوهنحی حقوق و علوم سیاسی، دیپارتمنت قضا و سارنوالی را خواندم و کار کردن را آغاز کرده بودم. من در ارایه خدمات مسلکی مصروف بودم.»

بانو بشیر گفت، «به قدرت رسیدن رژیم طالبان بسیار دردناک بود و برای من یک رویداد غیر قابل باور کردنی بود چون طالبان می گفتند که زنان نمیتوانند کار کنند و باید به خانه بروند.»

او گفت، «من یکبار اسناد تحصیلی خود را به دفتر والی زمان طالبان در ولایت هرات بردم. من اسناد دوره کار آموزی سارنوالی را به او نشان دادم و به آنها گفتم که من یک سارنوال هستم.»

وی افزود، «من فکر کردم که اگر والی طالبان اسناد تحصیلی ام را ببیند، موافق خواهد بود که من بتوانم کار کنم اما متاسفانه من با عکس العمل منفی روبرو شدم. او اسناد مرا رد کرد و من مجبور شدم که در خانه بنشینم.»

خانم بشیر گفت، «ما هیچگاه نمیخواهیم که زمان سیاه طالبان دوباره تکرار شود و ما اجازه نمیدهیم که این کار واقع شود.»

او گفت، «زنان امروزی افغان مانند زنان عصر طالبان نیستند و من باور دارم که ما یکجا و به یک صدا از جامعه جهانی می خواهیم که ما را رها نکند.»

حفظ دست آورد های زنان

آلیتا میلر نماینده بخش زنان ملل متحد در افغانستان به تاریخ ۱۰ اسد در یک مصاحبه گفت، «ملل متحد کلا از فعالیت ها و دست آورد های زنان افغان حمایت می کند.»

او گفت، «دست آوردهای زنان افغان خط سرخ ما است و ما اجازه نمیدهیم که این دست آوردها از دست بروند.»

او افزود، «ما کوشش می کنیم که روابط بین زنان شهری و روستایی را بهبود ببخشیم تا باشد این روابط منجر به یک شبکه نیرومند زنان شود که بتوانند برای حقوق شان مبارزه کنند.»

میلر گفت، در سال های اخیر زنان افغان قربانی های متعددی را داده اند و حقوق شان را بدست آوردند. وی علاوه کرد هیچ فرد یا گروه نمیتواند رشد زنان را مانع شود.

پاکزاد رئیس مرکز حفاظت از زنان هرات گفت، «ما به هیچ کس اجازه نمیدهیم تا با سرنوشت ما بازی کند.»

وی علاوه کرد، زنان افغان در جریان حاکمیت طالبان رنج می بردند و برای دست آوردهای شان قیمت پرداختند و ما نمیخواهیم آنها را از دست دهیم.»

پاکزاد گفت، «زنان افغان دیگر زنان عصر طالبان نیستند. یک دختر در آن زمان به ساده گی از اوامر که به مکتب نروند اطاعت می کرد اما اگر شما از یک دختر عصر امروز بخواهید که در خانه بماند، او ... به مکتب خواهد رفت.»