کابل -- ممنوعیت نافذ طالبان از کارکردن زنان به روز دوشنبه (۲۹ سنبله) دانسته شد، این امر مبنی بر تجاوز از حقوق پس از آن خشم شدید را برانگیخت که میلیون ها معلمین اناث و دختران از تعلیمات ثانوی محروم شدند.
بنیادگرایان اسلامی یک ماه پس از به دست گرفتن قدرت کنترل خود بر آزادی زنان را در حالی محکمتر ساختند که آنها شکل ملایم تری از رژیم وحشیانه و سختگیرانه خود در دهه ۱۳۷۰ را تعهد کرده بودند.
یک زن که از جایگاه ارشد خود در وزارت خارجه برکنار شده بود گفت، «بهتر بود که من می مردم.»
وی به ای اف پی گفت، «من مسؤل یک ریاست بودم و تعداد زیادی از زنان با من کار می کردند، اکنون همه ما وظایف خود را از دست داده ایم.»
سرپرست شاروالی کابل گفته است که وظایف در شاروالی که توسط زنان انجام می شدند، توسط مردان اشغال خواهند شد.
این امر پس از آن صورت گرفت که وزارت معارف به روز شنبه گذشته به معلمین و متعلمین ذکور دستور داد تا به مکاتب بازگردند، اما در باره میلیون ها معلمین و متعلمین اناث کشور چیزی نگفت.
طالبان همچنان به روز جمعه ظاهراً وزارت امور زنان حکومت پیشین را بند کرده و آن را با وزارتی جایگزین کردند که در زمان اولین دوره حکومت آنها برای تطبیق آموزه های دینی معروف بوده است.
در حالیکه حاکمان جدید کشور کدام پالیسی رسمی در مورد ممنوعیت کار زنان را صادر نکرده اند، اما رهنمودهای انفرادی مقامات به حذف شدن زنان از محل کار انجامیده است.
بسیاری از زنان افغان می ترسند که آنها هرگز وظایف معنی داری را به دست نخواهند آورد.
آن چه وقت خواهد بود؟
حکومت جدیدی که طالبان دو هفته پیش اعلام کرده بودند، اعضای اناث نداشت.
اگرچه زنان افغان هنوز به حاشیه کشیده شده اند، اما در ۲۰ سال گذشته برای حقوق ابتدایی خود مبارزه کرده و آن را بدست آورده اند که به عنوان اعضای ولسی جرگه، قاضیان، پیلوتان و افسران پولیس ایفای وظیفه می کردند، هرچند این همه بیشتر به شهرهای بزرگ محدود بودند.
صدها هزار نفر وارد نیروی کاری شده اند که این امر در برخی موارد ضروری است زیرا بسیاری از زنان در نتیجه دو دهه درگیری بیوه شده و یا اکنون از شوهران معلول خود حمایت می کنند.
اما طالبان از زمان بازگشت به قدرت به تاریخ ۲۴ اسد، هیچ تمایلی را نشان نداده اند که به این حقوق احترام خواهند کرد.
مقامات طالبان هنگامی که تحت فشار قرار می گیرند می گویند که به زنان گفته شده است تا برای مصؤنیت خود در خانه بمانند اما زمانیکه جداسازی مناسب قابل تطبیق شود، به آنها اجازه کار داده خواهد شد.
یک معلم اناث به روز دوشنبه گفت، «این چه وقت خواهد بود؟»
وی گفت، «دفعه قبل نیز همین اتفاق افتاد. آنها همیشه می گفتند که به ما اجازه می دهند تا به وظایف برگردیم، اما هرگز این اتفاق نیفتاد.»
در اولین دوره حاکمیت طالبان از ۱۳۷۵ الی ۱۳۸۰، زنان به شمول اینکه از بیرون رفتن از خانه بدون اینکه یکی از مردان محرم با آنها همراه باشد، بیشتر از زندگی عامه محروم بودند.
در کابل به روز جمعه، در تعمیر وزارت امور زنان حکومت پیشین یک لوحه برای وزارت امر بالمعروف و نهی عن المنکر نصب شد.
تنفیذ کنندگان این وزارت به دلیل مجازات کردن کسانی مشهور بودند که گویا از تفسیر سختگیرانه طالبان از اسلام پیروی نمی کردند.
به روز یکشنبه حدود ده زن در مقابل این تعمیر به یک تظاهرات کوتاهی پرداختند، اما با رسیدن مقامات طالبان متفرق شدند.
به روز دوشنبه هیچ مقام رسمی از رژیم جدید مبنی بر درخواست های تبصره پاسخ نداد.
در هرات، یک مقام ریاست معارف تأکید کرد که موضوع بازگشت دختران و معلمین اناث به مکتب، یک مسئله پالیسی نه بلکه مربوط به زمان است.
شهاب الدین ثاقب به ای اف پی گفت، «به طور دقیق مشخص نیست که این کار چه زمانی اتفاق خواهد افتاد، فردا، هفته آینده، ماه آینده، ما نمی دانیم.»
وی افزود، «این تصمیم من نیست زیرا ما یک انقلاب بزرگی در افغانستان داشته ایم.»
مخالفت
سازمان ملل متحد گفت که از آینده تعلیم دختران در افغانستان «عمیقاً نگران» است.
اداره سازمان ملل متحد برای کودکان (یونیسف) گفت، «این بسیار مهم است که همه دختران به شمول دختران بزرگتر، بتوانند تعلیم خود را بدون تأخیر از سر بگیرند.»
زنان افغان خودشان به مخالفت ادامه می دهند.
یک محصل اناث در پوهنتون هرات در اواسط ماه جاری به سلام تایمز گفت، بسیاری از زنان تحصیل کرده و دانا برای مشارکت در حکومت واجد شرایط هستند و آنها نباید نادیده گرفته شوند.
وی گفت، «ما زنان نصفی از نفوس افغانستان را تشکیل می دهیم. ما می خواهیم که مانند مردان کار کنیم و در همه عرصه های زندگی فعال باشیم.»
وی افزود، «ما رژیمی را نمی پذیریم که ما را حذف کرده و حقوق ما را نادیده می گیرد.»
وی همچنان افزود، «قوانینی که کرامت انسانی و حقوق زنان را تضعیف می کند، هرگز قابل تطبیق یا قابل قبول نخواهند بود.»
یک معلم اناث در شهر هرات گفت، زمان خاموش ساختن زنان گذشته است.
وی گفت، «ما از تمام دستاوردهای خود محافظت کرده و به هیچ کس اجازه نخواهیم داد که آنها را تضعیف کند.»
وی افزود، صرف نظر از اینکه چقدر فشار بالای زنان افغان وارد شود، آنها از حقوق خود دفاع خواهند کرد.
زنان کشورم نیمی از پیکر جامعه درد مند من است برای تمام مردان و زنان این مرز و بوم فرض است تا از حقوق برحق خویش دفاع نمایند و نگذارند تا یک مشت انسانهای جاهل و خود فروخته به سرونوست این بازی نمایند
پاسخ4 دیدگاه
طالبان باید به زود ترین فرصت برای زنان افغان زمینه کار را فراهم سازند زیرا دیگر زنان افغان آن زنان بیست سال قبل نیستند و مانع کردن زنان از کار کردن باعث فقر قتصادی در برخی خانواده ها می شود که نان آور آن خانواده ها زنان هستند. اگر خواست طالبان تطبیق شریعت اسلامی است، شریت به کار کردن زنان مخالف نیست بلکه زنان در طول تاریخ اسلام دوشا دوش مردان در تمام عرصه های اقتصادی، سیاسی و نظامی حضور داشت اند و با مردان در تمام عرصه ها کمک کرده اند. از این جهت طالبان باید به این امر توجه کرده تا اینکه نشود آنها با واکنش های سراسری مردم در کشور و جهان روبرو شوند.
پاسخ4 دیدگاه
طالبان اگر همه زنان که در حکومت قبلی وظیفه داشتند اجازه کار را نمی دهند حد اقل برای آنعده زنان اجازه کار را بدهند که سرپرست و نان آور خانواده های خود هستند. من یک تعداد زنان را می شناسم که آنها بیوه هستند و مجبور هستند که در دوایر دولتی دفتر های خصوصی کار کنند تا برای اطفال شان غذا تهیه کنند. محروم کردن این زنان های نان آور از کار، محروم کردن هزاران کودک از غذا و زنده گی است.
پاسخ4 دیدگاه
این کار طالبان درست نیست که زنان را اجازه کار را نمی دهند. زنان پنجا فیصد از کل نفوس کشور را تشکیل می دهد و آنها باید مثل مردان در تمام ادارت دولتی حضور داشته باشند. محروم کردن زن ها از کار کردن به معنای محروم کردن هزار ها خانواده از درآمد زنده گی است. طالبان باید هر چه عاجل موقف خود را در برابر زنان در عمل ثابت بسازند نه در گفتار. آنها بطور شفاهی گفتند که ما به زن ها در چوکات شریعت اجازه ای کار را می دهیم ولی این کار را باید در عمل ثابت بسازند.
پاسخ4 دیدگاه